آشنایی با انواع انحرافات جنسی

آشنایی با انواع انحرافات جنسی

در این بخش از ضیاءالصالحین، به بررسی انواع انحرافات و بیماریها در روابط جنسی می پردازیم. در ادامه با ما همراه باشید تا در این مورد بیشتر بدانید.

«پارافیلی» مشکلات کنترل تکانه جنسی است که با تخیلات، امیال و رفتارهای مکرر جنسی متمرکز بر اشیاء، فعالیت ها یا موقعیت های غیرمعمولی مشخص می شود که برای دیگران از لحاظ جنسی محرک نیست. در اغلب موارد این اشیاء، فعالیت ها یا موقعیت ها برای اینکه افراد کارکرد جنسی داشته باشند، ضروری اند. امیال و رفتارهای فرد مبتلا به پارافیلی ممکن است باعث ناراحتی قابل توجه یا اختلال کارکرد شخصی، اجتماعی یا شغلی شود. فرد دچار پارافیلی را ممکن است «منحرف» بخوانند و این رفتارها ممکن است پیامدهای اجتماعی و قانونی وخیمی برای او داشته باشد.

پارافیلی یا انحراف جنسی انواع متعددی دارد و با رفتارهای متعددی ممکن است بروز کند؛ از جمله:

1- چشم چرانی: این اختلال شامل رسیدن به تحریک جنسی از طریق مشاهده شخص بی خبر و ناراضی در حال برهنه شدن یا در حال انجام فعالیت جنسی است. فرد چشم چران ممکن است به خودارضایی هم دست بزند و به دنبال تماس جنسی با فردی که مشاهده می کند، نیست.

2- نمایشگری: نمایشگری با تخیلات، امیال یا رفتارهای شدید و برانگیزاننده جنسی مشخص می شود و شامل نشان دادن دستگاه تناسلی به یک فرد غریبه و بی خبر است. افراد دچار این مشکل، نیاز به غافلگیری، تکان دادن یا تاثیرگذاری بر طعمه های خود دارند. این عارضه معمولا محدود به نشان دادن است و فرد بیش از این حد، آسیب رسانی انجام نمی دهد ولی در معرض مشکلات قانونی قرار خواهد گرفت. تماس واقعی جنسی با قربانی نادر است اما ممکن است فرد حین نمایشگری یا تخیل درباره آن به خودارضایی بپردازد.

3- یادگارپرستی (فتیشیسم): امیال جنسی فرد مبتلا به این مشکل بر اشیای غیرزنده متمرکز است. این فرد با پوشیدن یا لمس یک شیء به تحریک جنسی می رسد؛ برای مثال لباس، کفش زنانه، لباس زیر زنانه و مانند آنها. فرد یادگارپرست ممکن است روابط با همسر را کنار بگذارد یا فعالیت های جنسی اش را با این تمایلات ترکیب کند. وقتی شیء یادگار به کانون منفرد میل جنسی تبدیل می شود، فرد آمیزش جنسی با همسر را ترک می کند.

4- دیگرپوشی (ترانسوستیسم): در این عارضه که به آن «فتیشیسم دیگرپوشانه» هم می گویند، پوشیدن لباس زنانه باعث تحریک جنسی یا تشدید تحریک جنسی مردان می شود. معمولا برانگیختگی جنسی شامل شریک جنسی واقعی نمی شود اما ممکن است فرد در تخیل خودش را در قالب شریک جنسی زن هم تصور کند. برخی از این مردان فقط به لباس های زنانه خاصی مثل لباس زیر علاقه دارند و برخی دیگر لباس کامل زنانه را به همراه آرایش مو می پسندند. دیگرپوشی به خودی خودی اشکالی ایجاد نمی کند، به جز اینکه فرد برای برانگیختگی یا تجربه لذت جنسی به آن نیازمند است.

5- مالشگری: در فرد دچار این مشکل، کانون امیال جنسی، لمس یا مالش دستگاه تناسلی به بدن یک فرد نا آشنا و بی خبر است. در اغلب موارد، این رفتار را مردان در محیط های شلوغ با زنان انجام می دهند. این عارضه نیز ممکن است برای فرد مبتلا مشکلات قانونی به دنبال داشته باشد.

6- پدوفیلی: افراد مبتلا به این عارضه تخیلات، امیال یا رفتارهایی شامل فعالیت جنسی غیرقانونی با بچه های بالغ نشده (عموما 13 سال یا کمتر) دارند. این رفتارها ممکن است شامل طیفی از رفتار (از برهنه کردن تا تماس جنسی اجباری) باشد. برخی از پدوفیل ها عمل جنسی را فقط با کودکان انجام می دهند ( بچه بازی (پدوفیل) انحصاری) و به بزرگسالان تمایل ندارند.

برخی دیگر فقط با خانواده و بستگان نزدیک این کار را انجام می دهند (زنای با محارم). گاهی هم بچه های دیگر قربانی می شوند. پدوفیل های شکارچی ممکن است از زورگویی یا تهدید به افشا برای تداوم سوء استفاده خود استفاده کنند. پزشکان و سایر کارکنان بهداشتی از لحاظ قانونی موظفند که چنین سوءاستفاده هایی از افراد صغیر را گزارش کنند. این فعالیت نوعی تجاوز هم محسوب می شود و محکومیت های سنگینی به دنبال دارد.

7- خودآزاری جنسی (مازوخیسم): افراد مبتلا به این عارضه بر تخیلات، امیال و رفتارهایی متمرکزند که شامل عمل (واقعی نه، شبیه سازی شده) مورد توهین قرار گرفتن و کتک خوردن است یا هر چیز دیگری که باعث رنج بردن آنها شود تا به ارضای جنسی برسند. این اعمال خودآزارانه ممکن است به توهین شفاهی محدود یا شامل کتک خوردن، بستن دست و پا و دیگر موارد سوءاستفاده باشد.

افراد خودآزار ممکن است تخیلاتشان را روی خودشان پیاده کنند، مثلا پوستشان را سوراخ کنند یا ببرند یا خودشان را بسوزانند، یا به دنبال همسرانی باشند که از توهین و آزار دیگران لذت ببرد (دیگرآزار یا سادیست). گاهی در میان افراد عادی هم تخیلات یا رفتاری شبیه دیگرآزاری یا خودآزاری وجود دارد اما در اغلب موارد این برون ریزی بصورتی توافق شده به شکل فانتزی انجام می شود. افراد می دانند که این رفتار یک «بازی» است و از ایجاد درد یا جراحت واقعی اجتناب می شود.

8- دیگرآزاری (سادیسم): افراد مبتلا به عارضه سادیسم جنسی تخیلات مداومی دارند که در آن تحریک جنسی با رنج روانی یا جسمی (از جمله توهین و وحشت ایجاد کردن) در شریک جنسی ایجاد می شود. در شدیدترین شکل، دیگرآزاری جنسی ممکن است با اعمال غیرقانونی مانند تجاوز، شکنجه وحتی قتل همراه شود.

البته باید توجه داشت که گرچه تجاوز ممکن است تظاهری از دیگرآزاری جنسی باشد، اما اغلب موارد تجاوز به این عارضه مربوط نمی شود و درد قربانی، تحریک جنسی متجاوز را بیشتر نمی کند. در عوض تجاوز شامل ترکیبی از ارضای جنسی و اعمال قدرت بر قربانی است. افراد دچار دیگرآزاری جنسی به درمان شدید روان پزشکی نیاز دارند و ممکن است به دلیل اعمالشان مورد پیگرد قانونی قرار گیرند.

شیوع

اغلب پارافیلی ها نادر هستند و در میان مردان بیش از زنان شیوع دارند (حدود 20 به 1) اما دلیل این تفاوت میان زنان و مردان مشخص نیست. با اینکه در بسیاری از این اختلالات، رفتارهای پرخاشگرانه و تهاجمی دیده می شود، در مواردی هم تهاجمی یا آسیب رسان به دیگران نیستند. در میان این اختلالات، پدوفیلی، نمایشگری، چشم چرانی، دیگرآزاری و مالشگری جرم محسوب می شوند.

اما داشتن تخیلات یا رفتارهای پارافیلیایی همیشه به معنای مبتلا بودن به بیماری روانی نیست. این تخیلات یا رفتارها ممکن است در اشکال بسیار خفیفی وجود داشته باشند و باعث اختلال کارکرد فرد و مانع ایجاد روابط سالم فرد با دیگران نشوند و به فرد یا دیگران آسیب نرسانند و به پیگرد قانونی نینجامند. ممکن است این تمایلات در حد تخیلات در هنگام فعالیت جنسی باقی بمانند.

علت: دقیقا معلوم نیست که چه عواملی پارافیلی ایجاد می کنند. برخی کارشناسان ضربه های عاطفی در دوران کودکی مانند مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفتن را مقصر می دانند. برخی دیگر معتقدند این اشیاء یا موقعیت ها هنگامی بصورت عامل تحریک جنسی این افراد درمی آید که بصورت مکرر و متوالی باعث فعالیت جنسی خوشایندی شده باشند.

در اغلب موارد افراد مبتلا به پارافیلی در ایجاد رابطه شخصی و جنسی با دیگران مشکل دارند. بسیاری از پارافیلی ها در دوران نوجوانی آغاز می شود و تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند. شدت و بروز تخیلات مربوط به پارافیلی در هر فردی متفاوت است و ممکن است با افزایش سن کاهش یابد.

درمان: اغلب موارد پارافیلی با مشاوره و روان درمانی درمان می شود تا به فرد کمک شود رفتارهایش را تغییر دهد. داروها ممکن است به کاهش احساس اجباری که فرد مبتلا پارافیلی برای انجام آن رفتارها تجربه می کند، کمک کنند و میزان تخیلات و رفتارهای انحرافی را کاهش دهند. در افرادی که بروزهای مکرر رفتارهای خطرناک یا نابهنجار جنسی را تجربه می کنند، ممکن است درمان هورمونی تجویز شود.

بسیاری از این داروها باعث کاهش میل جنسی فرد می شوند. درمان پارافیلی وقتی بیشترین تاثیر را دارد که بصورت درازمدت انجام شود. عدم تمایل به پذیرش درمان ممکن است مانع موفقیت آن شود. ضروری است که افرادی که پارافیلی های آنها ماهیتی مجرمانه دارد، پیش از آسیب ر ساندن به دیگران و ایجاد مشکلات قانونی برای خودشان به افراد متخصص مراجعه کنند.