یقینی برای رسیدن به تمام حقایق ؟!

یقینی برای رسیدن به تمام حقایق ؟!
برای رسیدن به حق و تقرب به مبدا وجود، 2 روش وجود دارد: یکی روش استدلال و برهان است که این روش حکمای الهی می باشد و روش دیگر جهت نیل به معارف الهییه طریق اهل کشف و شهود است. 

یقینی برای رسیدن به تمام حقایق ؟!

برای رسیدن به حق و تقرب به  مبداء وجود، 2 روش وجود دارد: یکی روش استدلال و برهان و دیگری روش کشف و شهود این نوشتار به مباحثی پیرامون یقینی برای رسیدن به تمام حقایق می پردازد...

مطالب مرتبط: الهام رحمانی و شیطانی - مـلاک و معیـار کـشف و شهـود

یقینی برای رسیدن به تمام حقایق ؟!

پرسش1 درباره یقینی برای رسیدن به تمام حقایق ؟! :

برای مقابله با شبهات و رسیدن به یقینی که هیچ شکی نتواند در آن ‏خللی ایجاد کند غیر از راه مطالعه و تحقیق چه راهی را پیشنهاد می کنید‎؟

تحقیق و مطالعه 50% راه است. پنجاه درصد ما بقی بستگی به عمل ‏انسان دارد. یعنی انسان باید هم محقق باشد هم متحقق. محقق کسی است که از ‏نظر علمی عمیقاً تحقیق نموده و مطالب را برای خود حل نموده است ولی متحقق ‏کسی است که آنچه را فهمیده باور کرده و برابر آن عمل می کند. اگر کسی عالم محض ‏بود یعنی حرف های خیلی متقن و محکم داشت ولی ایمان نداشت، به علوم خود باور ‏نداشت، اهل عمل به حقایقی که برایش مکشوف شده نبود، کم کم دُچار شک و شبهه ‏می شود.‏

خداوند درباره‎ ‎ی فرعون تعبیر لطیفی دارد، می فرماید: ”وَجَحَدُوا بِها وَاسْتَیْقَنَتْها ‏اَنْفُسُهُمْ ظُلْماً[سوره‎ ‎نمل، آیه‎ ١٤] حضرت موسی علیه السلام هم طبق آیات قرآن به فرعون فرمود: ”لَقَدْ عَلِمْتَ ما ‏اَنْزَلَ هؤلاءِ إلاّ ربُّ السَّمواتِ والأرض[سوره‎ ‎اسراء، آیه‎ ١٠٢] تو می دانی که این ها را کسی نفرستاده به جز ‏خدای آسمان ها و زمین، ولی باور نداشت‎.‎

ما یک فهم داریم یک باور، فهم در اختیار ما نیست ولی باور در اختیار ماست. یعنی ‏اگر فکر کردیم، درس خواندیم و مطالعاتی انجام دادیم علمی برای ما حاصل می شود و ‏از این به بعد نمی توانیم بگوییم من نمی خواهم بفهمم.‏ اراده در فهم دخیل نیست امّا در باور دخیل است. یعنی انسان بعد از آنکه چیزی ‏را فهمید می تواند باور کند و می تواند باور نکند، می تواند گردن بنهد یا ننهد. گاهی دو نفر ‏با هم بحث می کنند و با این که یکی برای دیگر حق را روشن می کند ولی این شخص زیر ‏بار نمی رود یعنی نفس به قدری شرور است که می تواند در برابر ٤=٢×٢ بایستد و ‏بگوید من باور نمی کنم با این که فهمیده است‎.‎ برای این که به ویروس درونی «شک و شبهه» مبتلا نشویم باید آن چه را ‏فهمیده ایم باور و عمل کنیم. تا عمل در کار نباشد یقین حاصل نمی شود.‏ برای نجات از گزند شبهه، بهترین راه این است که هرچه را فهمیدیم عمل کنیم و ‏باور کنیم و پا روی نفس بگذاریم‎.‎ [آیةالله جوادی آملی]

یقینی برای رسیدن به تمام حقایق ؟!

مطالب مرتبط:
پدیدآورنده: 
Share