مهمترین آموزه های دفاع مقدس
مهمترین آموزه های دفاع مقدس
در این نوشتار مهمترین آموزه های دفاع مقدس را مرور می کنیم، با ضیاءالصالحین همراه باشید تا در این مورد بیشتر بخوانید.
بیشتر بخوانید: هفته دفاع مقدس - ویژه نامه حدیث حماسه
دفاع مقدس مهمترین منشور فکری پس از انقلاب برای ترسیم اهداف و آرمان های ایران اسلامی است. این مهم که جمهوری اسلامی چرا و از چه طریق توانست 8 سال در سخت ترین شرایط ممکن از بقا، امنیت و ماهیت خود در مقابل دشمنان پشت پرده و عاملان تطمیع شده منطقه ای دفاع کند، نقش بسزایی در مسیر آینده برای دولت ها و نسل های بعد دارد. در این نوشتار به درس های دفاع مقدس برای دولت ها که خود به مشابه یک مکتب فکری سازنده است می پردازیم:
1. وحدت و انسجام: دفاع مقدس یکی از آشکارترین جلوه های وحدت ملی فارغ از دین، مذهب، قومیت و نژاد بود. این مسئله نشانگر این است که «منافع ملی» خط قرمز و فصل مشترک میان تمام طبقات فکری، قومی و سیاسی در ایران است که می تواند بعنوان یک سرمایه فکری ارزشمند و تعیین کننده و اتحادساز در تصمیمات کشوری مطرح باشد. وحدت و انسجام ملی در 8 سال دفاع مقدس و همچنین پیش و پس از آن، برگی از یک تجربه ممکن و موفق پیش روی دولت هاست. دولت ها می توانند از نقاط مشترک میان طبقات مختلف جامعه برای تزریق بیشتر روحیه اتفاق و تعاون و همکاری فراجناحی بهره ببرند. سیاست زدگی و قشری گرایی دو آفت بزرگی است که برخی دولت ها را پس از انقلاب اسلامی نیز گرفتار کرده است و از مسیر حقیقی آنها یعنی خدمت به آحاد ملت دور کرده است. ظرفیت هایی که از سال های دفاع مقدس به مثابه یک منشور و الگوریتم فکری برای نسل ها و دولت های بعد باقی مانده است، می تواند درمانی برای اینگونه مسائل و مشکلات در بدنه مدیریت اجرایی کشور باشد. امروزه از وظایف دولت ها اهتمام به مسائل تمام مردم و کاهش فاصله اجتماعی و حرکت به سمت یک اتفاق ملی است. تجربه دفاع مقدس می تواند بهترین راهنما و تضمین برای این هدف مهم باشد.
درس ها و تجربیات ملت ایران در 8 سال دفاع مقدس محصور به آن زمان تاریخی و دارای تاریخ انقضا نیست بلکه یک مکتب رفتاری با قابلیت بازتولید و استفاده در هر زمان و مکانی است. دولت دوازدهم یا هر دولت دیگری چنانچه این آموزه ها و تجربیات تاریخی را چراغ راه خود کنند می تواند یک روند رو به جلو، توسعه مدار، پیشرفت خواه، رفاه و عدالت گستر همراه با پایبندی و وفاداری به مردم و اهداف انقلاب اسلامی را محقق سازد و در صورت بی توجهی و عدول از آن روز به روز بیشتر از مردم و انقلاب فاصله خواهد گرفت.
2. عزت طلبی و اقتدار: عاملی که ایران را در 8 سال جنگ همه جانبه در مقابل کشورها و جریان های ضدانقلاب اسلامی، به رغم تمامی مشکلات و کمبودها سر پا نگه داشت و مانع از سقوط زودهنگام انقلاب اسلامی شد نرفتن به زیر بار زور و در مقابل، اقتدارخواهی و عزت طلبی بود. یکی از گزینه هایی که استکبار را در خلال جنگ پیش روی جمهوری اسلامی قرار داد «عدول از انقلاب اسلامی و همگرا شدن با خواسته های غرب در منطقه و بخشیدن امتیازاتی برای پایان جنگ» بود که از جمله آن سخنان هلموت کوهل صدراعظم آلمان را می توان یادآور شد که نخست اعلام بی طرفی کرده و سپس در یک چرخشی استراتژیک ادامه جنگ را ناشی از سیاست های نادرست و غیرمنطقی جمهوری اسلامی دانست و کمک های سیاسی و مالی فراوانی به حزب بعث کرد. لیک جمهوری اسلامی به زیر بار زورگویی و سیاست های فرمایشی و ناعادلانه حامیان بعث نرفت و از اقتدار و عزت خود در میدان نبرد با تمام قوا دفاع کرد. این پیام مهمی را به دولت ها رسانده و مسئولیت بسیار سنگینی را بر دوش آنان می گذارد. عزت و اقتدار ایران اسلامی امانتی از دوران 8 ساله دفاع مقدس است که برای حفظ آن جان ها و رشادت ها خرج شده است و هر دولتی با هر لول فکری مسئول پاسداری و حراست از آن و کمک به حفظ اقتدار و آبرو و عزت ایرانی است و چنانچه با اِعمال هر سیاستی عزت و اقتدار ایران را لکه دار کند، پشت به آرمان های اصیل انقلاب و دفاع مقدس کرده است.
3. مردمی بودن و اتکا به مردم: جنگ با رژیم بعث در شرایطی بر ایران اسلامی تحمیل شد که هنوز انقلاب اسلامی تثبیت نشده و کشور در شرایط مناسب و باثباتی از لحاظ نظامی، اقتصادی، سیاسی و ... قرار نداشت اما امام خمینی رحمة الله در همان سال آغازین جنگ با اشاره به عامل کلیدی در پیروزی انقلاب اسلامی، یعنی مردم، تصویری امید بخش پیش روی ملت ترسیم کردند. ایشان از همان ابتدا بر این مسئله تأکید کردند که با استفاده از ظرفیت مردمی و نیروی انقلابی که به فعلیت رسیده اند، می توان در مقابل متخاصم ایستادگی کرد و بر آن پیروز شد. تأکید و راهبری امام در بسیج کردن اقشار مختلف مردم از هر طبقه اجتماعی و فکری ظرفیتی را برای ایران اسلامی به ارمغان آورد که نقشه تصرف ۱۰ روزه ایران را توسط صدام نقش بر آب کرد. این «مردم باوری و اتکا به نیروی مردمی» می تواند بعنوان یک پتانسیل ارزشمند برای کشور، به دولت ها در مسیر اجرایی کردن برنامه ها و حراست از اهداف انقلاب اسلامی کمک شایان توجهی کند. چنانچه دولت ها به جای قشری گرایی و اپوزیسیون زدگی، به مردم بعنوان مهمترین سرمایه های اجتماعی تکیه کنند و این ظرفیت را به نحو احسن در قدرت و مدیریت جامعه به کار گیرند و دخیل کنند، بدون شک گام مهمی به سمت پیشرفت، توسعه و عدالت به زیر چتر انقلاب خواهد بود.
4. خودباوری و خودکفایی: ایران در حالی 8 سال جنگ تحمیلی را تاب آورده و استقامت ورزید که هیچ کشوری به علت جو ارعابی که استکبار بر جامعه جهانی در مقابل کشور حاکم کرده بود حاضر به فروش قطعات، ادوات نظامی یا تعمیر تسلیحات جنگی ایران نبود. در نتیجه ایران اسلامی با خودباوری تلاش کرد تا به دانش لازم در این حوزه دست یابد؛ دانشی که نه رهاورد آموزش غرب که ماحصل تلاش جوانان و متخصصان ایرانی در خلال سال های سخت جنگ بود. این «خودباوری» ایران را در این زمینه به سمت یک «خودکفایی» نسبی برده و قدرت درونی انقلاب اسلامی و تفکر انقلابی را به رخ جامعه جهانی کشید. در حقیقت ایران اسلامی با اتکا بر ظرفیت های داخلی خود، تهدید جنگ را به یک فرصت در مسیر خودکفایی تولید و تعمیر تسلیحاتی نظامی و دفاعی بدل کرد. این مسئله پیام مهمی برای دولت های آتی به یادگار گذاشت که چنانچه به ظرفیت های داخل کشور اعتماد و بر لزوم خودباوری و خودکفایی در تمامی زمینه ها تأکید کنند، حرکتی درون داد و رو به جلو خواهند داشت که ایران را به سکوی قدرت اول اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و ... در جهان اسلام و فراتر از آن خواهد رساند، در جهت عکس، ناباوری و بی اعتمادی به ظرفیت های داخلی، وابستگی و دست درازی به سوی ممالک غربی به جای خودکفایی بی شک از ایران یک قطر دوم خواهد ساخت که تنها مظاهر پیشرفت را خریداری کرده اما هیچ گونه بن مایه ترقی و توسعه و عدالت اسلامی در آن وجود ندارد و عملاً به جای پیشرفت، عقبگرد داشته است.
مطالب مرتبط و پیشنهادی :
چند شعر زیبا درباره جبهه و جنگ، دفاع مقدس، یادواره شهدا
افزودن دیدگاه جدید