خلع سلاح ستارخان(سردار ملی) و باقرخان(سالار ملی) و مجاهدین تحت فرمان آن ها در تهران(1328 ه.ق)

به دنبال ترور و شهادت آیت الله سیدعبدالله بهبهانی از رهبران روحانی مشروطه در هشتم رجب سال 1328ه.ق، دولت و مجلس تصمیم گرفتند که اسلحه را از دست مجاهدان بگیرند. اما همین که قانون جمع آوری اسلحه از مردم غیرنظامی، از تصویب مجلس گذشت، ستارخان و باقرخان و برخی دیگر از رهبران مجاهدان، حاضر به تسلیم اسلحه نشدند. قیمت اسلحه ها بهانه ی ظاهری ستارخان بود ولی مطلب اصلی، رقابت با بختیاری هایى بود که اسلحه را در دست داشتند و قسمت عمده ای از کشور ایران را در حیطه ی حکومت خود گرفته بودند. از این رو، ستارخان و یارانش تصمیم به مقاومت گرفته و در پارک اتابک تجمع کردند. سرانجام جنگی بین مجاهدان و نیروهای دولتی رخ داد که به شکست مجاهدان انجامید. عاقبت با تسلیم مجاهدان، سلاح ها از آنان گرفته شد و ستارخان نیز مجروح گردید.