عمل به عهد بندگی اولین جلوه پیروزی و نصرت حضرت اباعبدالله(ع) در مقابل شیطان و جریان کفر/بخش دوم

طراحی نبردی وسیع در عاشورا و نمایان تر شدن پیروز آن، بعد از رجعت

بنابراین حتی به حسب ظاهر زود است که قضاوت کنیم که سیدالشهداء پیروز شد یا شکست خورد. «باش تا صبح دولتش بدمد» وقتی حضرت آمدند و رجعت حضرت انجام گرفت و ادامه مأموریتشان را حضرت در درگیری با دستگاه شیاطین و انس و جن به انجام رساندند آن وقت معلوم می شود که پیروز صحنه کیست و شکست خورده صحنه کیست، این یک چهره از پیروزی سیدالشهداء(علیه السلام) است و این برای اهل بصیرت از همان روز عاشورا مشهود بوده است؛ یعنی در همان عاشورا می دیدند که این حرکت شکست خوردنی نیست.

در یوم الله غدیر، آخرین دری که به دست خود حضرت گشوده شد که خداوند فرمود: «الیوم اکملت لکم دینکم و اتمت علیکم نعمتی»(مائده/3) وقتی این باب گشوده شد فرمود «الیوم یئس الذین کفروا من دینکم»، کفار دیگر از دین شما مأیوس شدند، مقصود از «الذین کفروا» بدنه عمومی کفار نیستند، اینها هم مأیوس شدند.

اگر کسی اهل دیدن این صحنه ها در همان عاشورا است وقتی نوع عبادت سید الشهداء را می بیند می فهمد که دیگر کار دشمن تمام شده است، ولی اگر کسی اهل این صحنه نیست باید صبر کند  تا ببینید این جنگ به کجا می رسد و آن وقت پیروز و شکست خورده این جنگ معلوم می شود. حضرت یک جنگ وسیعی را طراحی کرده اند که به رجعت ختم می شود.

بهره مندی تمام کائنات از حادثه عاشورا

بلایی را در مسیر محبت خداوند متعال تحمل می کنند تا درهای معرفت و محبت به سوی همه عوالم گشوده شود و با این بندگی و تحمل بلا و با این باری که حضرت برداشته اند راه کائنات به سوی خداوند متعال باز می شود. فقط ما نیستیم که از عاشورا برخوردار هستیم. همه سماوات و ارض، همه سماواتی ها و زمینی ها و حتی جهنمی ها از عاشورا برخوردار هستند.

عاشورا، اصلی ترین درگیری جبهه حق و باطل بر سر توحید

اصلی ترین درگیری ای که این جبهه با جبهه حق یعنی نبی اکرم و اهل بیت بر سر موضوع توحید است.  در این درگیری عظیمی که واقع شده است حضرت سید الشهداء در اولین قدم، تمام توجه شان غرق در این معنا است که در عهدشان با خداوند متعال کمترین تخلفی نشود. این اصلی ترین چهره عاشورا است، یعنی حضرت قراری با خداوند متعال بسته و مراقبه می کنند که این قرار صد در صد وفا شود و سید الشهدا در این زمینه پیروز مطلق است و شیطان با همه شیطنتی که کرد و با همه قوایی که به میدان آورد ذره ای از حالت ذکر ، حضور و بندگی مطلق حضرت، نتوانسته بکاهد. و گواه این پیروزی نیز این آیه قرآن است «یا أَیتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّه». این سوره از آغازش وعده پیروزی است. صحنه وسط سوره، صحنه درگیری است و پایان سوره پیروزی مطلق سید الشهدا است.

حضور تمام قد شیطان در روز عاشورا برای گرفتن حداقل یک ترک اولی از امام حسین (علیه السلام)

روز عاشورا با تمام وجود شیطان به میدان آمد، هر چه داشته آورده که یک ترک اولی از سید الشهداء بگیرد ولی نتوانست. این اصل شکست ابلیس از سید الشهداء است. همه پیروزیهای دیگر، ظهور همین پیروزی در وفای بالله است. سید الشهداء علیه السلام یک ترک اولی نداشته اند.

مقام رضا در اعظم ابتلائات عالم، ثمره ی رسیدن به عالی ترین مقام محبت توحیدی است

خدای متعال در مزد این فداکاری می فرماید «یا أَیتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّه». با وجود اینکه شیطان همه دستگاهش را تحریک کرده تا کمترین اضطرابی در سید الشهداء ایجاد کند، تا وقتی ایشان هستی اش را می دهد نگران باشد نتوانسته است. نتوانسته ذکر حضرت را بگیرد. نتوانسته اطمینان حضرت را بگیرد. همه چیزش را عاشقانه داده و هر چه صحنه سخت تر شده است علی رغم اینکه همه دست و پایشان را گم کرده اند ، در عالم ملائکه، ولوله  افتاده که خدایا چه اتفاقی دارد می افتد و تا خداوند متعال سیمای نورانی امام زمان را به آن ها نشان نداد و نفرمود «بهذا ینتقم»، آرام نشدند ولی خود سید الشهداء آرام بود.

انسانی که به توحید در محبت، در عالی ترین مقام نرسیده است به مقام رضا در اعظم ابتلائات عالم هم نمی تواند برسد یعنی قلّه، محبت به خداوند است و شیطان ذره ای نتوانسته از این محبت بکاهد و بین این حبیب و محب، بین سید الشهداء و خداوند متعال کمترین نقابی ایجاد کند، معنی «الهی رضا بقضائک، تسلیما  لامرک»، یعنی هر فرمانی بدهی همه مراتب وجودم تسلیم است و لذت می برم از عمل به این فرمان؛ و لطیف تر این جمله است «یا غیاث المستغیثین» یعنی خداوندا من بدهکار تو هستم تو به فریادم برس و حقیقت هم همین است که حضرت بدون نصرت خداوند نمی تواند خداوند را یاری کند.

در مورد هیچ پیامبری اجازه این حد از شیطنت به شیاطین و انس و جن داده نشد. فقط در این مورد است که خدای متعال تا این حد دستها را باز گذاشته است تا کار به جایی رسید که امام سجاد در دروازه مدینه فرمود اگر جد ما می فرمود ما را اذیت کنید بیش از این ممکن نبود، حضرت نیز در همه این صحنه ها حاضر بوده اند، هیچ صحنه ای نبوده که حضرت حاضر نباشد و محور آن، بلای خود سید الشهداء نباشد، حتی در کاروان اسرا، محور، سید الشهداء است.

***********************************

منبع: پایگاه اطلاع رسانی آیت الله میرباقری