ای شبهه انداز! کمک به خلق را در ماه رمضان ببین

بسم الله الرحمن الرحیم
در عصر و زمانی قرار داریم که برخی با عنوان دهان پر کن «کمک به خلق» در پی فرافکنی در مورد عبادات(مثل روزه) هستند؛ عباراتی که در فضای مجازی با این مضمون دیده می شود: دستهایی که کمک می کنند، از لبهایی که دعا می کنند، بهترند.
افرادی که شعار خود را کمک به خلق قرار داده اند، بنحوی بین کمک به خلق و انجام عبادت، فاصله ایجاد کرده اند؛ در حالی که اراده خدا بر همراه شدن عبادت و کمک به خلق، قرار گرفته است. در همین ماه رمضان که در آن قرار داریم، ظرفیتهای بزرگی برای کمک به خلق قرار دارد.

ماه مبارک رمضان، ماهی است که مولا علی(علیه السلام) در آن به شهادت می رسد. امامی که به ابوالایتام معروف است و بدین جهت از 17 رمضان تا 21 که شهادت ایشان است، هفته اکرام نیازمندان نامگذاری شده است.  ماه رمضان، ماه دستگیری از نیازمندان و گسترش سفره های افطاری در مساجد و حسینیه ها و مواردی از این دست است؛ این موارد را اگر با دقت گاه کرده و درباره آنها تامل کنیم، به عبارت «کمک به خلق» خواهیم رسید.

در روایات رسیده از معصومین(علیهم السلام) یکی از اهداف روزه، یکسان شدن فقیر و غنی معرفی شده است. امام صادق(علیه السلام) می فرماید: «إنما فرض الله الصيام ليستوي به الغني و الفقير؛[1] خداوند روزه را واجب كرده تا بدين وسيله دارا و ندار (غني و فقير) مساوي گردند.» این موضوع(یکسان شدن فقرا و اغنیا) با کمک کردن اغنیا به فقرا و افراد کم برخوردار جامعه، تحقق پیدا می کند.
در ماه مبارک رمضان  افراد ثروتمندی هستند که در هفته اکرام ایتام و نیازمندان به حال نیازمندان توجه دارند، در ماه رمضان، جشن گلریزان(کمک برای آزادی زندانیان غیر مجرم) در کشور ما برگزار می شود، اگر کسانی در ماه رمضان(پیرزن و پیرمرد و ...) قادر به روزه داری نباشند، باید کفاره بدهند. «وَ عَلىَ الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ؛[بقره/184] و بر كسانى كه روزه براى آنها طاقت‏ فرساست؛ (همچون بيماران مزمن، و پير مردان و پير زنان،) لازم است كفاره بدهند.»[2]
کفاره دادن افرادی که بیمار و ناتوان هستند و ودیگر کسانی که عمدا روزه خود را باطل می کنند[3] کمک به خلق نیازمند و مسکین است.
اگر کسانی که واقعا در ادعای کمک به خلق صادق هستند، باید به جای فاصله گداری بین عبادت و کمک به خلق، مواردی را که در امثال ماه رمضان، باعث کمک به خلق می شود، مد نظر قرار دهند.

آیا واقعا صادق هستند؟

پی نوشت:
1ــ وسائل شیعه ج10 ص7.
2ــ ترجمه مکارم، ص28.
3ــ  به رساله مراجع رجوع شود.