فضائل حسینی علیه السلام (بخش دوم)

برکات تربت امام حسین علیه السلام 
شفا دادن
یکی از اختصاصات آن حضرت، قرار دادن شفا در تربت ایشان است. همچنانکه در روایتی که ذکر شد این مطلب آمد.

فضیلت سجده بر تربت امام حسین علیه السلام  و تسبیح آن
زمانی که به تربت امام حسین سجده می کنی، حجاب ها عقب می رود و در صورتی که شرایط دیگرش را داشته باشی، می توانی عالم ملکوت را ببینی.
یکی دیگر از اختصاصات حضرت ثواب و برکاتی است که در تسبیح تربت قرار داده شده است.
حضرت بقیه الله روحی له الفداء فرمودند:
مِنْ فَضْلِه، أنَّ الرَّجُلَ یَنْسى التَّسْبیحَ وَ یُدیرُ السُّبْحَهَ فَیُکْتَبُ لَهُ التَّسْبیحُ.(7)
یعنی از فضایل تربت حضرت سیّدالشهدا علیه السلام  آن است که چنانچه تسبیح تربت حضرت در دست گرفته شود، ثواب تسبیح و ذکر را دارد، گر چه دعایى هم خوانده نشود.
از امام صادق علیه السلام  روایت شده است که فرمودند:

مَنْ أَدَارَ سُبْحَهً مِنْ‏ تُرْبَهِ الْحُسَیْنِ مَرَّهً وَاحِدَهً بِالاسْتِغْفَارِ أَوْ غَیْرِهِ کَتَبَ اللهُ لَهُ سَبْعِینَ مَرَّهً وَ أَنَّ السُّجُودَ عَلَیْهَا یَخْرِقُ الْحُجُبَ السَّبْعَ؛(8)
 کسی که با تسبیحی که از تربت حسین علیه السلام  است، یک بار استغفار یا هر ذکر دیگری را بگوید، هفتاد برابر به او ثواب می دهند و سجده کردن بر تربت امام حسین علیه السلام  حجاب های هفتگانه را بر طرف می کند.
همچنین در جای دیگری می فرمایند:
هرگاه ملائکه به زمین نازل می شوند، حورالعین از آن ها خواهش می کنند تا تسبیح و تربت قبر حسین را برای آن ها هدیه ببرند.(9)
در روایت دیگری امام رضا علیه السلام  می فرمایند:
کسی که با تسبیح تربت حضرت سیدالشهدا ذکر «سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر» را بگوید، در مقابل هر عدد از دانه های تسبیح شش هزار حسنه برای او نوشته می شود و شش هزار گناه از او بخشیده می گردد و شش هزار درجه بر درجات او افزوده می شود.(10)

محبت امام حسین علیه السلام
در مورد محبت ودوست داشتن امام حسین علیه السلام  روایات زیادی آمده از جمله اینکه
پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم  فرمودند:
أحَبَّ اللهُ مَنْ أحَبَّ حُسَیْنا؛ (11)
خدا دوست دارد هر کسی را که حسین را دوست داشته باشد.
روایت دیگری است که حضرت نبی اکرم صلی الله علیه و آله وسلم  فرمودند:
هَذَانِ ابْنَایَ وَ ابْنَا ابْنَتِی اللَّهُمَّ إِنِّی أُحِبُّهُمَا فَأَحِبَّهُمَا وَ أَحِبَ‏ مَنْ‏ یُحِبُّهُمَا؛(12)
 خدایا! من حسن و حسین را دوست دارم. خدایا! تو هم آن ها را دوست بدار و دوست بدار کسی را که حسین من را دوست دارد.
حدود بیست روایت به همین مضمون نقل شده است؛ از جمله روزی پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم  دست امام حسن و امام حسین علیهما السلام را گرفتند و  فرمودند:
مَنْ‏ أَحَبَّنِی‏ وَ أَحَبَ‏ هَذَیْنِ‏ وَ أَبَاهُمَا وَ أُمَّهُمَا کَانَ مَعِی فِی دَرَجَتِی یَوْمَ الْقِیَامَه؛ (13)
کسی که من را دوست داشته باشد و این دو فرزند من و پدر آن ها و مادر آن ها را هم دوست داشته باشد، روز قیامت در درجه و مقام من خواهد بود.
خدا  می داند که ما پیغمبر و امیرالمؤمنین و حضرت زهرا علیها السلام  را و امام حسن و امام حسین علیهم السلام  را دوست داریم؛ لکن یک کاری بکنیم که این محبّت را با خودمان از این دنیا
ببریم. نور ایمان و ولایت –ان شاءالله- در دل همه ما هست؛ امّا ممکن است در اثر کثرت معصیت و غفلت و در اثر خوردن مال حرام، این نور ولایت تدریجاً ضعیف   شود و از بین  برود.
امام صادق علیه السلام  فرمودند:
إِذَا أذْنَبَ الرَّجُلُ خَرَجَ فِی قَلْبِهِ نُکْتَهٌ سَوْدَاءُ فَإِنْ تَابَ انْمَحَتْ وَ إِنْ زَادَ زَادَتْ حَتَّى تَغْلِبَ عَلَى قَلْبِهِ فَلَا یُفْلِحُ بَعْدَهَا أبَداً؛ (14)
هر گاه کسی گناهی بکند در قلب او سیاهی ای پیدا می شود. اگر از آن گناه توبه کرد؛ آن سیاهی محو می شود؛ اما اگر باز گناه کرد، آن سیاهی آن قدر زیاد می شود، تا اینکه تمام قلب را می گیرد. [که در این صورت] آن شخص دیگر رستگار نمی شود.
از  خدا بخواهیم که توفیق بندگی به ما بدهد، تا این ولایتی که با گِل ما سرشته شده است ثابت بماند. این دعا را بعد از نمازهای خود بکنید. خدا  می داند زمانه، خوب زمانه ای نیست. البته زمانه خوب است؛ ولی ما خوب مردمانی نیستیم. هوا خیلی ظلمانی است. ظلمت معصیت، همه جا را گرفته است. خدا رحم کند! همین مجالس و محافل حسینی است که دفع بلا و نزول عذاب از ما  می کند.
از جمله چیزهایی که بلا را دفع می کند و ایمان ما به اهل بیت علیهم السلام را حفظ می نماید، برپایی مجالس امام حسین علیه السلام  و شرکت در آن است.
در روایت دارد که اگر کسی یک دینار برای اقامه عزای حضرت ابا عبدالله علیه السلام  خرج کند؛ خداوند به اندازه هفتاد دینار به مال او برکت می دهد و او را می بخشد و بهشت را بر او واجب می کند. (15)
انسان  می تواند خود را یک مقداری کنترل کند یا حداقل توبه و انابه کند، تا آثار مخرب گناه، دامن ما و اجتماع را نگیرد. حداقل ماهی یک بار دعای کمیل را بخوانیم و تضرّع و زاری کنیم و از گذشته خودمان نادم و پشیمان باشیم، تا آن نور ولایتی که در وجود ما است -ان شاءالله- محفوظ بماند.

-------------------------
پی نوشت ها:
7.احتجاج، ج ‏۲، ص ۴۸۹.
8.وسائل الشیعه، ج‏۶، ص ۴۵۶.
9.بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۳۴.
10.همان‏، ص ۱۳۳.
11.همان، ج ۳۷، ص ۷۴.
12.همان، ص ۷۴.
13.همان، ج‏۲۳، ص ۱۱۶.
14.کافی، ج ۲، ص ۲۷۱.
15.مستدرک ‏الوسائل، ج ۱۰، ص ۳۱۹.
-------------------------
منبع : محو دلدار