اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام

اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام

بنا به روایات و اسناد تاریخی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام مصادف با 28 صفر است که مقارن با رحلت حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله در تقویم ذکر شده است. اما در روایت های مختلفی، تاریخ دیگری را هم برای این مناسبت تعیین کرده اند که همزمان با هفتم صفر است. از این روی شاعران کشورمان در مدح مظلومیت و شهادت کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی علیه السلام ابیاتی را سروده اند که در این نوشتار مشاهده خواهید نمود. در ادامه با گلچینی از اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام با ضیاءالصالحین همراه باشید.

اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام / شاعر: امیر علوی

سخت است چگونه بنویسم محنت را
آتش زده این زهر تمام بدنت را
***
آن روز دوشنبه که در خانیتان سوخت
سوزاند تمام دل و باغ و چمنت را
***
از بغض گلوی تو کسی نیست خبر دار
نشنیده از آن روز کسی هم سخنت را
***
از کودکیت سوختی و شکوه نکردی
حالا همه دیدند، ولی سوختنت را
***
هر پاره جگر تکه ای از غصه ی کوچست
مادر تو کجایی که ببینی حسنت را
***
تشیع تو هر تیر که از چله برون شد
میدوخت به تابوت نخی از کفنت را
***
این صحنه خودش گوشه ای از کربلا شد
صد حرمله با تیر نشان کرده تنت را
***
هرچند کفن پاره و گلگون شده،
اما غارت که نکردست کسی پیرهنت را
***
سنگین که نشد سینه ات از چکمه ی شمری
پر خون که نکردست سنانی دهنت را

اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام / شاعر: حسین ایمانی

این نمکدارترین روضه نمک گیرم کرد
پسرِ فاطمه با دستِ خودش سیرم کرد
***
روضه یِ کـوچه یِ غمهایِ کـریمِ طا ها
در همین اوجِ جوانی به خدا پیرم کرد
***
مادر افـتاد زمـین و پسر افتاد زمین
مـَردک پست بلافاصله تحقـیرم کرد
***
چادرِ عصمت و پاکی شده خاکی اِی وای
معجرِ خاکی و خونیشْ زمین گیرم کرد
***
آمد و زد لگد و بد زد و بد گفت و سَند…
پاره کرد و پس از آن حادثه تکفیرم کرد
***
پس از آن واقعه هر روز به من گفت: سلام
آن سلام عـاشقِ زَهـر و اَجَل و تیرم کرد
***
خواهرم داخلِ این تشت اگرخونِ دل است
روضه یِ بند و غلِ کوفه به زنجیرم کرد
***
ندبه خوان باش که فرزندِ حسن می آید
جـمـعه یِ آمدنش عـاشقِ تکـبیرم کرد

اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام / شاعر: محسن حنیفی

حق از زلال چشم تو ساغر درست کرد
ازخاک پای تو دُر و گوهر درست کرد
***
ته مانده ی پیاله ی آب تو را گرفت
تا سلسبیل و چشمه کوثر درست کرد
***
از گرد و خاک رزم تو کولاک آفرید
از شیوه ی نبرد تو محشر درست کرد
***
باید برای وقت سکوتت ذبیح داد
باید هزار تا علی اکبر درست کرد
***
دل روی دل برای تو باید ضریح ساخت
باید حرم برای تو دلبر درست کرد
***
باید بجای شمع مزار تو آب شد
باید شبیه مضجع پاکت خراب شد
***
عاشق شدن به گوشه نگاهت عجب نداشت
هر کس که دید روی تو را روز و شب نداشت
***
ای قبله مدینه و درمان درد ها
جز خانه تو، شهر مدینه مطب نداشت
***
با روی باز بر همگان لطف میکنی
حتی به سائلی که رسید و ادب نداشت
***
سهمش قبول توبه نشد هر که در قنوت
یا محسن و بحق حسن روی لب نداشت
***
بین صحابه تو کسی خوش مثل نشد
حیف! از زمانه ی تو که آقا! وَهَب نداشت
***
اینجا نواده های تو صاحب حرم شدند
یعنی ارادت عجمی را عرب نداشت؟
***
در شهر ری مزار تو را یاد میکنم
با یا حسن وجود خود آباد میکنم

اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام / شاعر: وحید امامی

چشم های نجیب یعنی تو
غرق در عطر سیب یعنی تو
***
السلام ای کریم آل الله
به غمِ دل طبیب یعنی تو
***
و لسان شکور یعنی تو
و نگاه منیب یعنی تو
***
ای فدای مزار ویرانت
در مدینه غریب یعنی تو
***
نیمه شب چشم های بارانی
کودک غم نصیب یعنی تو
***
و زمان گذشتن از کوچه
گریه های عجیب یعنی تو
***
بانی روضه ها سلام آقا
شور ابن شبیب یعنی تو
***
خون دل بر محاسنت جاریست
شاه شیب الخضیب یعنی تو
***
روضه خوان غریب عاشورا
معنی آیه های اعطینا
***
تو نگار مدینه ای آقا
سفره دار مدینه ای آقا
***
وجناتت محمدی، نبوی
سکنات تو فاطمی، علوی
***
ضرب شمشیر تو شبیه علی
یکه تازی، تو فاتح جملی
***
وقت دیدار با خدا حالت
می شود باز تا خدا بالت
***
یوسف اهل بیت پیغمبر
ای امام و امیر بی یاور
***
ای غریب مدینه، بر تو حسن
تهمت کفر می زند دشمن
***
خون دل خوردی از زمانه زیاد
می کنی یاد تازیانه زیاد
***
یاد آن روز های کودکی ات
روز های عزای کودکی ات
***
کوچه ای تنگ و کوچه ای باریک
سینه ای سنگ و سینه ای تاریک
***
صحنه هایش هنوز یادت هست
راه را بی حیایِ بی دین بست
***
کوچه را بست، ماجرا بد شد
دست نامرد از سرت رد شد
***
مادر افتاد، گوشوار افتاد
مادری با دو چشم تار افتاد
***
جای پایی روی پرش مانده
رد خون روی معجرش مانده
***
لاله مویت طفی خزانی شد
بین آن کوچه قد کمانی شد
***
گرد ماتم نشست بر رویت
در جوانی سپید شد مویت

اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام / شاعر: رضا قاسمی

گر چه در مظلومیت احساس غربت می کنیم
می رسد از راه، روزی که قیامت می کنیم
***
می رسد روزی که می سازیم، صحنت را حسن؟!
بعد از آن درباره اش هر روز، صحبت می کنیم
***
از مزارت گَردِ غم یک روز، جارو می شود
خاک های روی آن را مُهر تربت می کنیم
***
ما حصارِ ظلم را از دورِ قبرت می کَنیم
زائرانت را از این دیوار، راحت می کنیم
***
عاقبت یک روز، از درگاهِ “باب القاسمت”
پرچمِ گنبدْ طلایت را زیارت می کنیم
***
عاقبت یک روز، رو به گنبدت می ایستیم
دست بر سینه به تو عرض ارادت می کنیم
***
لذتِ بوسیدنِ دستِ ضریحت را حسن …
با تمام ساکنان عرش، قسمت می کنیم
***
ما برای روضه خوانی بین جمع زائران …
در حرم هر روز، یک مداح دعوت می کنیم
***
در حیاطِ صحنِ تو آنقدر، سینه می زنیم
بعد از آن در سایه سارت استراحت می کنیم
***
در میانِ کوچه ی بغضِ تو هیئت می زنیم
در عزای مادرت ذکر مصیبت می کنیم
***
بغض کردن از غریبی مزارت کافی است
می رسد روزی که آخر ترک عادت می کنیم
***
می رسد روزی که ما در سرزمین مادری
از ظهورِ حضرت مهدی حمایت می کنیم

اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام / شاعر: امیر عظیمی 

روضه خوان خسته نباشی مادر
روضه خواندی ز شه بی کفنم
***
شصت روز است حسین می گویی
امشبی روضه بخوان از حسنم
***
روضه خوان روضه غربت سخت است
هیچکس با حسنم یار نبود
***
خانه هم امن نبوده بر او
همسرش یار وفادار نبود
***
جعده زهری به حسن خورانده
که از آن فتنه و شر می ریزد
***
روی تشتی که برایش بردند
لخته خون، پاره جگر می ریزد
***
روضه خوان روضه بخوان از حسنم
جگرش گرچه به زهر آغشته
***
پسرم غیرتی و مادری است
داغ کوچه حسنم را کشته
***
صورت من که از آن کوچه تنگ
تا دم مرگ فقط نیلی ماند
***
توی ذهن حسن مظلومم
تا ابد خاطره سیلی ماند
***
حسنم هیچ نرفت از یادش
آتش و دود چه غوغا می کرد
***
در که افتاد روی پهلوی ام
محسنم داشت تقلّا می کرد

اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام / شاعر: محسن حنیفی

صحبت از خوان کریم است و تهی دستی ما
دست ها گرم قنوتند، ز حاجت لبریز
***
گوش این طایفه آوای گدا نشنیده است
قبل گفتن شده کاسه ز اجابت لبریز
***
دستهایم دم صبحی به ضریحش نرسید
مثل شمعی به تمنای حرم آب شدم
***
بیشتر حرف حسن بود میان سخنم
اربعین نزد حسینش که شرفیاب شدم
***
خاک گر نام حسن داشت به لب، دُر میشد
نام او را به روی سنگ یمن بنویسند
***
بی کفن بود حسین، ورنه وصیت می کرد
تا به روی کفنش نام حسن بنویسند
***
گرچه لایوم کیومک به روی لب دارد
گرچه او در غم غارت شدن خلخال است
***
تن غارت زده شاه شهادت بدهد
روز هجر حسنش سخت تر از گودال است
***
طشت تنها شده از خون دل او آگاه
آه که محرم غم های حسن چاه نبود
***
آی کوفی که حسن را به مذلت خواندی
نقش انگشتر او عزتُ لله نبود؟
***
جگر سنگ شود آب اگر گریه کند
شرح وقتی بدهد او جگر سوخته را
***
روضه اش کوچه تنگی است نمیداند که
میخ را گریه کند یا که در سوخته را
***
بیت الاحزان نگاهش شده راوی غم
قصه رد شدن آینه و کینه ی سنگ
***
با کنایه بنویسید که آیینه شکست
دست سنگین و فدک نامه و یک کوچه تنگ

اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام / شاعر: محمد علی بیابانی

ای در هوای ماتم تو عرش، سوگوار
ای در غم تو چشم سماوات، اشکبار
***
اسلام در مصیبت تو می شود یتیم
دین در فراق روی تو بی تاب، بیقرار
***
ما را در اوج گنبد خضرای خود ببر
تا روی گنبدت بنشینیم، چون غبار
***
هرگز ز یاد حضرت زهرا نمی رود
چشمی که شد زماتم تو ابر نوبهار
***
رفتی و از مدینه ی تو رفت دلخوشی
کوچید مرغ عشق و محبت از آن دیار
***
سر زد پس از تو ای به همه خلق مهربان
از امت تو آنچه نمی رفت انتظار
***
هرچند از تو غیر محبت ندیده بود.
اما به اهل بیت تو بد کرد روزگار
***
گلچین رسید و بعد تو خشکید پشت در
یاسی که مانده بود زباغ تو یادگار
***
گر می گرفت آتش کینه به خانه و
می رفت سمت پهلوی گل دست های خار
***
آن دست که به بازوی زهرا قلاف زد
انداخت دور گردن مولا طناب دار
***
در بین کوچه باز همان دست آمد و
دیوار کوچه خون شد و افتاد گوشوار

اشعار مداحی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام / شاعر: رضا تاجیک

پرورش یافته ی راه اویس قرنم
گرچه بی تاب و اسیر همه ى پنج تنم
***
همه دم ذکر من این است و همه شب سخنم
من غلامى زغلامان امام حسنم
***
روزیم مى رسد از سفره ى احسان کریم
نام ما را بنویسید گدایان کریم
***
رکن ایمان شده در بند تولاى حسن
شک ندارم به کرم کردن فرداى حسن
***
کربلایى شده ماندیم همه پاى حسن
دل سپردیم به الطاف پسر های حسن
***
عقل وا مانده ز توصیف مقام و جاهش
عشق حیران شده در محضر عبداللهش
***
لطف مولای کرم بنده نواز است هنوز
دست عالم سر این سفره دراز است هنوز
***
خانه اش کعبه ى حاجات و نیاز است هنوز
این در خانه ی عشق است که باز است هنوز
***
نقش باید بشود در همه جا، چون دل من
هر دری بسته شود جز در پر فیض حسن
***
جان به قربان مقامش، چه غریب است این مرد
بى سپاه است قیامش، چه غریب است این مرد
***
غصه دار است کلامش چه غریب است این مرد
بی جواب است سلامش، چه غریب است این مرد
***
خاکساران درش بر در دیگر نروند
گریه کن هاى حسن کور به محشر نروند
***
سفره دارى که سر سفره ى او نعمتهاست
دل او مصحف پر صفحه ای از غربتهاست
***
سرخى کنج لبش، شرح همه محنتهاست
پاره هاى جگرش مرثیه ی تهمتهاست
***
چه شده زهر چه کرده بدنش سبز شده
تن او هم شبیه پیرهنش سبز شده
***
با دو چشم تر و یک قد کمان از کوچه
روز و شب روضه گرفته است: “امان از کوچه”
***
تب و لرز بدنش داشت نشان از کوچه
گفت: در روضه ی من، باز بخوان از کوچه
***
روضه خوان از غم ناموس و دل چاک بگو
از تکان دادن یک چادر پر خاک بگو
***
ناگهان کینه ى. یک شهر برافروخته شد
بدن و چوبه ى تابوت به هم دوخته شد
***
خواهر پاره جگر هم جگرش سوخته شد
غصه ها در دل بی طاقتش اندوخته شد
***
پسرش پشت سرش زد به سرش آه کشید
قاسم بن الحسن آتش به دل ماه کشید
***
می کشد آه از این روضه ى درد آور، طشت
چقدر داغ گذارد به دل خواهر، طشت
***
زینبش آمده، اى واى! ببیند در طشت
صحنه ى بزم شراب و اسرا و سر، طشت
***
اشک خون، باز هم از دیده ى خواهر می ریخت
از ته جام شرابش به روى سر می ریخت

جهت مطالعه بیشتر، «ویژه نامه تنهاترین سردار» را مشاهده نمایید.