از سده های گذشته یهودیان در كنار مسیحیان و مسلمانان در سرزمین فلسطین زندگی مسالمت آمیزی داشتند. تا آن كه دولت انگلیس پس از جنگ جهانی اول، طی قرارداد استعماری سایكس - پیكو قیمومیت فلسطین را به عهده گرفت. از آن به بعد، سازمان های صهیونیستی برای تحقق این هدف توسعه طلبانه یهودیان، بسیاری را از نقاط مختلف جهان به این سرزمین مهاجرت دادند و هم زمان با انجام عملیات تروریستی، فلسطینی ها را وادار به ترك سرزمین خود كردند. سرانجام با تصویب سازمان ملل، نیروهای انگلیسی در اقدامی هماهنگ از فلسطین خارج شدند و یك روز پس از خروج آن ها، دیوید بن گوریون از رهبران اصلی صهیونیسم جهانی، در چهاردهم مه 1948م تأسیس رژیم غاصب صهیونیستی را در سرزمینی در حدود نیمی از خاك فلسطین اشغالی اعلام كرد. پس از این اقدام نامشروع صهیونیست ها، دولت های عربی وارد جنگ علیه آنها شدند كه با شكست اعراب پایان پذیرفت. در پایان جنگ، رژیم صهیونیستی بر نزدیك به هشتاد درصد اراضی فلسطین، سلطه غاصبانه یافت و مردم مظلوم این سرزمین را آواره كرد.