ویلیام مك دوگل، روانشناس و فیلسوف انگلیسی - امریكایى، در 22 ژوئن 1871م در چِتِرتون انگلستان به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات دانشگاهی خود، استاد روان شناسی دانشگاه آكسفورد گردید و به تدریس پرداخت. مك دوگل در طی جنگ جهانی اول، وارد رسته پزشكی ارتش انگلیس شد و پس از جنگ، با عزیمت به امریكا، ریاست قسمت روان شناسی دانشگاه هاروارد را برعهده گرفت. وی اساساً یك روان شناس بود ولی فلسفه ای نیز داشت كه از مطالعات روان شناسی اش سرچشمه می گرفت. این فلسفه جنبه دوگانه یا ثنویت داشت، بنابر آن، جهان از دو جوهر متخالفِ ماده و ذهن درست شده است. ذهن، جوهر اندیش گر و ماده، جوهر منبسط است. این نظریه دوگانه كه نخست در فلسفه دكارت ارائه شد، به مك دوگل كمك كرد كه هم روان شناسی و هم فلسفه خود را تشریح كند. وی اعلام داشت شواهدی وجود دارد كه یك روح، فعالیت های بدن را رهبری می كند. به عقیده مك دوگل، همه یا بعضی از تجلیات حیات و ذهن كه انسان زنده را از انسان مرده و اجسام غیر آلی متمایز می سازد، ناشی از عملیاتی است كه در درون وی از چیزی دارای ماهیتی متفاوت از بدن یا مصدری جاندار صادر می شود. این چیز عموماً به صورت وجودی غیرمادی یا فردی یا روح تصور می شود. بنابراین، حقیقت اساسی رفتار آدمی، عكس العمل های ماشینی و كوركورانه نسبت به انگیزه های خارجی نیست، بلكه كوششی درونی و هدف دار است. ویلیام مك دوگل هم چنین از پیشروان روان شناسی اجتماعی و روان شناسی فیزیولوژی بود و در مسائل روان شناسی، به زیست شناسی توجه داشت. از مك دوگل آثار متعددی برجای مانده كه جسم و روح، علم اخلاق، سیرت و سلوك حیات، مرزهای روان شناسی و معمای زندگی از آن جمله است. ویلیام مك دوگل سرانجام در 28 نوامبر 1938م در 67 سالگی درگذشت.
