انجیل، كلمه ای یونانی به معنی مژده است و مسیحیان از این جهت آن را مژده می دانند كه به اعتقاد آن ها، حضرت عیسی(ع) خود را فدای مردم كرد تا همه ی مردم را از آتش دوزخ بخرد و این كتبِ اناجیلِ آن ها، مژده ی بهشت است. نام این كتاب دوازده بار در قرآن مجید ذكر شده است. قرآن، انجیل را كتاب خدا می داند ولی آن انجیلی را كتاب آسمانی می خواند كه مشتمل بر احكام و تكالیف بشر باشد؛ زندگی او را تنظیم كند و سر و سامان بخشد، چنان كه شأن ادیان الهی است. گویند: انجیل های كنونی نزد مسیحیان چهار است: انجیل مَرقُس كه از همه ی اناجیل، قدیم تر است و به احتمال قوی در شهر انطاكیه در حدود سال های 70 - 65 میلادی به تحریر درآمده است. انجیلِ متی و لوقا پس از مَرقُس و انجیلِ یوحَنّا، شصت سال پس از مسیح یعنی سال 93 میلادی نوشته شده است. لازم به ذكر است كه مسیحیان در كنار این چهار انجیل، به مجموعه ای دیگر از مكتوبات و رسالات اعتقاد دارند كه به مجموعه ی آن ها عهد جدید اطلاق می نمایند. به هر تقدیر آن چه كه برای هدایت آدمیان توسط حضرت عیسی(ع) آورده شده، از دسترس ما خارج است و آن چه كه به نام اناجیل در كتاب مقدس دیده می شود، محصول تلاشِ مسیحیان و رسولان دوره ی اول مسیحیت می باشد.
مطالب مرتبط
