كلمه ساواك مخفّف سازمان اطلاعات و امنیت كشور است كه طرح تشكیل آن در 23 اسفند 1335 توسط مجلس شورای ملی تصویب رسید. این سازمان مخوف از ابتدای سال 1336، همزمان با آغاز به كار دولت منوچهر اقبال، با ریاست سپهبد تیمور بختیار عملاً تاسیس شد. فلسفه وجودی ساواك برقراری سیستم سركوب به منظور مقابله با حركت های سیاسی مخالف رژیم و نیز از بین بردن مبارزه و مقاومت ملت مبارز ایران بود.از انجا كه حكومت نظامی برای سركوب مخالفین و در وضعیت ویژه، خواه ناخواه حالتی موقتی داشت، سیستم ساواك به صورت دائمی با همان اهداف، جایگزین حكومت نظامی گردید. ساواك كه از یك سو با سازمان جاسوسی آمریكا، سیا، و از سوی دیگر با سازمان اطلاعاتی رژیم صهیونیستی، موساد، در ارتباط بود، به تدریج به یك سازمان مخوف و جهنمی مبدل شد. ساواك در طول حیات سیاه خویش، شرم آورترین فجایع و رقت بارترین تراژدی ها و ننگین ترین جنایت ها را عیه ملت ایران و به ویژه در مورد مبارزان نهضت اسلامی ایران آفرید. ساواك دارای تیم های تعقیب ومراقبت بود كه با تجهیزات پیشرفته، هر كس را كه به هر اتهامی دستگیر می نمود، نخست برای به دست آوردن اطلاعات مورد نظر به شكنجه گاه ها روانه می كرد و سپس تسلیم دادگاهای فرمایشی نموده، آنگاه به زندان های مخوف گسیل می نمود. قساوت و بی رحمی ساواك در شكار متهمان و شكنجه دادن و زندانی كردن در سیاه چال ها تا به آنجا رسید كه دبیر كل سازمان عفو بین الملل، در سال 1353 ش اعلام كرد كارنامه هیچ كشوری در جهان، سیاه تر از كارنامه ایران در زمینه حقوق بشر نیست. اعمال ساواك از تعقیب، دستگیری، شكنجه و محاكمه گرفته، تا زندانی كردن، برخلاف قانون و كاملاً خودكامه بود و تنها با فرمان شخص محمدرضا شاه انجام می شد. این روش به مدت حدود بیست و دو سال در كشور جاری بود تا آنكه در روزهای پایانی عمر ننگین رژیم پهلوی، شاپور بختیار برای فرو نشاندن خشم مردم، لایحه انحلال ساواك را به مجلس برد و در حالی كه انقلاب تمام كشور را دربرگرفته بود و عملاً قدرت از دست رژیم خارج شده بود، لایحه انحلال ساواك در اقدامی عوام فریبانه و بسیار دیر یك روز قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
مطالب مرتبط
