اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام

اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام

به مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت حضرت ثامن الحجج علیه السلام، بهترین سروده های شاعران کشورمان را در قالب اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام، تقدیم محبان آن امام رئوف می کنیم. در ادامه با ضیاءالصالحین همراه باشید تا از اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام بهره ببرید.

مقدمه

امام علی بن موسی الرضا علیه السلام در سال ۱۸۳ ه. ق. به امامت رسیدند و تا سال ۲۰۱ ه. ق. در مدینه حضور داشتند. در رمضان آن سال وارد مرو شده و به اجبار ولایت عهدی مأمون را پذیرفت. بر خلاف انتظار مأمون روز به روز محبوبیت امام در دل ها فزونی می یافت. به همین سبب تصمیم به قتل آن حضرت گرفت. آن حضرت در سن ۵۵ سالگی، آخر صفر سال ۲۰۳ ه. ق. به شهادت رسیدند و در طوس به خاک سپرده شدند.

اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام / شاعر: سید پوریا هاشمی

در آستانت از تو پنهان نیست حیرانم
مانند یک نوزاد پاکم زیر بارانم
***
پای مرا بشکن که پابند خودت باشم
دستم بدامانت ببین آلوده دامانم
***
پشت تو راه افتادن من سربراهم کرد
از یمن کلبُ باسط تو بودن انسانم
***
به آیه ی قرآن دور گنبدت سوگند
یاد تو می افتد دلم قرآن که میخوانم
***
بین تمام مردهای کل این عالم
مبهوت مردی زنان اهل نوقانم
***
گرچه عراقیها نجف یا کربلا دارند
با بودن تو سربلندم اهل ایرانم
***
راهی بغیر از راه مشهد را نمیدانم
هر جا که باشم کفتر جلد خراسانم
***
گفتند کارت را بگو گفتم هزاران شکر
از نوکران نوکرام قصر سلطانم
***
چشمم بغیر کربلا چیزی نمیبیند
از آن زمان که خیره ی آیینه بندانم
***
پیش رضا آواره ذکر حسین جان و ...
پیش حسین آواره ذکر رضا جانم

اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام / شاعر: امیرحسین آکار

نام حسین سینه زنان را یکی یکی
با گریه گرد کرببلا جمع میکند
***
نزدیک شصت روز خودش سفره پهن کرد
این سفره را امام رضا جمع میکند
***
باور کنید امام رضا هم در این دو ماه
لحظه به لحظه روضه گرفته ست در حرم
***
گاهی میان سینه زنان دم گرفته و
گاهی میان گریه کنان میزند قدم
***
از بعد اربعین که برای یکی دو روز
کرببلا و مشهدمان جا بجا شده ست
***
جا مانده های قافله ی روز اربعین
مشهد برای چند شبی کربلا شده ست
***
آنقدر این امام رئوف ست در سفر
یک ذکر یا حسین فقط توشه میشود
***
این چند روزه از سر مهمان نوازی اش
حتی ضریح هم خود ِشش گوشه میشود
***
در گوشه گوشه ی حرمش کربلا بپاست
باب الجواد سینه زنان یاد اکبرند
***
شش ماهه ای فلج که دخیل ضریح اوست
یک خانواده دست به دامان اصغرند
***
حالا خود امام رضا روضه خوان شده
میخواند از تنی که پر از رد پا شده
***
یابن شبیب هم دو سه خط گریه میکند
صحن عتیق صحنه ی کرببلا شده
***
یک لحظه دید امام رضا دسته دسته اسب
با نعل تازه وارد گودال میشود
***
می دید پیش چشم پر از اشک بچه ها
بابای پاره پاره تنی چال میشود
***
حالا رسیده بود به خنجر به حنجری
با ضربه های آخر او استخوان شکست
***
وقتی رسید صحنه به سرهای روی نی
دیدند زائران سر سلطانشان شکست

اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام / شاعر: امیر عظیمی

به هنگام گرفتاری توکل بر خدا عشق است
گره ها را سپردن دست یار آشنا عشق است
***
بیا تسلیم حق باشیم و راضی بر رضای او
که در سیر اِلیَ اللّهی توسل بر رضا عشق است
***
تفال زد برایم پیر راهی از کتاب عشق
در آمد ایهاالعالم علی موسی الرضا عشق است
***
زیارت می کنم قبر شریفش را که این آقا
برای دیدن زائر بیاید در “سه جا” عشق است
***
بیاید وقت میزان و صراط و نامه ی اعمال
بگیرد پیش چشم منکران دست مرا عشق است
***
گدایی از کسی جز حق خجالت آور است اما
اگر سلطان رضا شد تا ابد باشم گدا عشق است
***
برای من که بی درد و ضعیف و بی کس و کارم
رضا هم درد باشد هم به درد من دوا عشق است
***
گرفتارم، گرفتارم، گره روی گره دارم
سراسر حاجتم از او شوم حاجت روا عشق است
***
گره هایی به دست پنجره فولاد او وا شد
بگیرم امشب از دستش جواز کربلا عشق است

اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام / شاعر: موسی علیمرادی

افتاده ای بر روی خاک و پر نداری
جز دیده ی تر مونسی دیگر نداری
***
آنقدر غربت می چکد از جسمت آقا
ناخواسته می گویمت مادر نداری
***
مانند شمعی سوختی در آتش زهر
در آن چنان هرمی که خاکستر نداری
***
وقتی که بال و پر زدی بر خاک گفتم
صد شکر اینجا در برت خواهر نداری
***
در زیر گل ها پیکرت مدفون شد آقا
گویا به جز گل پیکری دیگر نداری
***
اینجا همه هستیِ شان مال تو آقاست
ثروت تویی، سرمایه ای بر هر نداری
***
یعنی نباشند اهل غارت مردم طوس
بر تن کفن داری و غارت گر نداری

اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام / شاعر: سید پوریا هاشمی

عبا کشیده به سر غربتی نهان دارد
نگاه زار به این حالش آسمان دارد
***
به یک قدم نرسیده دوباره می افتد
مشخص است تنی زار و ناتوان دارد
***
به سوز زهر پذیرایی از غریبی شد
چه یادگاری تلخی ز میزبان دارد
***
نباید اصلا از او انتظار حرفی داشت
نفس بریده کجا قدرت بیان دارد؟
***
کمک گرفت ز دیوار کم زمین بخورد
چه آمده به سرش قامتی کمان دارد
***
تلاش کرد که بیرون نریزد این غم را
چقدر لخته ی خون داخل دهان دارد
***
اگر که بسته در حجره را دلیلی داشت
نخواست تا که ببینند نیمه جان دارد
***
هزار شکر سرش روی دامن پسر است
در این دقایق جانسوز روضه خوان دارد
***
هزار شکر تنش زیر آفتاب نرفت
هزار شکر که در حجره سایبان دارد
***
نه اهل بیت رضا را کسی اسارت برد
نه اینکه قاتل او چوب خیزران دارد

اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام / شاعر: حسین صیامی

ای جگر گوشه خاتم جگرت می سوزد
یا رضا بال و پرت بال و پرت می سوزد
***
آمدی آه! عبا روی سر انداخته ای
زهر کاری شده یا اینکه سرت می سوزد؟
***
مثل او گریه کن ای مرد که آرام شوی
مثل تو سینه تنها پسرت می سوزد
***
باز با روضه زهرا شده ای گریانش
حجره انگار که در چشم ترت می سوزد
***
باز هم روضه گودال به یادت آمد
کربلا آمده و دور و برت می سوزد
***
آنچنان یاد حسینی که دلت کرب و بلاست
خیمه انگار که پیش نظرت می سوزد
***
مثل یک مار گزیده به خودت میپیچی
جگرت آه رضا بال و پرت می سوزد

اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام / شاعر: حسین ایمانی

دارُالشفایِ کشورِ ما مشهدالرضاست
جانم فدایِ شاهِ غریبی که آشناست
***
امضایِ تو مجوّزِ رفتن به کربلاست
بعد از دو ماه گریه وُ سینه زنی وُ آه
***
من آمدم به سویِ حریمت سلام…شاه
اِی دستگیر فُلک وُ فَلک دستِ من بگیر
***
آزاد کن مرا که شدم بنـده وُ اسیر
از نوکرانِ صحنِ توام ایهـا الامیر
***
شرمنده آمدم سَرَم اَنداختم به زیر
بد کرده اَم اگر به خودم کرده اَم ولی
***
تو گـریه کن به حالِ دلِ نوکرت علی
از زَهر بدتر است عملکـردِ من رضا
***
زینت نشد برایِ تو این سینه زن رضا
خون کرده اَم به قلبِ حسین وُ حسن رضا
***
حالا بساطِ توبه وُ یک بی کفن…..رضا
این آخرین وصیتِ سلطانِ غربت است
***
تنها مسیرِ توبه یِ ما اشک وُ هیات است
اینگونه دست وُ پا زَدَنَت می کشد مرا
***
یابن الشَبیب گفتی وُ رفـتیم کربلا
زردی چهره یِ تو وُ سرخی نیزه ها
***
هر دو زبان گـرفته بیا مُنتـَقِم بیا
حُجره شبیه گوشه یِ گودالِ غم شده
***
دلواپـسی اهلِ محـّرم حـرم شده
تو سوختی ولی حرمت در شراره نیست
***
پیراهنِ تو غرقه به خون پاره پاره نیست
در چنـگهایِ دشمن تو گوشـواره نیست
***
بر رویِ نیزه پشتِ سرت شیرخواره نیست
تو یاد داده اِی که بگـوییم یاحسین
***
این حاجت گداست…حرم…کربلا…حسین
دلتنگِ کـربلا شده اَم آمـدم حرم
***
دستِ نوازشی تو بکِش بَر روی سَرم
تو ایها العزیزی وُ من نیز نوکرم
من را ببر حرم تو به همراهِ مادرم
***
هر چند رو سیاه… برای توام رضا
من ندبه خوانِ صحن و سرایِ توام رضا

اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام / شاعر: حسین خیریان

به نام حضرت یار و به نام جانانم
پر از سکوت غمم یا که دل هراسانم
***
غریب و گم شده در راه مانده حیرانم
کنار جاده نشستم چقدر بی جانم
***
عجیب در به در کوچه ی خراسانم
دوباره قصه ی عشق و جنون شده تکرار
***
بیا و داغ حرم را به قلب من نگذار
هوا هوای گدایی رسیده وقت قرار
***
قدم قدم به تو نزدیک میشوم انگار
گدای خسته ات آمد سلام سلطانم
***
دلم گرفته فدایت شوم دعایم کن
میان صحن تو دلداده ام صدایم کن
***
بیا و از همه غیر از خودت جدایم کن
خراب کن من بد را خودت بنایم کن
***
مریض و پر غم و دردم تویی تو درمانم
همیشه صحنه ی زیبا نمیرود از یاد
***
کنار حوض حرم رو به روی گوهرشاد
نگاه من به زن پیر و خسته ای افتاد
***
که آب و دانه به کام کبوتران میداد
بیین که مثل همه زائران پریشانم
***
صدای همهمه ی جمعیت صدای زنان
صدای گریه ی طفلان صدای پیر و جوان
***
و صحن ها که پراست از دعای این و آن
سرت همیشه شلوغ بوده شکر آقا جان
***
برای غربت مردی غریب گریانم
همان که دور مزارش فقط چند تایی
***
کبوترند و ندارند لانه و جایی
نشانی حرمش انتهای زیبایی
***
مدینه کوچه ی غربت پلاک تنهایی
همیشه زائر آن سرزمین پنهانم

اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام / شاعر: علیرضا شریف

مرد غریبِ بُرده عبا روی سر، نیافت
خون لخته ریزد از لبت ای خون جگر نیافت
***
از زهر پای تا به سرت تیر می کِشد
دیگر به کوچه روی زمین اینقدر نیافت
***
درد سرت ز چیست به جایی نخورده است؟
چشمت سیاه رفته، از این درد سر نیافت
***
پنجاه مرتبه به زمین خورده ای بس است
یا فاطمه بگوی و از این بیشتر نیافت
***
دیوار را بگیر کمک حالِ خوبی است
راهی نمانده می رسی آهسته تر نیافت
***
مَردُم در این مَسیر به تو بی تفاوتند
باشد بیافت ولی در گذر نیافت
***
تا خانه پهلویت به سلامت نمی رسد
با سنگهای لَب پَرِ این کوچه، دَر نیافت
***
درها که بسته، حُجره که بی فرش مانده، پس
بر خاک قتلگاه ز صورت، ز سر نیافت
***
لب تشنه مثل مار گزیده، به خود مپیچ
دِق می کُند برابر چشم پسر نیافت

جهت مطالعات بیشتر، «ویژه نامه معین الضعفاء» را مطالعه نمایید.