آلن رنه فیلمسازی است كه بین منتقدان اروپایی دیدگاه های متفاوت و بسیار متنوعی درباره او وجود دارد. مثلا «گرگور ژوزف» منتقد «لوپاریزین» معتقد است: رنه نسخه مستعمل و دست چندم كن لوچ است و «آنتون سیمونه» منتقد برجسته «كایه دو سینما» در ستایش او می نویسد: «خون تازه در رگ سینما.» رنه فیلمسازی است جسور، صریح و تلخ اندیش كه آثارش عمدتا به مقوله نقد رفتارهای انسانی در قالب ریزداستان های مینی مالیستی می پردازد و فضای آثارش به شدت تحت تاثیر نویسندگانی مثل «اومبرتو اكو» و «ریموند كارور» است. فیلمسازی كه توانایی خلق فیلم های شگفت انگیزی مثل «علف وحشی» یا «ترس شخصی در مكان های عمومی» را دارد، قطعا از بهترین های تمام ادوار است. رنه كه در كارنامه خود علاوه بر ساخت فیلم های سینمایی، سابقه نگارش فیلمنامه فیلم «پنهان» اثر «میشاییل هانكه» را هم به صورت مشترك دارد، اولین بار با ساخت یك سریال مستند جنجالی و غریب به نام «شهر خوك ها» مطرح شد. مستند او درباره رفتار مردم فرانسه با مهاجران بود و این سریال بعد از پخش سه قسمت به سبب اعتراض های مردمی توقیف شد، ولی نام رنه را بلندآوازه كرد. او سپس بدون توجه به قواعد و قوانین معمول، وارد عرصه فیلمسازی شد و به زودی بدل به چهره ای معتبر و خاص در سینمای فرانسه – و بعد دنیا – شد. رنه دیوانه وار مجذوب دنیای آثار وودی آلن است و وقتی در جشنواره نیویورك با او روبه رو شد، در برابر او چنان تعظیم تمام و كمالی كرد كه همه را به تعجب واداشت. او در گفت وگویی در حاشیه همین جشنواره گفت، تنها تماشای مكرر فیلم های وودی آلن بوده كه او را از یك دوره افسردگی حاد نجات داده و برای همین تا آخر عمر خود را مدیون او خواهد دانست. رنه در آخرین دوره جشنواره كن، جایزه دستاورد فعالیت هنری را برای فیلم عجیب و خاص «علف وحشی» گرفت، فیلمی پرپیچ و خم و اندوهگین كه «ژان رنو» بازیگر بزرگ فرانسوی یكی از تهیه كنندگان آن بود. او علاوه بر فرانسه، تاكنون در بلژیك، ایتالیا و سوئد هم فیلم ساخته و به تازگی اعلام كرده مایل است فیلم ساختن در دنیای هالیوود را هم تجربه كند، گرچه «لوك بسون» در مصاحبه ای تلویزیونی از او خواست از این كار بپرهیزد! آلن رنه كه مادرش الجزایری است، در آشوب های خیابانی سال ۲۰۰۷ پاریس، به میان معترضان رفت و یكی از كسانی بود كه كوشید آتش خشم جوانان مهاجر را خاموش كند.
