علامه محمدباقر مجلسی دانشمند بزرگ دوران صفوی، در سال 1037 ق در اصفهان به دنیا آمد. وی درس و بحث را از چهارسالگی نزد پدر عالمِ خود، علامه محمدتقی مجلسی آغاز كرد و بر اثر نبوغ و استعداد خارق العاده، در چهارده سالگی از ملاصدرا اجازه ی روایت گرفت. علامه شوشتری، میرزای جزایری، شیخ حُرِّ عاملی و ملامحسن فیض كاشانی از جمله اساتید ایشان بودند. وی در اندك زمانی بر صرف، نحو، معانی، بیان، لغت، ریاضی، تاریخ، فلسفه، حدیث، رجال، درایه، اصول، فقه و كلام احاطه ی كامل پیدا كرد و سرآمد همگان گردید. علامه مجلسی پس از رحلت پدر بزرگوار خود به تدریس پرداخت و تالیفات متعددی را به انجام رساند. جمع آوری احادیث و روایات اهل بیت(ع)، علامه مجلسی را به فكر تالیف كتاب گرانسنگ "بحارالانوار" انداخت و آن را در یكصد و ده جلد، تدوین كرد. تعداد تالیفات علامه را ششصد جلد ذكر كرده اند. وی سرانجام در 74 سالگی بدرود حیات گفت و در كنار پدر بزرگوار خویش، در كنار مسجد جامع اصفهان مدفون شد.
مطالب مرتبط
