میرزاعبدالحسین قدسی، فرزند میرزا محمدعلى خوشنویس اصفهانى و برادر میرزاحسن، میرزاابوالقاسم و میرزامهدى قدسى كه همه در خط نسخ خوشنویس بوده و آثار خطى و چاپى از خود باقى گذاشته اند ولى هیچ یك به درجه خوشنویسى پدر نبوده اند. وی در شب چهارم رمضان ۱۲۸۷ق چشم به جهان گشود. میرزاعبدالحسین قدسی؛ ادیب فاضل و شاعر، جامع فضایل و كمالات صورى و معنوى و از جمله فرهنگیان اصفهانی بود كه با تأسیس مدرسه قدسیه (یكى از قدیمى ترین مدارس جدید اصفهان)، فرهنگ جدید را در این شهر هنرپرور پى ریزى نمود. وی علاوه بر نوشتن خط نسخ و رقاع؛ در علوم ادبى نیز ید طولائى داشته و گاهى نیز شعرى مى گفته است. كتاب «تحفةالفاطمیة» و كتاب «شرعیات» جهت مدارس جدید؛ از جمله آثار چاپی به جای مانده از میرزاعبدالحسین می باشد. از آثار خوشنویسی وی نیز می توان به قرآن وزیرى كوچك مذهب عالى روغنى نسخ كتابت خفى عالى. و - رقاع كتابت خفى عالى بلكه ممتاز با رقم: «... اشیر الى به كتابة القرآن الحكیم... الحاج میرزا محمد هاشم امام الجمعة والجماعة. كتبه عبدالحسین الاصفهانى» اشاره کرد. میرزاعبدالحسین قدسی پس از عمری خدمت به فرهنگ و هنر این مرز و بوم؛ سرانجام در شب یك شنبه پنجم صفر سال ۱۳۶۶ق دنیای فانی را وداع گفت و چشم از جهان فروبست. وی در تكیه تویسركانى گورستان تخت فولاد اصفهان مدفون است. ماده تاریخ وفات میرزاعبدالحسین به این شرح است: لما فقدت ادیبا قل لرحلته / عبدالحسین اتى فى جنةالقدس.
