انحلال سازمان پیمان آسیای جنوب شرقی موسوم به سیتو(1977میلادی)

بعد از جنگ جهانی دوم و شکل گیری دوران جنگ سرد به سردمداری امریکا و شوروی، این بار سراسر جهان عرصه رقابت های آشکار و پنهان این دو کشور بود که یکی تحت لوای آزادی و دموکراسی و دیگری با شعار حمایت از خلق های ستم دیده، به دست اندازی و چپاول ملت ها مشغول شدند و برای تأمین اهداف خود، سازمان های نظامی و اقتصادی متعددی به صورت پیمان های چند جانبه به وجود آوردند. سازمان هایى چون ناتو ، ورشو ، سِنتو و سیتو و... از آن جمله می باشد. یکی از این سازمان ها، سازمان پیمان آسیای جنوب شرقی است که به طور اختصار "سیتو" نامیده می شد و در همین راستا و در تاریخ 8 سپتامبر سال 1954میلادی شکل گرفت. این سازمان که به موجب پیمان دفاع جمعی آسیای جنوب شرقی به وجود آمد در مانیل پایتخت فیلیپین به امضای کشورهای امریکا، انگلستان، فرانسه، استرالیا، فیلیپین، تایلند، پاکستان و زلاندنو رسید. هدف این پیمان، در ظاهر، تضمین صلح در منطقه جنوب شرقی آسیا و جنوب غربی اقیانوس کبیر عنوان گردید و در واقع ایجاد مانعی برای گسترش کمونیسم در جنوب شرق آسیا بود. در تکمیل پیمان فوق، منشور اقیانوس کبیر نیز صادر شد که در آن حق ملل آسیایى و مردم جزایر اقیانوس کبیر در برابری و تعیین سرنوشت خود مورد تایید قرار گرفت و بر همکاری کشورهای عضو پیمان، در تأمین اهداف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تأکید شد. مقرّ سازمان های نظامی و غیرنظامی این سازمان در بانکوک قرار داشت. این سازمان در پی خروج فرانسه در سال 1967 میلادی و پاکستان در سال 1972میلادی و نیز آغاز دوره تنش زدایی در عرصه روابط بین الملل در 30 ژوئن سال 1977 میلادی منحل گردید.