با توجه به مسائل مربوط به آلودگی محیط زیست در جهان و نیاز به برنامه سراسری جهانی به منظور حفاظت محیط زیست برای نسل های آینده بشر و دیگر موجودات جاندار، در پنجم ژوئن 1972م برای نخستین بار، كنفرانس بین المللی محیط زیست با شركت نمایندگان 113 كشور و با شعار تنها یك زمین وجود دارد، در استكهلم پایتخت سوئد برگزار شد. از اهداف اساسی این كنفرانس، برنامه ریزی به منظور احداث مراكز مسكونی با توجه به حفظ محیط زیست؛ تعیین، تشخیص و كنترل مواد آلاینده محیط زیست و حفاظت از محیط زندگی برای نسل های آینده بود. حاصل این كنفرانس، ایجاد یك سازمان جدید بین المللی برای حفظ محیط زیست و جلوگیری از تخلیه مواد آلاینده در اقیانوس ها، دریاها و محدود كردن ساخت واستفاده از مواد شیمیایى بود. از سوی دیگر، كنفرانس استكهلم در واقع نقطه آغاز بین المللی شدن روند حفظ محیط زیست بود. پس از آن نیز كشورهای مختلف، برنامه های گوناگونی را برای كاستن از آلودگی های محیط زیست مورد مطالعه قرار دادند. از آن پس روز پنجم ژوئن (برابر با 15 خرداد) به عنوان روز جهانی محیط زیست عنوان گردید. این روز بهانه ای است برای جلوگیری از روند روز افزون آلودگی محیط زیست كه می تواند در آینده، مشكلاتی جدی برای بشریت ایجاد كند. از این رو باید برنامه ای جهانی برای حفظ و نگهداری محیط زیست اعمال شود كه هم مسئولیت پذیری كل جهان را در بربگیرد و هم تمامی كشورها و آحاد مردم احساس تكلیف و وظیفه كنند. هم چنین به منظور اِعمال یك سیاست جهانی برای محیط زیست باید ضوابط و مقررات و قواعد اجرایی و حقوقی وجود داشته باشد. به طور كلی همكاری و هماهنگی های دو جانبه و چند جانبه بین كشورها، مقدمه ای است برای برپایی و برقراری ضوابط پایدار جهت حفظ محیط زیست كه بر اساس منافع ملی و منطقه ای باشد.
مطالب مرتبط
