از سال 1945 تا 1948میلادی، رهبران زمان جنگِ کشورهای شکست خورده و کسانی که با آنها همکاری کرده بودند به عنوان جنایت کاران جنگی و یا خائنین به کشور خود محاکمه شدند و به مجازات های سنگین محکوم گردیدند. یکی از این محاکمات، محاکمه مارشال هانری پُتَن، رئیس حکومت ویشی در جنوب فرانسه و نخست وزیر دولتِ دست نشانده آلمان بود. محاکمه مارشال پُتَن قهرمان معروف نبرد وُرْدَن در جنگ جهانی اول، در روز بیست و سوم ژوئیه سال 1945میلادی، در یک سالن کوچک که از کثرت جمعیت، جایى برای نفس کشیدن نداشت آغاز شد. پُتَن در نخستین جلسه دادگاه گفت که چون از طرف مجلس ملی فرانسه به نخست وزیری انتخاب شده و رئیس دولت قانونی فرانسه بوده است، محاکمه او تابع تشریفات خاصی است و این دادگاه را برای محاکمه خود صالح نمی داند، در غیر این صورت وی تا پایان جلسات دادگاه در اعتراض به این عمل، خاموش خواهد ماند. ولی دادگاه اعتراض او را رد کرد و بر اساس ادعانامه دادستان دادگاه، محاکمه را آغاز نمود. به موجب این ادعانامه، تمام اعمال پُتَن ازتاریخ تسلیم او به آلمان در ژوئن 1940میلادی و انتقال حکومت از پاریس به ویشی، غیرقانونی بوده و دادستان ضمن برشمردن اعمال پُتَن در دوران حکومت ویشی، او را خائن به فرانسه و ملت فرانسه خواند و برای او تقاضای صدور حکم اعدام نمود. در نهایت، دادگاه عالی پاریس پس از سه هفته محاکمه و هفت ساعت مشورت، در روز 15 اوت 1945میلادی، حکم اعدام پُتَن را صادر کرد، ولی توصیه نمود که به علت کهولتِ سنِ محکوم، از اجرای حکم خودداری شود. ژنرال دوگل رئیس دولت موقت فرانسه، در اجرای توصیه دادگاه، حکم اعدام را به حبس ابد تبدیل کرد و پُتَن به زندان انتقال یافت با این حال، مارشال هانری پُتَن شش سال بعد، در سال 1951میلادی در 96 سالگی درگذشت.
