تفسیر نور | پیامهای آسمانی جزء بیست و هفتم قرآن

تفسیر نور | پیامهای آسمانی جزء بیست و هفتم قرآن

در این بخش از ضیاءالصالحین، به تفسیر مختصر آیات منتخب جزء بیست و هفتم قرآن کریم پرداخته شده است. نگارنده سعی کرده است پس از ذکر آیه و ترجمه آن، روایاتی تفسیری در خصوص آیه مورد نظر نقل کرده و سپس به تفسیر آن آیه بپردازد. در ادامه با پیامهای آسمانی جزء بیست و هفتم قرآن کریم ما را همراهی کنید.

1. مَا تَذَرُ مِن شَىءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كاَلرَّمِيمِ: به هر چه مى ‏وزيد آن را چون خاكسترِ استخوان مرده مى ‏گردانيد.

✓ بلایای طبیعی همچون خشک سالی و قحطی، می تواند عذاب الهی باشد. «مَا تَذَرُ مِن شَى‏ءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كاَلرَّمِيم»{ ذاریات، 42}

2. إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِين: خداست روزى‏ دهنده. و اوست صاحب نيرويى سخت استوار.

✓ تمام امکانات و تخصص ها و ابزارها، وسیله برای رسیدن به رزق است. ولی روزی رسان تنها خداست. «إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ» {ذاریات، 58}

3. يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا: روزى كه آسمان سخت بچرخد.

✓ برای وقوع قیامت، نه فقط زمین که تمام کرات آسمانی به هم می ریزد. «يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا»{طور،9 }

4. يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِيهَا وَ لَا تَأْثِيمٌ: در آنجا جام مى ‏دهند و جام مى‏ ستانند، كه در آن نه سخن بيهوده باشد و نه ارتكاب گناه.

✓ در خوردن شراب های دنیوی، لغو و گناه راه دارد، ولی در بهشت لغو و گناه راه ندارد. «لَّا لَغْوٌ فِيهَا وَ لَا تَأْثِيمٌ»{طور، 23}

5. مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَ مَا طَغَى‏: چشم خطا نكرد و از حد درنگذشت.

 ✓ حق چشم، آن است که نه انحراف بیند و نه زیاده. «مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَ مَا طَغَى‏»{نجم، 17}

6. وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكَی: و اوست كه مى‏ خنداند و مى ‏گرياند.

✓ خنده و گریه، هر دو لازم است و نباید در حالات عاطفی و احساسی، مانع خنده و گریه شد. «هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكَی»{نجم، 43}

7. وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْءَانَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِر: و اين قرآن را آسان ادا كرديم تا از آن پند گيرند. آيا پندگيرنده ‏اى هست؟

✓ قرآن، آسان است ولی سست نیست، یعتی سخنانش محکم و استوار است. «يَسَّرْنَا الْقُرْءَانَ»{قمر، 17}

8. خَلَقَ الْانسَانَ مِن صَلْصَالٍ كاَلْفَخَّارِ* وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ: آدمى را از گل خشك‏شده ‏اى چون سفال بيافريد. و جن را از شعله ‏اى بى‏ دود.

✓ خداوند از ماده سرد بی روح {صَلْصَالٍ} و ماده گرم بی روح {مَّارِجٍ}، موجودات زنده می سازد. «خَلَقَ الْانسَانَ.... خَلَقَ الْجَانَّ...»{ الرحمن، 14 و 15}

9. وَ حُورٌ عِينٌ* كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُو الْمَكْنُونِ: و حوران درشت چشم، همانند مرواريدهايى در صدف.

✓ زنانی بهشتی اند که در عین زیبایی، عفیف و پاکدامن باشند. «وَ حُورٌ عِينٌ* كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُو الْمَكْنُونِ» { واقعه، 22 و 23}

10. الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِىُّ الْحَمِيدُ: آنان كه بخل مى‏ ورزند و مردم را به بخل وامى ‏دارند. و هر كه رويگردان مى ‏شود، بداند كه خدا بى ‏نياز و ستودنى است.

✓ بخیل، محبوب خدا نیست. «والله لایحب کل مختال فخور الذین یبخلون...»  {حدید، 24}

جهت دسترسی به مجموعه "پیامهای آسمانی آیات منتخب قرآن کریم" کلیک کنید.