مناجات فرمانبران یا مناجات المطیعین با لحن عربی از میثم مطیعی

مناجات فرمانبران یا مناجات المطیعین با لحن عربی از میثم مطیعی

مناجات الْمُطیعین یا راز و نیاز فرمان برداران خدا، از مناجات های پانزده گانه است که از امام سجاد علیه السلام نقل شده است. درخواست توفیق بندگي و انجام تکالیف الهی و زائل کردن شک و ریب از مباحث این مناجات است. حضرت به ما یاد می دهد که همت بلند داشته باشیم و عالی ترین مقامات که همان همنشینی با پیامبران الهی است، را از خداوند مسئلت کنیم.

مضامین مناجات المطیعین

* درخواست توفیق بندگي و انجام تکالیف الهی از خداوند؛
* درخواست زدوده شدن شک و تردید از دل انسان از خداوند؛
* معرفی شک و گمان فاسد بعنوان بستر فتنه؛
* درخواست سوار شدن بر کشتی های نجات و رحمت الهی؛
* کسی که سوار کشتی نجات و رحمت الهی می شود، از لذت مناجات با معبود بهره مند و سرشار می شود.
* درخواست توفیق مجاهدت در راه خداوند، مجاهدت نظامی و جهاد با نفس و خودسازی که جهاد اکبر نامیده شده است.
* اشاره به این که انسان، از خود اصالت و استقلالی ندارد و هستی وی عاریه است:« فَاِنَّا بِكَ وَلَكَ».
* شفیع و وسیله قرار دادن خداوند نزد خودش.
* هیچ شفیع و وسیله مستقلی جز خداوند نیست:« وَلا وَسیلَةَ لَنا اِلَیْكَ اِلاَّ اَنْتَ».
* در دعاهای خویش، همت والا داشتن و تقاضای عالی ترین مقامات را از خداوند داشته باشیم.

المناجاة السابعة: مناجاة المطيعين لله

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگی است؛

اللّٰهُمَّ أَلْهِمْنا طَاعَتَكَ، وَجَنِّبْنا مَعْصِيَتَكَ، وَيَسِّرْ لَنا بُلُوغَ مَا نَتَمَنَّىٰ مِنِ ابْتِغاءِ رِضْوانِكَ، وَأَحْلِلْنا بُحْبُوحَةَ جِنانِكَ، وَاقْشَعْ عَنْ بَصائِرِنا سَحابَ الارْتِيابِ، وَاكْشِفْ عَنْ قُلُوبِنا أَغْشِيَةَ الْمِرْيَةِ وَالْحِجابِ، وَأَزْهِقِ الْباطِلَ عَنْ ضَمائِرِنا، وَأَثْبِتِ الْحَقَّ فِى سَرائِرِنا، فَإِنَّ الشُّكُوكَ وَالظُّنُونَ لَواقِحُ الْفِتَنِ، وَمُكَدِّرَةٌ لِصَفْوِ الْمَنائِحِ وَالْمِنَنِ .

خدایا، فرمانبری ات را به ما الهام فرما و ما را از نافرمانیت دور کن و راه رسیدن به آنچه از خشنودی ات آرزومندیم آسان کن و ما را در میان بهشت هایت جای ده و از برابر دیدگان دل هایمان، ابرهای شک و دودلی را بزدای و از قلوبمان پرده های تردید و کوردلی را کنار زن و از نهادمان باطل را نابود کن و حق را در درون ما استوار گردان، زیرا شک ها و گمان ها، بارور کننده ی آشوب ها و تیره کننده ی عطاها و بخشش های زلال و بی آلایش اند،

اللّٰهُمَّ احْمِلْنا فِى سُفُنِ نَجاتِكَ، وَمَتِّعْنا بِلَذِيذِ مُنَاجَاتِكَ، وَأَوْرِدْنا حِيَاضَ حُبِّكَ؛ وَأَذِقْنا حَلاوَةَ وُدِّكَ وَقُرْبِكَ، وَاجْعَلْ جِهادَنا فِيكَ، وَهَمَّنا فِى طَاعَتِكَ، وَأَخْلِصْ نِيَّاتِنا فِى مُعامَلَتِكَ، فَإِنَّا بِكَ وَلَكَ وَلَا وَسِيلَةَ لَنا إِلَيْكَ إِلّا أَنْتَ .

خدایا ما را بر کشتی های نجاتت سوار کن و از لذّت راز و نیازت بهره مند گردان و به حوض های دوستی ات وارد کن؛ و شیرینی محبّت و مقام قربت را به ما بچشان، کوششمان را در راهت و همّتمان را در طاعتت قرار ده و نیّت هایمان را در معامله با خود خالص گردان، چراکه ما با تو و از توییم و برای ما وسیله ای جز به سوی تو نیست،

إِلٰهِى اجْعَلْنِى مِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيارِ، وَأَلْحِقْنِى بِالصَّالِحِينَ الْأَبْرارِ، السَّابِقِينَ إِلَى الْمَكْرُماتِ، الْمُسارِعِينَ إِلَى الْخَيْراتِ، الْعامِلِينَ لِلْباقِياتِ الصَّالِحاتِ، السَّاعِينَ إِلَىٰ رَفِيعِ الدَّرَجاتِ، إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ، وَبِالْإِجابَةِ جَدِيرٌ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

معبودم، مرا از گزیدگان بندگان خوبت قرار ده و به شایستگان نیکوکار ملحق کن، هم آنان که به کار نیک و جوانمردی پیشی گرفتند و به سوی خیرات شتافتند و برای کارهای خداپسند ماندگار تلاش کردند و برای رسیدن به درجات بلند کوشش نمودند، همانا تو بر هر چیز توانایی و به اجابت دعا سزاواری، به مهربانی ات ای مهربان ترین مهربانان.