میرزا حبیب اللَّه قاآنی شیرازی در سال 1186 ش (1222 ق) به دنیا آمد. وی برای كسب علم و دانش راهی مشهد شد و به سرودن شعر پرداخت. قاآنی پس از ده سال توانست در علومی چون نحو، بیان، اصول هندسه، نجوم، حكمت، كلام، فلسفه و فنون ادب و شعر مهارت پیدا كند و پس از مدتی راهی دربار ناصرالدین شاه قاجار شود. وی از مداحان شاهان و شاهزادگان قاجاری بود و قسمت بزرگی از عمر خود را در تهران به مدح محمد شاه و ناصرالدین شاه گذراند. او نخستین شاعر ایرانی بود كه به زبان فرانسه آشنا شد. اختصاص او به ساختن قصاید طولانی، متضمن اوصاف خوشایند و آوردن الفاظ خوش آهنگ و تسلط بر ایراد كلمات و لغات مترادف، بسیار است و به همین سبب در گفتارش، لفظ بر معنی به شدت برتری دارد، او از دانشمندان، ادبا و شعرای قرن خود به شمار می رفت و حتی عده ای وی را برجسته ترین شاعر عصرش دانسته اند. قاآنی در انواع شعر به ویژه مسمَّط و تركیب بند دارای مهارتی بسزا بود و سبك مخصوصی داشت كه پس از وی، سال ها مورد تقلید بعضی شاعران قرار گرفت. گذشته از دیوان شعر، از این شاعر كتابی با نام پریشان بر جای مانده كه به سبك گلستان به نگارش درآمده است. قاآنی سرانجام در 13 اردیبهشت 1233 ش برابر با 5 شعبان 1270 ق در 47 سالگی دار فانی را وداع گفت و در حرم حضرت عبدالعظیم(ع) در شهر ری مدفون شد.
