آواتار/ شهادت مظلومانه امام موسی کاظم(علیه السلام)

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلايَ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ

ابو الحسن موسى بن جعفر(علیهماالسلام)، امام هفتم از ائمه اثنى عشر علیهم السلام است . آن حضرت در ابواء(منزلى میان مكه و مدینه) در روز یكشنبه هفتم صفر سال 128 یا 129 ه.ق. متولد شد و در سال 183 (يا 186) به شهادت رسيد.[۱]

چگونگی شهادت ابوالرضا  امام کاظم(علیه السلام) به روایت شهید مطهری : به دستور هارون الرشید ، سمی را به شکل خاص در خرمایی تعبیه کردند و خرما را به امام خوراندند و بعد هم فوراً شهود حاضر کردند، علمای شهر و قضات را دعوت کردند.(نوشته‌اند عدول المؤمنین را دعوت کردند، یعنی مردمان موجه، مقدس، آن‌ها که مورد اعتماد مردم هستند) حضرت(علیه السلام) را هم در جلسه حاضر کردند و هارون گفت: ایها‌ الناس ببینید این شیعه‌ها چه شایعاتی در اطراف موسی بن جعفر(علیهما السلام) رواج می‌دهند، می‌گویند: موسی بن جعفر در زندان ناراحت است، موسی بن جعفر چنین و چنان است. ببینید او کاملاً سالم است تا حرفش تمام شد، حضرت(علیه السلام) فرمود: دروغ می‌گوید، همین الان من مسمومم و از عمر من دو سه روزی بیشتر باقی نمانده است، اینجا تیرشان به سنگ خورد، این بود که بعد از شهادت امام، جنازه امام را آوردند در کنار جسر بغداد گذاشتند و هی مردم را می‌آوردند که ببینید! آقا سالم است، عضوی از ایشان شکسته نیست، سرشان هم که بریده نیست، گلویشان هم که سیاه نیست، پس ما امام را نکشتیم، به اجل خودش از دنیا رفته است. سه روز بدن امام را در کنار جسر بغداد نگه داشتند برای اینکه به مردم این جور افهام کنند که امام به اجل خود از دنیا رفته است. البته امام، علاقه‌مند زیاد داشت، ولی آن گروهی که مثل اسپند روی آتش بودند، شیعیان بودند. شیعیان یک وقت دیدند که چهار نفر حمال بیرون آمدند و یک جنازه هم روی دوششان است. مأمور گفت: امام شما همین است.[۲]

پی نوشت:
[1]سيره پيشوايان ، مهدى پيشوايى ، ص 413 - 463
[2]سیری در سیره ائمه اطهار _ شهید مطهری _ فصل پنجم ص ۱۷۲ _ ۱۷۵

ویژه نامه شهادت امام موسي کاظم (علیه السلام) در:
خورشید در بند / شهادت امام موسي کاظم (علیه السلام)