امام علی(علیه السلام): المُنافِقُ وَقِحٌ غَبىٌّ مُتَمَلِّقٌ شَقىٌّ؛ منافق، بى شرم، كودن، چاپلوس و بدبخت است. [*]
فِى قُلُوبِهِمْ مَّرَضٌ فَزَادَهُمْ اللَّهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُواْ يَكْذِبُون. [1]
در دلهاى منافقان، بيمارى است پس خداوند بيمارى آنان را بيافزايد و براى ايشان عذابى دردناك است، به سزاى آنكه دروغ مى گويند.
سؤال: منظور از اينكه خدا بيمارى منافق را زياد مى كند چيست؟
پاسخ: مثال منافق، به لاشه ومردارى بد بو مى ماند كه در مخزن آبى افتاده باشد. هر چه آب در آن بيشتر وارد شود، فسادش بيشتر شده و بوى نامطبوع و آلودگى آن افزايش مى يابد. نفاق، همچون مردارى است كه اگر در روح و دل انسان باقى بماند، هر آيه و حكمى كه از طرف خداوند نازل شود، به جاى تسليم شدن در برابر آن، دست به تظاهر و رياكارى مى زند و يك گام بر نفاق خود مى افزايد. اين روح مريض، تمام افكار و اعمال او را، رياكارانه و منافقانه مى كند و اين نوعى افزايش بيمارى است. «فزادهم اللّه مرضاً»
اين پاسخ در باره آيه 36 سوره انبيا نيز به كار مى رود كه كفار با ديدن پيامبرصلى الله عليه وآله لجاجت بيشترى مى ورزند. [2]
پی نوشت :
[*][ غررالحكم، ح 1852 و 1853.]
[1] بقرة ایه ۱۰
[2] تمثيلات تفسير نور، قرائتی ، ص14
مطالعه بیشتر :
منافقين در کلام علي(علیه السلام)
مطالب مرتبط
