مجموعه زیباترین اشعار ماه مبارک رمضان - سری اول

سری اول از زیباترین اشعار ماه مبارک رمضان

سری اول از مجموعه زیباترین اشعار ماه مبارک رمضان که منتخبی از شعرهای مذهبی و ادبیات آیینی است که توسط ضیاءالصالحین گردآوری شده و تقدیم روزه‌داران عزیز در ماه مهمانی خدا می‌شود.

ما را از دعای خیرتان محروم نفرمایید.

◄ روزه

حکمت روزه داشتن مگذار
باز هم گفته و شنیده شود
صبرت آموزد و تسلط نفس
و زتو شیطان تو رمیده شود

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

تندرستی تو اندر روزه است ای نیک نام
کز معاصی باز دارد روزه مردم را تمام

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

نه چندان بخور کز دهانت برآید
نه چندان که از ضعف جانت برآید

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ ماه خدا - ادیب الملک فراهانی

فروزان مهی ز آسمان شد پدید
بجان خطا کار و عاصی رسید
فروزان مهی موقع کشت و کار
ز کالای او صائمین رستگار
فروزان مهی باز کرده ظهور
شب و روز آن افضل از هر شهور
فروزان مهی کز علو مقام
خدا داده نسبت به خود در کلام
فروزان مهی کز برای رسول
در اوقات او کرده قرآن نزول
فروزان مهی که در ایام دهر
شب قدر دارد به از الف شهر
فروزان مهی که در او از محن
تَصوموا تَصِحّوا بماند بدن
فروزان مهی که در او خواب ناز
عبادت بود مثل ذکر و نماز
فروزان مهی کز طریق عطا
یقین مستجاب است نوعا دعا
فروزان مهی که به وقت سحر
کشد هر که آهی بگیرد ثمر
فروزان مهی که به یک قرص نان
توان دست آری دل ناتوان
فروزان مهی که در او هر نفس
ثواب عبادت دهندت سپس
فروزان مهی که در او هر زمان
خدا میزبان است و ما میهمان

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ عید رمضان - مثنوی

ماه رمضان بنهفت آن چهره نورانی
عید رمضان آمد بافرّه یزدانی
آواز جرس بر خاست از قافله طاعت
وین قافله را توحید کرده است شتر بانی
این قافله محفوظ است از نعمت جاویدان
وین بادیه محفوظ است از غول بیابانی
این قافله در گیتی مهمان خدا بودند
اینک به سرای خویش آیند ز مهمانی
مهمان خدا باشند این قوم که در گیتی
سامان شهی دارند در بیسر و سامانی
کشت عمل ما را هنگام درو آمد
داس مه نو بنگر در مزرع انسانی

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ جوع - ادیب نیشابوری

رنج جو از رنجها پاکیزه تر
خاصه در جوع است فضل و هنر
جوع نور چشم باشد در بصر
جوع باشد قابلیت در نظر
جوع مرخاصان حق را داده اند
تا شوند از جوع شیر زورمند
لب فرو بند از طعام و از شراب
سوی خوان آسمانی کن شتاب
باش در روزه شکیبا و مصرّ
دم به دم قوت خدا را منتظر
گر تو این انبان ز نان خالی کنی
پر ز گوهرهای اجلالی کنی
طفل جان از شیر شیطان باز کن
بعد از آنش با ملک انباز کن
این دهان بستی دهانی باز شد
کو خورده لقمه های راز شد
گر ز شیر دیو تن را وا بری
در فطام او بسی حلوا خوری

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ سپره روزه - کلیات سعدی

ماه رمضان آمد و بگذشت مکرر
ما بهره نبردیم مگر شهد مز عفر
افطاری اگر دادیم یک ذره ندادیم
آن را که دهد سودی در عرصه محشر
نه بر طبقی بی رمقی را بنشاندیم
نه خسته دلی را بطعامی که میسّر
روزه سپر است آری از نائره نار
بیمی نبود بر تو بسر گر بگشتی اِسپر
لیکن نه هر آن کو گلوی خویش نگه داشت
صائم بشمار آمد و وارسته ز آذر
آن روزه که برهاند از آتش دوزخ
باید بود آراسته در شرع مطهّر
بی شائبه حیله و بی رخنه و نیرنگ
چون آنکه خدا گفته و آورده پیمبر
باید همه اعضاء ره طاعت بسپارند
تا روزه پسند افتد در مذهب جعفر
جان غرق بود دریَم سودای الهی
دل محو تجلای مهین ایزد بافرّ

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ ماه فرخنده

برگ تحویل می کند رمضان
بار تودیع بر دل اخوان
یار نادیده سیر، زود برفت
دیر ننشست نازنین مهمان
ماه فرخنده روی بر پیچید
و علیک السلام یا رمضان
الو داع ای زمان طاعت و خیر
مجلس ذکر و محفل قرآن
مُهر فرمان ایزدی بر لب
نفس در بند و دیو در زندان
تا دگر روز در جهان آید
بس بگردد به گونه گونه جهان
بلبلی زار زار می نالید
بر فراق بهار فصل خزان
گفتم: انده مبر که باز آید
روز نوروز و لاله و ریحان
گفت: ترسم بقا و فا نکند
ورنه هر سال گل دمد بستان
روزه بسیار و عید خواهد بود
تیر ماه و بهار و تابستان
تا که در منزل حیات بود
سال دیگر که در غریبستان
خاک چندان از آدمی بخورد
که شود خاک و آدمی یکسان

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ مه روزه

یازده ماه از شکمت بویناک
کم ز یکی شهر که داریش پاک

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

آمد مه روزه رنگ رخها همه برد
از آمدنش نه صاف دیدیم نه درد
در خانه ما ز خوردن چیزی نیست
ای روزه برو ور نه تو را خواهم خورد

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

بستی در دوزخ یعنی طمع خوردن
بگشای در جنّت یعنی که دل روشن
تا سفره نان بینی کی جان جهان بینی
رو جان جهان را جو، ای جان جهان من

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ توبه در رمضان - کلبعلی تبریزی

افسوس که ماه رمضان آمد و رفت
و آن توبه ده پیر و جوان آمد و رفت
از بهر صلاح کار ما آمده بود
از دست فساد ما به جان آمد و رفت

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ نور معرفت

اندرون از طعام خالی دار
تا در او نور معرفت بینی
تهی از حکمتی به علت آنژ
که پری از طعام تا بینی

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

فرشته خوی شود آدمی به کم خوردن
و گر چو بهایم بیوفتد چو حماد

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ شکم بنده - مثنوی

شکم بند دست است و زنجیر پا
شکم بنده کمتر پرستد خدا
چو انسان نداند بجز خورد و خواب
کدامش فضیلت بود بر دواب
که پر خوردنت کار گاوان بود
و یا رسم اطفال نادان بود

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ بستن دهان - خسرو و شیرین

این دهان بستی دهانی باز شد
که خورنده لقمه های راز شد
لب فروبند از طعام و از شراب
سوی خوان آسمانی کن شتاب
جوع مرخاصان حقرا داده اند
تا شوند از جوع شیر زورمند
گر تو این انبان ز نان خالی کنی
پر ز گوهرهای اجلالی کنی
طفل جان از شیر شیطان باز کن
بعد از آتش با ملک انباز کن

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ کم خوردن - نظامی

مخور بسیار چون کرمان بی زور
به کم خوردن کمر بربند چون مور
حرام آمد علف تاراج کردن
بدارو طبع را محتاج کردن
مخور چندان که خرما خوار گردد
گوارش در دهن مردار گردد
چو باشد خوردن نان گلشکروار
نباشد طبع را با گلشکر کار
جهان زهر است و زهر تلخناکش
بکم خوردن توان رست از هلاکش

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

◄ قرصی جو

قرصی جوی میشکن و می شکیب
تا نخوری گندم آدم فریب
تا شکمی نان و کفی آب هست
کفجه مکن بر سر هر کاسه دست
آنخور و آنپوش چو شیر و پلنگ
کاوری آنرا همه روزه بچنگ
تا نخورش از سینهه خود کن چو آب
وز جگر خویش چو آتش کباب
گر دل خورسند نظامی تراست
ملک قناعت به تمامی تراست

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

از آنجا که در گستره ادب فارسی از ماه مبارک رمضان سخن بسیار گفته شده است، پس به اجمال از هر شاعری به بیتی در این مضمون اکتفا نموده و به استقبال "ضیافت الهی" خواهیم شتافت و این که این ماه عزیز در ذهن شاعران خیال‌پرداز و مؤمن چگونه نقش بسته است:

شاه نعمت الله ولی:

رمضان آمد و روان بگذشت
بود ماهی به یک زمان بگذشت
شب قدری به عارفان بنمود
این معانی از آن بیان بگذشت ...

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

حکیم خاقانی شروانی:

جاهش ز دهر چون مه عید از صف بخوم
ذاتش زخلق چون شب قدر از مه صیام

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

سوزنی سمر قندی:

گر در مه صیام شود خوانده این مدیح
بر تو بخیر باد مدیح و مه صیام

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

نزاری قهستانی:

خجسته باد و مبارک قدوم ماه صیام
براولیا و احبای شهریار انام

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

عباس خوش عمل:

رمضانا تو بهترین ماهی
چون که ماه ضیافت اللهی
خوش عمل هر که بود در رمضان
ترک منکر نمود در رمضان

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

شیخ اجل سعدی شیرازی:

کسان که در رمضان چنگ می شکستندی
نسیم گل بشنیدند و توبه بشکستند

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

شاطر عباس صبوحی:

روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است
آری افطار رطب در رمضان مستحب است