ولادت سبط اكبر، امام حسن مجتبی(ع)(3 ق)

سید جوانان اهل بهشت، سبط اكبر، ریحانة الرسول حضرت امام حسن مجتبی(ع) در 15 رمضان سال سوم (و به روایتی سال دوم) هجری قمری در مدینه ی منوره به دنیا آمد. كنیه ی آن حضرت، ابومحمد و القاب ایشان، تقی، زكی و السبط می باشد. امام حسن مجتبی(ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خویش، مدتی امور خلافت مسلمانان را عهده دار گردید و مهیای جنگ با معاویة بن ابی سفیان شد. اما آن حضرت در پی خیانت گروه زیادی از یاران و لشكریانِ خود، تن به صلح با معاویه داد و از آن پس خلافت را رها كرد. امام حسن مجتبی(ع) پس از مدتی از كوفه به مدینه بازگشت و به ارشاد، هدایت و امامت جامعه ی اسلامی پرداخت.