بنجامین فرانكلین دانشمند و سیاست مدار آمریكایى، در هفدهم ژانویه 1706م در بندر بوستون امریكا به دنیا آمد. وی در ابتدا دو سال به مدرسه رفت و در این دو سال، شاگرد خوبی شناخته نشد. با این حال بنجامین در خارج از مدرسه، بدون معلم همه چیز را فراگرفت. وی در ابتدا به فن چاپ روی آورد و پس از چند سال، در شمار مهم ترین چاپگران امریكا قرار گرفت. فرانكلین در این مدت به انتشار روزنامه دست زد و به نویسندگی و رونامه نگاری پرداخت. وی در طی سال های فعالیت خود انجمن فیلسوفان امریكا را بنیاد نهاد و عقاید و ایمان این گروه به سیاست استقلال امریكا و تشكیل جلسات مخفیانه شان، شالوده انقلاب بزرگ امریكا را فراهم نمود. وی هم چنین اولین اداره آتش نشانی در فیلادلفیا، اولین پستخانه در امریكا و نیز دانشگاه پنسیلوانیا را تأسیس كرد. فرانكلین در جنگ های استقلال طلبانه مردم امریكا علیه استعمار انگلیس، وارد عرصه مبارزات سیاسی گردید و نقش مهمی ایفا كرد. او تنها كسی است كه در چهار كار مهم و سرنوشت ساز ایالات متحده دخیل بوده و در به ثمر رسیدن آن تلاش كرده است: اعلام استقلال ایالات متحده امریكا، امضای پیمان صلح با انگلستان، امضای پیمان اتحاد با فرانسه و امضای قانون اساسی امریكا. در این زمانْ فرانكلین یگانه فرد امریكایى بود كه در دوران استعمار اروپا شهرت فراگیری داشت. فرانكلین در كنار فعالیت های سیاسی، از امور علمی غافل نبود و در آزمایشگاهی كه برای خود ساخت، به كشف و اختراعات مهمی نایل آمد. او برای اولین بار دریافت كه برق نوعی جریان است و جریان برق، جریانی از انرژی می باشد. هیچ دانشمندی در زمان فرانكلین به اندازه او از برق اطلاع نداشت. او توانست باتری برق بسازد و انواع برق را به كنترل درآورد. فرانكلین هم چنین برق گیر را برای جلوگیری از خرابی های صاعقه اختراع كرد و از خسارات صاعقه جلوگیری نمود. وی موقعی كه چشمانش ضعیف شد، ذره بین و عینك دقیق مخصوصی را اختراع كرد و اسبابی را برای آوردن كتاب از قفسه های بالایى ساخت كه امروزه در كتابخانه ها از آن استفاده می شود. فرانكلین، كلیه تحقیقات و اكتشافات خود در باب الكتریسیته را در كتابی جمع آوری كرد كه به عنوان پرتیراژترین كتاب علمی نیمه قرن هجدهم شناخته شد. فرانكلین مردی دانشمند، متفكر، سیاست مدار، نیكوكار و ماجراجو بود و در راه خدمات اجتماعی فعالیت های زیادی نمود. موفقیت های علمی و سیاسی فرانكلین، همه از این شعار و اعتقاد فلسفی سرچشمه می گرفت كه هر انسانی برای آن به جهان می آید تا زندگی را برای هم نوعان خود آسان تر سازد. فرانكلین قبل از مرگ، امید خود را درباره جاودانی شخص پس از زندگی چنین بیان كرد: از آنجا كه به خدا ایمان دارم، به زندگی پس از مرگ، با دلیل عقیده دارم. وقتی كه می بینم هیچ چیز در دنیا نیست نمی شود، حتی یك قطره آب هم به هدر نمی رود، نمی توانم نابودی روح را قبول كنم، از این رو، چون خویشتن را در جهان موجود می بینم، اعتقاد دارم كه به این شكل یا شكل دیگری همیشه در جهان، موجود خواهم بود. بنجامین فرانكلین سرانجام در 17 آوریل 1790م در 84 سالگی درگذشت.
