| دانلود فایل | اندازه |
|---|---|
 موشن گرافی | اصرار باکو به کاشت بحران برای آینده قفقاز - کیفیت 1080 | 72.93 مگابایت |
| موشن گرافی | اصرار باکو به کاشت بحران برای آینده قفقاز - کیفیت 480 | 20.18 مگابایت |
موشن گرافی | اصرار باکو به کاشت بحران برای آینده قفقاز
پاکسازی قومی صورت‌گرفته در قراباغ با حدود پانصد فقره تجاوز جنسی، شکنجه، ناپدیداری اجباری و قتل همراه بوده است که در صورت مستندسازی توسط دولت پاشینیان که البته به دلایل سیاسی تمایلی به آن ندارد، می‌تواند علاوه بر پرونده حقوقی مبتنی بر مسئولیت دولت باکو و مشارکت رژیم تل‌آویو و دولت آنکارا، به پرونده کیفری نیز تبدیل شود. با توجه به پذیرش صلاحیت دیوان بین‌المللی کیفری (ICC) توسط ایروان، این موضوع در این دیوان نیز قابل طرح خواهد بود و در آن صورت دیوان بین‌المللی کیفری، صلاحیت تعیقب کیفری مقامات و فرماندهان باکویی، ترکیه‌ای و صهیونیستی آمر و عامل جنایت جنگی و نسل‌زدایی را خواهد داشت. پاکسازی قومی ارامنه از قراباغ، ضمن اینکه نقض صریح حق مالکیت مصرح در میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی و اجتماعی (۱۹۶۶) می‌باشد، بر پرونده شکایات قبلی ایروان علیه باکو در دیوان بین‌المللی دادگستری نیز تأثیرگذار خواهد بود. چرا که مبنای این شکایت‌ها کنوانسیون بین‌المللی رفع هر نوع تبعیض نژادی می‌باشد. ضمن اینکه امکان شکایت بر اساس کنوانسیون ۱۹۴۸ منع و مجازات جرم نسل‌کشی (ژنوساید) سازمان‌ملل هم وجود دارد. از سوی دیگر داده‌های متقنی درباره شروع فرایند تخریب و تغییر ماهیت مواریث فرهنگی، مذهبی و تاریخی ارامنه بومی قراباغ وجود دارد که نقض کنوانسیون ۱۹۵۴ لاهه مبنی بر صیانت از آثار فرهنگی در مخاصمات مسلحانه و نیز نقض اساسنامه یونسکو و قطعنامه‌های شورای امنیت و مجمع عمومی مبنی برای حفظ آثار فرهنگی و تاریخی در مخاصمات می‌باشد. باکو نیز تلاش دارد در این فرایند آثار تمدنی، فرهنگی، تاریخی و مذهبی ایران در قراباغ را نیز به‌صورت سیستماتیک محو نماید که دستکاری‌های باکو در آثار مسجد شوشی مؤید آن و مصداق «نسل‌کشی فرهنگی» می‌باشد. باکو با سنجش نبض رویکردهای انفعالی دولت پاشینیان، تلاش دارد که از تبدیل شدن اخراج اجباری ارامنه از قراباغ به یک مناقشه حقوقی با ایروان جلوگیری کند. اگرچه محاسبات اشتباه و اغماض‌های مکرر دولت غرب‌گرای پاشینیان که نوعی همراهی با علی‌اف محسوب می‌شود؛ باکو و آنکارا را برای اخذ امتیازات بیشتر از ایروان و منتفی ساختن بازگشت ارامنه به قراباغ، امیدوار کرده است، اما واقعیت آن است که چنین تحولات بنیادین، شامل مرور زمان نمی‌شوند و نوعی «کاشت بحران» برای آینده محسوب می‌گردند. طبیعتاً لاینحل ماندن موضوع به این شکل، در آینده می‌تواند کانون‌ها و بهانه‌های دیگری برای ناامنی و بحران در منطقه قفقاز و سوءاستفاده قدرت‌های بزرگ ایجاد نماید. بر همین اساس نیز راهکار پایدار موضوع، بازگشت امن و بدون قید و شرط ارامنه بومی قراباغ به خانه و کاشانه‌شان می‌باشد. این موضوعی است که بسیاری از کشورها از جمله کشورهای اروپایی و همچنین ایران درخصوص آن اشتراک نظر دارند.
پدیدآورنده : دکتر احمد کاظمی
جهت اطلاع از مجموعه تحلیلها و یادداشتها در خصوص مسائل آذربایجان و قفقاز کلیک کنید.
مطالب مرتبط
