پس از آنکه بنیتو موسولینی رهبری حزب فاشیست ایتالیا و پس از آن، نخست وزیری این کشور را برعهده گرفت، فرمان روای مطلق العنان ایتالیا شد و پادشاه این کشور، درتمام مدت حکومت او، تنها یک نقش تشریفاتی برعهده داشت. با آغاز جنگ جهانی دوم و اتحاد ایتالیا با آلمان، نیروهای دو کشور در جنگ های شمال افریقا در کنار یک دیگر با متفقین جنگیدند. نیروهای متفقین پس از بیرون راندن سربازان آلمان و ایتالیا از شمال افریقا، در تابستان سال 1944میلادی، به ایتالیا حمله ور شدند. مقاومت نیروهای ایتالیایى در برابر متفقین دیری نپایید و شهر رم پایتخت این کشور در چهارم ژوئن 1944میلادی، به تصرف متفقین درآمد. در این حال، فرماندهان نظامی ایتالیا که شکست خود را در جنگ حتمی می دانستند، پادشاه ایتالیا را به برکناری و بازداشت موسولینی تشویق کردند. با برکناری موسولینی از قدرت، ایتالیا از اتحاد با آلمان دست برداشت و همراه با متفقین به جنگ آلمان شتافت. این مسئله، شکست وسقوط حتمی آلمان را به دنبال آورد.