کلیپ | مرا ببخش ای کودک فلسطینی! - Məni əfv eylə, Fələstinli uşaq (متن و ترجمه شعر)

کلیپ | مرا ببخش ای کودک فلسطینی! - Məni əfv eylə, Fələstinli uşaq (متن و ترجمه شعر)

در این بخش، کلیپ آذری «مرا ببخش ای کودک فلسطینی!» را با اجرای سرخان کریملی به مدت 3 دقیقه جهت همدردی با مردم و کودکان مظلوم فلسطین تقدیم می نماییم.

متن آذری «مرا ببخش ای کودک فلسطینی!»

Məni əfv eylə, Fələstinli uşaq

Bu qədər zülmə yumub göz, susuram
Gecələr fəryadımın xeyri nədir
baş əyib zalıma gündüz, susuram.
Məni əfv eylə ki, yardım yerinə
baxıram haqqsız axan qanlara acizcəsinə
qulaq adətkar olub sanki bu zülmün səsinə.
Sığınıb gizlicə bir parça çörək kölgəsinə
səni qurban verirəm özgəsinə.
Hələ tezdir, yaşayırsan nələri
sənə bəxş etdi həyat gülləri yox, güllələri
Belə qardaşlıq olar?!
mən uşaqlıqda atamla əl-ələ
dolanım hər qarışın çöl-çəmənin,
sən uşaqkən ata can tapşıra qarşında sənin.
Belə düzgünlük olar?!
Hanı dünyanın ədalətliləri,
hanı İslamımızın əhdə sədaqətliləri?!
Niyə din qardaşının dadına yetmir görəsən?!
min əlacsız uşağın naləsini
bir ərəb şeyxi eşitmir görəsən?!
Məni əfv eylə Fələstinli uşaq.
Seçilirsə əməlimdən niyyət.
Bu Ramazanda düzüb süfrəmə hər cür nemət
açıram iftarımı əhvalı xoş.
Sən isə dad eləyirsən su deyib
gözü yaşlarla dolu, kuzəsi boş.
Məni əfv eylə ki, sakit baxıram.
sən uçan bombalar altında yatarkən mən isə,
“sətir altında” özümdən çıxıram.
Hanı bəs vəhdəti imanlıların?
dili laldır, gözü kordur dünya.
canı cansızdan ucuzlaşdırılır canlıların
elə bil adi qəza nöqtəsi olmuş Qəzza.
Mərhəmət gözləmə qatillərdən
yetimin halına olmaz ki, yanan
hələ sən körpə ikən gülləyə tuş gəldi anan.
Ola bilməz belə bitsin hər şey.
Batacaq haqqsızın axırda səsi.
Bu əzazilləri tapşır Haqqa
bir ümid vardır, Onun məhkəməsi...
Bizsə öyrəncəliyik dildə hünərdən danışaq,
Bu müsibət də bizi bir yerə cəm eyləmədi
necə tək-tək vuruşaq?!
Məni əfv eylə Fələstinli uşaq...
Bizi əfv eylə Fələstinli uşaq...

شاعر:   Mətn: Pərviz Arif
Səsləndirdi: Sərxan Kərimli

ترجمه شعر «مرا ببخش ای کودک فلسطینی!»

چشم بر این همه ظلم می‌بندم و سکوت می‌کنم
گریه‌های شبانه من چه سودی دارد؟!
روزها در برابر ظالم سر فرود آورده و سکوت می‌کنم
مرا ببخش که به‌جای کمک،
بی‌اختیار به خون‌های به ناحق ریخته نگاه می‌کنم
گویا گوش‌ها به صدای این ظلم عادت کرده‌اند!
در سایه یک لقمه نان پنهان گشته،
تو را قربانی بیگانگان می‌کنم!

هنوز زود است، که این چیزها [مصیبت‌ها] را در زندگی تجربه می‌کنی
زندگی به تو به‌جای گل‌ها، گلوله‌ها را به ارمغان آورده است
آیا برادری، این‌گونه است؟!
من در کودکی دست در دستان پدر،
وجب به وجب چمنزارها را گردش کنم؛
[اما] تو در کودکی، پدرت در مقابل چشمانت جان می‌سپارد [فدا می‌کند]
[آیا] صداقت این‌گونه است؟!
کجایند عدالت‌پیشگان دنیای [ما]؟!
کجایند صادقان بر عهد اسلام ما؟!
[در عجبم] چرا به داد برادر دینی خود نمی‌رسد؟!
ناله‌های هزار کودک بی‌پناه و بیچاره
[در عجبم که آیا] یک شیخ عرب آن‌را نمی‌شنود؟!

مرا ببخش! ای کودک فلسطینی،
اگر [هنوز] عملم با نیّتم فرق دارد!
این ماه رمضان همه جور نعمت‌ها را بر سر سفره خود دارم؛
و با حال خوب و خوش افطار می‌کنم!
و تو در طلب یک جرعۀ آب فریاد می‌زنی؛
چشمانی پر از اشک و کوزه‌ای خالی از آب...

مرا ببخش که ساکت و بی‌سروصدا [هنوز] نظاره‌گرم؛
درحالی‌که تو زیر آوار بمب‌های [جنگنده‌ها] سر بر زمین می‌گذاری،
و من "زیر این سطرها و خطوط" از خود بی‌خود می‌شوم.
پس کجاست وحدت افراد با ایمان و مؤمن؟!
[گوئیا] زبان دنیا لال است و چشمانش کور...!
زندگی زندگان ارزان‌تر از زندگی افراد بی‌جان [و پست] شده است!
گوئیا که قضایا و وقایع غزه به یک امر عادی و روزمره تبدیل گشته است!
در انتظار رحمت قاتلان مباش!
[انگار] کسی دلش به حال یتیمان نخواهد سوخت
وقتی هنوز تو کودکی بیش نبودی، مادرت نصیب گلوله‌ها شد (شهید شد)

محال است که همه‌چیز این‌گونه خاتمه یابد؛
صدای ناحق [و باطل] روزی خاموش خواهد شد،
این فرومایگان پست را به خدا واگذار کن!
همه امیدتان، به محکمۀ [عدل] الهی باشد،
ما عادت کرده‌ایم که هنرمندانه لاف بزنیم؛
این بلایا و مصائب هم نتوانست ما را دور هم جمع کند!
چگونه یکی‌یکی (فردی) بجنگیم؟!
مرا ببخش ای کودک فلسطینی...
ما را ببخش ای کودک فلسطینی...

شاعر: (پرویز عارف)