ضیافت حق تعالی در عالم | استاد عاملی / جلسه 7 (کلیپ، صوت، متن)

ضیافت حق تعالی در عالم | استاد عاملی / جلسه 7 (کلیپ، صوت، متن)

در این بخش از ضیاءالصالحین، «ضیافت حق تعالی در عالم» را در بیان شیوای حجت الاسلام والمسلمین استاد سید حسن عاملی به مدت 55 دقیقه مشاهده می فرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم.

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم سلام می کنم خدمت تک تک عزیزانم. در منازل سیر و سلوک حاج آقای عاملی عزیز ما راجع به بادی ویل دارند صحبت می کنند.

حجت الاسلام عاملی: ما هم در این دنیا منزل ویل داریم و هم در آخرت. آنهایی که راه را اشتباه رفته اند و دیگر راه بازگشت هم نیست، آنها هم ویل دارند. کسانی که اینجا به وادی هلاکت افتاده اند، تجسم همین هلاکت است چون وَیل به معنی هلاکت است. خیلی فرق دارد با وِیلی که منزل عرفا است که امام سجاد، امیرالمؤمنین انقدر از وِیل صحبت کرده اند. الویل لی الویل لی ان کانت الحجیم مأوایی الهی قد جرت علی نفسی فی النظر لها فلها الویل ان لم تغفر لها» از مناجات شعبانیه است. یعنی خدایا خیلی به خودم در تربیت خودم به خودم ظلم کردم.

وای بر من. وای بر من اگر من را نبخشی یعنی این قصور جبران نشود.بحث ما در آن ویل آخرت است. آن ویل آخرت از کجا شروع می شود؟ شعرای ما، عرفای ما در این بحث وارد شدند. مولوی خیلی شیرین گفته است. ماحصلش هم این است که یک مرد دزدی شب آن پی دیوار را می کنده که دزدی کند، آن وقت یک مریضی آنجا بوده می آید بالای پشت بام، می گوید اینجا چکار می کنی؟ می گوید دهل می زنم. می گوید اگر دهل بزنی که دهل باید صدا داشته باشد. می گوید کم صبر کن صدای آن را می شنوی. این ظاهرش یک قصه ساده است ولی خیلی حرف در آن است. این مثل بشنو که شب، دزدی عَنید در بن دیوار حفره می برید/ نیم بیداری که او رنجور بود، تق تق آهسته اش را می شنود/ رفت بر بام و فروآویخت سر/ آنجا نگاه کرد گفت او را در چه کاری ای پدر/ خیر باشد نیمه شب چه می کنی/ تو که ای؟ گفتا دهل زن ای سنی/ می خواهم دهل بزنم. می کوبم دهل/ گفت کو بانک دهل ای بوسبل/ اینجا را خیلی عالی آورده است. گفت فردا بشنوی این بانک را/ نعره واویلتا یا حسرتا. خیلی عالی گفته است. این ظاهرش یک مطلب ساده ای است ولی می گوید آن کسانی که سرمایه اصیل شان اینجا دزدیده می شود، این باعث می شود که شما فردا بگویید واویلتا یا حسرتا. یک آقایی می گوید من در خواب دیدم که حضرت آیت الله بروجردی از قبر شریفشان آمدند بیرون در مسجد اعظم رفتند بالای منبر. آنجا این آیه را خواندند: «يا حَسْرَتى‏ عَلى‏ ما فَرَّطْتُ في‏ جَنْبِ اللَّه‏ وَ إِنْ كُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرين‏» یک آیه بسیار مهمی است این آیه که آنجا می گوید: «من فی جنب الله» همه چیز را باخته ام. من همسایه دیوار به دیوار خدا بودم. «يَا جَارِيَ اللَّصِيقُ يَا إِلَهِي بِالتَّحْقِيقِ فُكَّنِي مِنْ حِلَقِ الْمَضِيق‏» اگر اشتباه نکنم در دعای مشمول می خوانید. «يَا جَارِيَ اللَّصِيقُ» ای خدایی که همسایه دیوار به دیوار من هستی. یعنی اینکه بخواهی رضایت خدا را در دنیا کسب کنی، خیلی آسان است. آنچنان مإونه نمی خواهد. می گوید که وای بر من، وای بر من که من در جنب خدا این کار را کردم، این خسارت را دیدم و مسخره کردم. حجاب را مسخره کردم، دین را مسخره کردم، نماز را استهزاء کردم. کسی که اینجا استهزاء می کند، آنجا هم استهزاء می کند. در بهشت باز می شود به طرف بهشت می روند تا دم در می رسند، در بسته می شود. دوباره شروع می شود، دوباره شروع می شود می گویند خدایا این چه حکایتی است. دستور می رسد که تجسم حقیقت همان استهزایی است که شما در دنیا داشته اید. ما سرمایه های اصیلی داریم. که اینها اگر غارت شوند، اگر حیا غارت شود، اگر غیرت غارت شود، اگر صداقت غارت شود، اگر عفت غارت شود، غارت کننده ها هم در زمان ما فوق العاده است. رسول خدا فرمودند برادران ما شما نیستید که  جلوی من نشسته اید. برادران من در آخرالزمان می آیند. یعنی آنقدر اسباب گناه، اسباب سر رفتن زیاد شده که پاها سر می خورد که آنجا در میان هفت دریا پایبندم کرده اند، باز می گویند هوشیار باش و دامن تر نکن. این شبکه های اجتماعی، این صنعت رسانه ای که به صورت محیر العقول پیشرفت کرده است، غرب هم می گوید مهد این پیشرفت در غرب بوده است. پس عایدات آن هم باید به غرب برسد تا چی شود؟ می گوید مرجعیت فرهنگی دنیا ما باید باشیم. باید انسان هایی را تربیت کنیم که همه یکسان فکر کنند. آن برجستگی های فرهنگی همه باید بشکند. آداب و رسومی که ملت ها دارند، هویت شان با آن آداب تعریف می شود، همه باید شکسته شود. مثال می زنند می گویند در یک خانه در آشپزخانه دیگر ممکن نیست. کسی بگوید آبگوشت می خورم، کسی بگوید من چلو می خورم، اینطور نیست.

فقط این مرجعیت فرهنگی که در صدد آن هستند بسیار وحشتناک است. کسی که عفت خود را از دست داده است. امیرالمؤمنین فرمود: «ما المجاهد الشهید» نگفت «ماالمجاهد». «ماالمجاهد الشهید» نگفت «ماالمجاهد». «ماالمجاهد الشهید فی سبیل الله باعظم اجرا ممن قدر فعف» کسی که زیر خمپاره ها، زیر توپ، زیر تانک شهید شده، اجر او بیشتر از آن مرد کارمندی نیست که دستش به بیت المال باز است ولی دست به بیت المال نمی زند. می دانید که اعتدال قوه شهوت را عفت می گویند. اگر افراط کند می گویند شَرَه، اگر تفریط کند خمودی می گویند. لشکری از گناهان مال شره است، لشکری از سیئات اخلاقی مال خمودی است. آن حالت اعتدال که اعتدال اخلاقی است، عدالت اخلاقی است، آن عبارت است از عفت. عفت یعنی اعتدال در خواستن، شما خانه می خواهید، ریاست می خواهید، ماشین می خواهید، همسر می خواهید، اگر شما حد اعتدال را رفتید شما شدید عفیف. کسی که دستش باز است، دنبالش فرمود: کاد العفیف، لکاد العفیف ان یکون ملکا من الملائکه. آن کسی که دستش آن امضای طلایی دارد، می تواند کاری بکند که هیچ کس نفهمد. چطور قانون را دور بزند خوب بلد است. تسلطش را بر آن پیچ ها و کوره راه ها که کارش را انجام بدهد خوب بلد است. اما آن اراده را دارد که آن کار را نمی کند. این اراده در آخرت «يُفَجِّرُونَها تَفْجيرا» در بهشت که خدا می گوید اهل بهشت با یک اراده ای «يُفَجِّرُونَها تَفْجيرا» آن اراده از اینجا رفته است. امر جزافی نیست. امر جزافی که در فارسی گزاف می گویند یعنی خدا دستش را در جیبش کند به این یک چنین مقامی بدهد، به آن هم یک چنین مقامی بدهد. اینطور نیست. از دربازه دنیا که خارج می شوی می گویند «هذه اعمالکم ردت الیکم» هر چه اینجا ببینید اعمال خود شما است که ردت الیکم. به طرف شما برگشته است. برمی گردد. عمل خیلی باوفا است. پس پیامبر گفت بهر این طریق/ باوفاتر از عمل نبود رفیق. دوباره برمی گردد اما به حقیقت ها و جوهرها. جوهرش ممکن است برای شما قیافه درست کند. ممکن است شما آرزو کنید بین مشرق والمغرب از آن قیافه فاصله داشته باشید. بگویید الهی بأس القرین. چه قرین بدی است این قرینه ای که برای من پیدا کردم. یک جمله بسیار خطرناکی را آقای رسول الله گفته وحشتناک. می گوید یدفن معکم، هر کسی که از شما دفن می شود، با آن دفن می شود قرین و هو حی. یک قرین حی با او دفن می شود، تنها نیست.

شریعتی: که همان خلق و خو و خصوصیات او است.
حجت الاسلام عاملی: آن تجسم پیدا کرده است، یک شکلی پیدا کرده است، یک موجودی شده است. شما الآن یک کسی را زیر قبر می گذارید خیال می کنید تنها است. یک موجود زنده کنارش هست. حضرت آیت الله علامه حسینی تهرانی از دکترش یک قصه ای را نقل کرده است که می گوید من در کاظمین دیدم که جنازه ای را آوردند خواستند وارد قبر کنند. می گوید من با چشم خودم دیدم که یک سگ کریه ای آنجا نشسته بود که خارج حرم از ماشین پرید پایین تا جنازه را بردند، بعد دوباره با جنازه رفت. آن بد اخلاقی شما است. آن بداخلاقی شما است با خانواده، با اهل بیت. رسول خدا گفت «رفقاً بالقواریر» چقدر عالی گفته راجع به خانم ها. چرا گفته قواریر؟ یعنی شکستنی است، با احتیاط حمل شود. فرمود: اشرف شما کسی است که حسن خلقش با خانمش بیشتر باشد و حسن خلق من از همه بیشتر است با اهل بیت خودم. و در آن لحظه آخر دو طایفه را به ما سپرد. النساء و ما ملکت اَیمانکم. خانم و کسانی که تحت اختیار شما کار می کنند. کارگر شما هستند. می دانی که با این حقوقی که می گیرد نمی تواند بچه اش را به دانشگاه بفرستد. نمی تواند اجاره اش را پرداخت کند. من یک عادتی دارم به کارخانه ها سر می زنم. مشکلاتشان را از نزدیک می بینم، واسطه خیر می شوم برای اینکه مشکلات آنها حل شود. بعضی از این سرمایه داران بزرگی که کارخانه های بزرگی دارند، شاید مثلاً 8 هزار نفر کار می کند. آنقدر اذیت و آزار کرده بودند که تصمیم قطعی بر خداحافظی داشت که مشکلش را حل کرد. آنجا هم گاهی به کارخانجات می روم می بینم خودش برای آنها منزل ساخته است. وقتی متوجه نمی تواند گوشت بخرد شروع به گریه کردن کرده است که آنقدر گریه کرده گفته از این به بعد اول برای کارها سر برج گوشت بخرید، بعد برای منزل من گوشت بخرید. شاید ارزش مالی نداشته باشد ولی یک ارزش بسیار متعالی است. اصلاً زینت دنیا به این احساسات و به این عواطف است و اگر شما خواستید بین استان ها تفاضل درست کنید یعنی این استان افضل است یا این استان افضل است، مؤسسات خیریه را ببینید. انسان های خیر را ببینید. انسان های واقف را ببینید. اینها هستند که با اینها بلا دفن می شود. هر کس که صالح شد، دافع بلا است. امام زمان اباصالح هست، فرمود: «بی یدفع الله البلا عن اهلی و شیعتی» خیلی از بلاها با من دفن می شود، شما نمی دانید. یک کسی به امام رضا گفت که می خواهیم نمی دهید. فرمود: می دهیم نمی فهمید. ما از کجا شروع کردیم آمدیم.

شریعتی: بادی ویل و آن بانگی که در قیامت بلند خواهد شد.
حجت الاسلام عاملی: عارضم این است که «لکاد العفیف ان یکون ملکا من الملائکه» حضرت فرمود فاصله ندارد. آن کارمندی که الآن می تواند خیانت کند اما نکرده است، حضرت فرمود این فاصله ای با فرشته شدن ندارد. «لکاد العفیف ان یکون ملکا من الملائکه» این پسری که می تواند به ناموس مردم خیانت کند یا دختری که می تواند خیانت کند اما کف نفس کرده است، حضرت فرمود: «کاد ان یکون ملکا من الملائکه» در نگاه خدا، در ارزش گذاری خدا، فاصله ای با فرشته شدن ندارد. ما به چه کسی می گوییم فرشته؟ آن کسی که نه قوه شهوت دارد، نه غضب دارد. نورانیت محض است. امیرالمؤمنین فرمود: ایمان کسی کامل نمی شود تا من را به نورانیت بشناسد. بفهمد که من نور محض هستم. کینه در من نیست، غرور در من نیست، انتقام در من نیست. قضایای شخصیه بیاید در وجود من تصرّف بکند، کَه نَیَم کوهم ز صبر و حلم و داد/ کوه را کی در رُباید تندباد. راهش چیست؟ راهش ما خیال می کنیم نماز می خواند. آنقدر نماز می خواند که مثلاً... نه، می گوید همین که «ما المجاهد الشهید». این عجیب است که نگفت «ما المجاهد» بلکه مجاهدی که شهید شده است. مقام شهید مقام عنداللهی است. «عند ربهم یرزقون» یرزقون را که می خواهید معنا کنید، عند ربهم را نگاه کن. وزری که مناسب با عند اللهی است. «في‏ مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَليكٍ مُقْتَدِر» حافظ خیلی تلاش کرده الفاظی پیدا کند که گفته شراب ناب می خواهم که مرد افکن بود زورش که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش. مست بشود که مستم کن آنچنان که ندانم ز بیخودی/ در عالم خیال چه آمد، کدام رفت. یعنی «ان المؤمن و مشهود» کی می گوید ویل؟ در آخرت می گوید یاویلتا یاویلتا. کسی که این عفت را از دست داده است. یک چندر غازی از بیت المال دزدیده است. در حالت احتضار دو چیز به انسان نشان می دهند. دو مقام نشان می دهند. یک مقام را می گویند این را نگاه کن، بعضی کارها را اگر نمی کردی به اینجا می رسیدی. آن رشوه را اگر نمی گرفتی به اینجا می رسیدی. آن صحنه نامشروع را اگر نگاه نمی کردی به اینجا می رسیدی.

وقتی یک جوانی موبایل دستش هست، یک صفحه ناهنجاری آمد چشمش را می بندد، نگاه نمی کند، خدا به ملائکه مواعظ می کند. خدا می گوید بنده ام را نگاه کن، با من معامله کرد. خودم باید پذیرایی کنم. چه چیزی را برای چه فروختی معاوضه کردی. اگر در کوچه چشمش را از نامحرم بست روایت هست که خدا برای فرشته ها مباهات می کند. اگر یک مردی همسرش را شب برای نماز شب بیدار کند، روایت هست که خدا مباهات می کند که زن و مرد خانه برای خودشان فضای نجوا با خدا درست کرده اند. به جد اطهرم همین نماز شبی که پدر و مادر می خوانند، آن در فضای خانه، در فضای تربیتی، در سرنوشت اهل خانه خیلی مؤثر است. چرا می گویند که جایی که میت هست، جایی که یک ته استکان شراب هست، در اتاق آنجا نماز نخوان. جایی که میت هست، آنجا شراب نباشد، آنجا جنب نباشد. دو مقام را نشان می دهم. یک، اگر کارهایی را نمی کردی به این مقام می رسیدی. مقام، مقام چیست؟ مقامی که خود خدا تدارک دیده است. رفت. آنجا هم می گوید واویلتا واویلتا. مقام دوم را نشان می دهند. بعضی کارها را اگر می کردی ما این مقام را به تو می دادیم. نماز جماعت از ده نفر بگذرد ملائکه کُتّاب شوند، نمی توانند ثواب آن را بنویسند. انسان است دیگر. عمداً این را درست کرده است که راحت از اینجا خلاص شوید با توشه خوب، با آذوغه خوب وارد عالم دیگر شوید. یک سفره استثنایی است. بعضی از سفره های خدا واقعاً استثنایی است. ان شاءالله می آیم برای شما وعظ می کنم. بگو «سبحان الله و بحمده عدد خلقه و زنة عرشه و رضا نفسه». گفتی زنة عرشه. به وزن عرش. و واقعاً خدا به وزن عرش می پذیرد. من روایتش را می آورم که اگر کسی بگوید اینطور، «لا اله الا الله عدد اللیالی و الدهور» این اگر تأثیر نداشت که این را نمی گفت که شما بگویید عدد اللیالی والدهور. می بیند ای وای، ای وای، من چقدر آسان می توانستم. یک آذوقه ای که آن طرف آن ناپیدا است برای خودم تدارک ببینم؟ می گوید ببین. بعضی کارها را می کردی نکردی. آنجا هم می بیند که غارت شده است. آن فضای مسمومی که دوستان برای او درست کرده اند، به قول عرب ها این شبکه های تواصل اجتماعی، این ماهواره ها، پارتی های شبانه، این چشمک زدن های دنیا که «یکاد السنا برقه یخطف بالابصار» این یخطف بالابصارها. یعنی چشم ها را پر می کند.

شریعتی: یکدفعه می بینی چه دادی و چه گرفتی.
عاملی: راوی سؤال می کند که نماز جماعت را دیر رسیدم، بسم الله از دستم رفت. چطور جبرانش کنم؟ می گوید نمی شود. یک برده آزاد کنم می شود؟ دو برده آزاد کنم می شود؟ مضمون روایت است. یک بسم الله که از دست تو رفته است. این روایاتی که هست که فلان عمل را انجام بدهی ثواب مثلاً صد عمره را دارد، اینها را از حضرت امام سؤال می کنند که این چطور می شود؟ این را من از حضرت آیت الله اشتهاردی گرفتم. می فرمودند اما در درس اخلاقشان می فرمودند. می فرمودند کار خدا در آخرت مبتنی بر تفضلات نامتناهی است. بر شأن خودش احساس را شروع می کند. به هیچ کس نمی گویند نه. می گویند ظرفت را بیاور. ظرف بعضی ها پر است. کسی که اینجا با کینه پر است، با کبر پر است، با حجب پر است، با شهوت پر است، غرق در مشتقات نفسانی به حرام است، آنجا دیگر جا ندارد. در روایت هست «قلب الکافر اسود المنکوس» قلب کافر منکوس است. شما اگر ظرف منکوس کنید، همه چیز می ریزد. دیگر جا ندارد. نه اینکه خدا نمی دهد، جا ندارد. یعنی آن ظرفیت پیدا کردن با طهارت، با معرفت، دو رکن در سلوک است. اولکم اولکم معرفة. این یک. معرفت تنها هم کافی نیست. معرفت منجر به عمل شود. امیرالمؤمنین می گوید چطور می شود که یک عده می گویند ما رجاء داریم، رجاء داریم برای خدا اما رجاء در عمل خودش را نشان نمی دهد؟ حقوق واجبه اش را پرداخت نمی کند. بحثم در این بود که امیرالمؤمنین باید پیشانی یونسکو نوشته شود که کسی که در جبهه شهید شده، بدنش قطعه قطعه شده، باعظم اجراً نیست، کسی که در حقوق عامه خیانت نکرده است، متمکن بوده، از پول گذشتی، از پل گذشتی. این قدرت روحی را داشته است. مشابه این قضیه این است که امام صادق گفت من عیالوار شده ام. به تجارت احتیاج دارم. هزار درهم داد به یک آقایی به نام موسادس که برو تجارت. که هم خودت سود ببری و هم من بچه هایم تأمین شوند. این هم گندم را بار کرد، رفت مصر، نزدیک های مصر که رسید کاروانی داشت می آمد، گفت بازار گندم چطوری است. نیاز ضروری مردم. کالاهای اساسی مردم. کالای اساسی را آنجا برده است. آنهایی که در خصوص کالاهای اساسی تجارت می کنند، خوب گوش بدهند. آن طرف گفت که خیلی نایاب است. دو روز هم اگر دست نگه داری می توانی با سود صد درصد آن را بفروشی.

شریعتی: دو برابر قیمت آن را بفروشی.
حجت الاسلام عاملی: بله. گفت چقدر عالی. مردم پناه بر خدا می برند. کی ها آنجا می گویند «واویلتا واویلتا من تمنی علی امتی الغلاء لیلة واحده» اگر کسی آرزو کند یک شب قیمت جنس ها بالا برود تا سود بیشتری ببرد، اعمال چهل سال آن هوا می رود. باد هوا شد. بر باد می رود. نماز خوانده خبری نیست، حج رفته خبری نیست. هیچی نیست. او می گوید واویلتا واویلتا. رسول خدا فرمود هر کسی وارد بازار شود به این نیت که جنس بالا برود سود بیشتری ببرد، از مسلمان سود بیشتری بگیرد، خدای متعال او را با سر به عمق جهنم پرتاب می کند. آقا رسول الله «وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحى‏» ورود به بازار بسیار مشکل است. وارد تجارت بشوی، سالم خارج بشوی، آداب را کسی بلد نباشد به ربا و به گناه وارد می شود. می آید بیرون، باز هم وارد می شود. آن وقت صدوق می گوید که اهل بازار فقط برای بلا ولله، لا ولله های خودشان دم غروب باید کفاره بدهند. یعنی مستحب است که کفاره بدهند. برای آن قسم هایی که تازه راست قسم خورده اند. حالا قسم دروغ که باخته اند. پناه می بریم. شنیدم که یک آقایی واکسن برکت زده بوده، می گفته قسم به این برکت من همین قیمت خریدم. می گفت قسم به حداد کربلا. پدر بزرگ من می گفت دیدم می گوید که قسم به حداد کربلا. پدربزرگم می گفت رفتم به او گفتم می دانی حداد کربلا کی های بودند؟ آنهایی که ابن زیاد آورده بود شمشیرها را تیز بکنند، تیغ ها را تیز کنند. گفت بابا اینها که نمی فهمند. پناه بر خدا. این رفت کالاهای اساسی را حبس کرد، سود مفصل برد. وارد محضر امام صادق شد دو کیسه. گفت این هزار درهم، هزار دینار خود شما است. این هم سودی است که من برای شما آوردم. امام صادق یک درس بسیار بزرگی به ما داده است. چشم بسته نشد. اینطوری نشد. فهمید که سود عادی نیست. خیلی عذر می خواهم از این تشبیه. حیوان یک پوزه دارد، این پوزه نمی گذارد که یک چیزی را بخورد ببیند تلخ است دور بریزد. بعضی ها به همان اندازه هم نیستند. آن حیوان با پوزه می فهمد که این خوردنی است، این خوردنی نیست. این مال یتیم است. در بیت المال یتیم حق دارد، گرفتارها حق دارند، آبروخطرها حق دارند. فردای قیامت مگر می شود از یک ملت حلیت گرفت؟ ای خدا، ای خدا. گفت این را از کجا آوردی؟ شاگردانش هم همینطور بودند. جناب ابوعمیر از زندان که بیرون آمد، به خاطر ولایت 120 شلاق خورد رفت زندان. آمد بیرون دید خانه خراب شده است.

باران آمده، کتاب ها، حدیث ها جزء رواتی است که مرصل آن مسند است. همینطور خانه را نگاه می کرد هیچ چیزی در بساط نیست. خانه خراب، آن وقت هیچی هم برای خوردن ندارد. می گوید یک کیسه سیصد دینار آورد. گفت این را از کجا آوردی؟ گفت به تو بدهکار بودم. ما اگر باشیم می گوییم خدا رساند. حق خودم است. اگر می خواهید شاگرد امام صادق باشید اینطوری است. یک آقایی به امام صادق گفت: «ما نلقی فیک» به خاطر تو چه مصیبت ها می کشیم. حضرت فرمود چه می کشید؟ گفت هر کجا می رویم، می گویند جعفری خبیث، جعفری خبیث. حضرت فرمود یعنی «يُعَيِّرُكُمُ النَّاسُ بِي‏» یعنی به خاطر من، مردم شما را مذمت می کنند؟ گفت بله. گفت: «وَ اللَّهِ مَا أَقَلَّ مَنْ يَتَّبِعُ جَعْفَراً مِنْكُمْ» قسم به خدا چقدر کم است. از شما کسی که تابع جعفر باشد. این ابوعمید گفت که این را از کجا آوردی؟ حق خودش است، پول خودش است. گفت خانه را فروختم. گفت والله به یک دینار آن، به یک درهم آن احتیاج دارم ولی دست نمی زنم. چن آقایم، مولایم امام صادق فرمود خانه جزء مستثنیات است برای دین. نمی شود آن را فروخت. من نمی توانم تو را بی خانمان کنم که دین خودم را، پول خودم را از تو بگیرم.

شریعتی: این می شود مکتب امام صادق.
حجت الاسلام عاملی: آن وقت فردا می خواهی ندا کنند که آن هایی که صادقی هستند، حواریون امام صادق هستند بسم الله.

شریعتی: هنوز هم می شود شاگرد حضرت بود، جزء اصحاب و یاران او بود.
حجت الاسلام عاملی: جداً. در باز است. «و بابک مفتوح للراغبین». امام گفت که این را برگرداند. اما یک جمله گفت که آن جمله خیلی عجیب است. مشابه همین است که الآن امیرالمؤمنین فرمود. فرمود یا مصادف پول را ببر اما به قول ما یک جمله ای یادگاری به تو بگویم. «مجادلة السیوف» در جبهه بروی زیر خمپاره ها، زیر تیربار، از هر جا وحشتناک تیر است، آتش است که بارش دارد می بارد، آن «اهون من طلب الحلال». آن خیلی آسان است. من از شما سؤال می کنم. آنها که جبهه رفته اند، بالاخره دیده اند که زمین می لرزید وقتی بمباران ها شروع می شد. چه وحشتی دارد؟ آن سختی را فرمود در طلب حلال آن آسان است. یعنی حلال به دست بیاورید شاید آن... «الحلال یعطی قطرة قطرة و الحرام یاتیک السیل» مرحوم نراقی می گوید در زمان ما یک حلال خاطرجمعی دیگر نیست. آن زمان گفته است. و عجیب این است. روایت هست که بعضی از گناهان هست که کفاره اش فقط طلب حلال است. اگر بخواهی آن را جبران کنی، راهش این است که طلب حلال داشته باشی. پس تا الآن به کجا رسیدیم؟ اینکه مولوی می گوید که آمده بود دزدی بکند، مراد مولوی دزدی اینکه بیاید یک نانی بردارد ببرد، یک فرشی ببرد نیست. می گوید که امروز خیل دزدها هست. بهترین مرزبانی، مرزبانی از مرزهای عفت است، حیا است، اعتقادات است. دزد حیا، دزد غیرت، غیرت حسادت جنسی است. غیرت ناموس پرستی است.

غیرت جزء ارزش های قرون وسطایی است. غیرت بالاترین پایگاه صیانت است. اگر غیرت رفت، همه چیز رفت. پیغمبر ما فرمود خدا غیور است. چون غیرت دارد گفته زنا حرام است، چون غیرت دارد گفته بین دو جنس حریم باشد. حضرت فرمود: «انا اغیر من معاذ» معاذ یک مرد عرب بوده بسیار غیور که اگر مصادیق غیرت او را بگویم می ترسم استهزاء بشوم. نمی گویم. اما پیغمبر ما می گوید من غیرتم از او هم بالاتر است. اگر حیا غارت شود... زنی که حیا ندارد، روایت هست که زن بدون حیا مثل طعام بدون مِلح هست. یعنی جاذبه زن به حیا است. زنی که هر چه داشته ارائه کرده است، این می شود پلاس زیر پا. شاه یک جمله ای داشت می گفت چادر کفن سیاهی است که زیبایی های پنهان را آشکار می کند. اگر به کنه این جمله برسی ان قدر زشت است، آن قدر زشت است که پادشاه یک مملکت بیاید یک چنین حرفی بزند. حیا یک پایگاه بسیار بزرگ برای شخصیت زن است. این هم دین ما بر مسئله حیا تأکید کرده است این غارت شود، آنجا می گوید واویلتا. چرا من این حیا را لباس... اذا نزهة الدر نزهة الحیاء» لباس که رفت حیا رفت. حضرت زهرا وقتی آمدند خطبه بخوانند، لباس به پایش گیر می کرد. مشکل راه می رود تا به جایی که برای او درست کرده بودند تا در مسجد خطبه بخواند برسد. ما در تربیت یک اصلی داریم اصل محاکاة. یعنی فرزند از پدر حکایت می کند، از مادر حکایت می کند. همین خصوصیت را شما در خطبه حضرت زینب می بینید. وقتی خطبه می خواند راوی می گوید: قسم به خدا زن باحیایی مثل زینب ندیده ام. من به حیای او مجذوب شده بودم تا به صحبت های حضرت. وقتی که شب زفاف شد پیغمبر ما فرمود زهرا را بیاورید من برای او دعای خیر بخوانم. آمد در حالی که یکپارچه حیا بود. بحثی که آنجا می گوید واویلتا واویلتا، اینها کسانی هستند که خدا در این دنیا در قرآن برای آنها ویل خوانده است. این خیلی بحث مهمی است که خدا به کسی بگوید ذیل. وای بر تو. فرد عادی را نگفته است. خدای متعال در قرآن برای یک عده ویل گفته است، برای یک عده مرگ گفته است. همه حساب شده است. «قُتِلَ الْخَرَّاصُون‏» کسانی که زندگی خودشان را بر ظن و گمان بنا کرده اند. وحشتناک است. سوء ظن معونه نمی خواهد. در را باز کنی دیگر نمی شود بست. در ردیف خون ذکر شده است. خدا حرام کرده جان مؤمن را، مال مؤمن را «و ان یظن به ظن السوء» در ردیف خون. «قتل الانسان ما اکفره» خدا می گوید به اندازه این آیات تکریم با تو صحبت کردم، به اندازه یک قرآن با تو صحبت کردم. تو به من کافر شدی؟! چه ظلمی بالاتر از این؟! بگوید که من هیچی نفهمیدم، هیچی دستگیرم نشد. قرآن چه می گوید؟ اینهمه عظمت، فوران عقلانیت. فوران عقلانیت اول حرفش این است که آن کسی که خالق است، عاقل است. عقل نمی گوید که اینجا برای تو رستوران درست کنم. بی هدف، بی مقصد، بی غایت بساط برای تو درس کنم. «قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَه‏ * مِنْ أَيِّ شَيْ‏ءٍ خَلَقَه‏ * مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَه‏ * ثُمَّ السَّبيلَ يَسَّرَه‏* ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقْبَرَه‏ * ثُمَّ إِذا شاءَ أَنْشَرَه‏» همه این جملات فوران کلام است. هر چقدر انسان می خواند مسحور می شود. قرآن کتاب بسیار عجیبی است. بعضی وقت ها هم از ویل صحبت کرده است. خدای متعال سه ویل دارد. یک ویل اقتصادی، یک ویل اخلاقی، یک ویل عبادی. «وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفين‏» یعنی رفتی بازار مواظب باش ویل یقه تو را نگیرد. اگر از حق مردم کم کنی، حق مردم کم کردن را با ترازو نیست. در جنس خیانت کرده است. آقا رسول الله یک قبری را درست می کردند، هی این طرف آن می رفتند، هی آن طرف آن می رفتند. گفتند یا رسول الله! قبر است دیگر. چرا هی این طرف و آن طرف آن شما محکم کاری می کنید. گفت خدای من از بالا دستور می دهد. مؤمن هر کاری را می خواهد انجام بدهد، درست و محکم انجام بدهد. در تجارت جهانی، در بازار جهانی، کسانی که حضور دارند می فهمند که من چه عرض می کنم. و دومی ویل اخلاقی است. «وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَة» واقعاً ویل لکل همزة لمزه. کسی که همزه لمزه است خدا از ولایتش خارج می کند باید برود ولایت شیطان. شیطان می گوید اینجا هم نیا. نیا نیا. همزه لمزه دنبال عیب مردم است. بنشیند در خانه با موبایل 200 هزار نفر، یک میلیون نفر در این کانال حضور دارند. یک فوروارد بکن. فوروارد گاهی می شود در جهنم. بشود در بهشت. این را فوروارد می کند. من خودم آن قدر حساس هستم. مطالبی که به من می فرستند. بهترین مطالب در آن هست ولی یک جا یک نفر را تنقیض کرده اند. اگر آن را فوروارد کنم، از مطالب خیر آن هم من می گذرم. چون اگر من این را بفرستم آن کانال، بفرستم به یک نفر که آن را پخش کند، فردا یقه من می گیرند. تو باعث شدی.

شریعتی: یک فوروارد، در جهنم را باز کردی وارد شدی.
عاملی: احسنت. آبروریزی درست شد برای یک شخصی. جایگاه اجتماعی به هم ریخت.
شریعتی: حتی خیلی جاها واقعاً جبران هم نمی شود کرد.
عاملی: احسنت. ما برای همان ها این کتاب را نوشته ایم. نه بخشش، نه جبران، مصیبت و خسران. ویل سوم ویل عبادی است. «ويْلٌ لِلْمُصَلِّين» فقط در عبادت، در نماز خدا ویل را گفته است. یعنی ببین نماز چه حکایتی دارد که خدا وقتی می بیند کسی نماز می خواند دست خالی است، می گوید وای بر تو. نماز یک صورتی دارد و یک سیرتی. صورت قد قامت الصلوة. به این صورت می گویند. سیرت اقیموا الصلوة است. سیرت است. سیرت یعنی نماز باید سیر کند. باید بیاید سیاست، باید بیاید بازار، باید بیاید عروسی، باید بیاید عزا. آخه چرا رفتی غذای میت را خوردی؟ ماشینش را فروخته برای تو غذا درست کرده است از زندگی ساقط شده است. پیغمبر ما فرمود غذا ببرید برای صاحب غذا نه اینکه بروید بخورید. این باید نماز سیر بکند و نماز است که وقتی سیر کرد «تنهی عن الفحشاء و المنکر» و هر کجا که سر می زند، نماز تنهی عن الفحشاء والمنکر. منکر گفت. نگفت که واجب. تنهی عن الحرام والواجب. می توانست بگوید الصلوة ان الصلوة تنهی عن الفحشاء و الامر به معروف نهی ازمنکر. نگفت امر به واجب نهی از حرام. با همین مطلب خدا یک عالم حرف زده است. نه اینکه دین را عرفی کند. استغفرالله یک آقایی شروع کرده حرف های یک جوری زده است. نه، یک آداب و رسوم خوبی که مردم خودشان درست کرده اند. امیرالمؤمنین به مالک اشتر گفت اگر رفتی یک شهری دیدی آداب خوبی دارند، احیاء کن. ان شاءالله که خدای متعال با عنایات خاصه از دست ما بگیرد. این روایات و آیاتی که خواندیم، خدا را قسم می دهم به حرمت این آیات و روایات، به اسم اعظم و به اسم مستأثر آن و اسمای حسنایش، به رحیمیت و رحمانیتش، با عنایات خاصه معضلات کشور ما را برطرف بنماید.

شریعتی: الهی آمین. ان شاءالله همه ما از ویل دور باشیم و ان شاءالله به طوبی دست آویز باشیم. قرائت صفحه 400 قرآن کریم، آیات نورانی سوره مبارکه عنکبوت. به اتفاق بشنویم. صفحه 400قرآن کریم

شریعتی: اشاره قرآنی امروز را حاج آقای عاملی بفرمایند.
حجت الاسلام عاملی: بسم الله الرحمن الرحیم. آیه 31 سوره عنکبوت. «وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيةِ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ» خدا فرموده است که ما باید قوم لوط را هلاک کنیم. بعد برهانی می کند. می فرماید: «إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ» برهانش را می گوید چون ظلم کرده است. قرآن یک کتاب برهانی است. بارها و بارها احکام خودش را برهانی می کند. مدام علتش را بیان می کند، ایجاد معادله می کند، ایجاد رابطه می کند و یک امتیاز بسیار بزرگ برای خطابه این است که برهانی باشد. برهان از اول تا آخر خطابه خداست. وعظ خدا است. خودش را خدا واعظ معرفی کرده است. این معادله ها را من بخوانم زیاد است. بین ظلم و هلاکت. «وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوا» چون ظلم آمد هلاکت آمد «وَ كَمْ قَصَمْنا مِنْ قَرْيَةٍ كانَتْ ظالِمَة» کوبیدیم. قریه را خوردش کردیم چون ظالم بودند. ظلم می گوییم به فکر نرود فقط برای اینکه مثلاً یک حاکم جائری باشد. در بازار، در سیاست، در تجارت، در خانه، در اداره، در سلوک با مردم. «فَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها وَ هِيَ ظالِمَةٌ». باز معادله درست کرد. «هَلْ يُهْلَكُ إِلاَّ الْقَوْمُ الظَّالِمُون‏» باز معادله درست کرد. «وَ ما كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرى‏ إِلاَّ وَ أَهْلُها ظالِمُون‏» باز هم معادله درست کرد. در آیه مورد بحث هم ظلم بود که آنها در ارضای غریزه جنسی آن انحراف را پیدا کرده بودند. آنها هم به خودشان ظلم کرده بودند، هم به بشریت ظلم کرده بودند و هم به اخلاق ظلم کرده بودند. تیشه به ریشه اخلاق زده بودند. هم به عفت ظلم کرده بودند، هم به احکام نورانی قرآن ظلم کرده بودند، هم به غایت خلقت ظلم کرده بودند و لذا خدا فرمود اینها باید هلاک شوند. خدای متعال در قرآن به چند چیز حساس است. اگر از شما بپرسند یکی از موضوعاتی که شدیداً خدا حساس است چیست، می گوییم مسئله ظلم هست. 267 بار خدا از ماده ظلم صحبت کرده است. صفحه ای نیست که خدا از ظلم و ظالم صحبت نکند. اگر می خواهید ذائقه خدا را کشف کنید، اگر دنبال رضایت خدا هستید، حساسیت خدا کجاها است. آن ها را باید تشخیص بدهید.
شریعتی: خیلی ممنون و متشکرم.

جهت دسترسی به مجموعه سخنرانی های آیت الله سید حسن عاملی کلیک کنید.