مباحث ذکر یار استاد محمد شجاعی/ جلسه 14 - ذکر؛ نور و رشد و فراموشی؛ فقدان
جلسه چهاردهم مباحث معرفتی ذکر یار از سری مباحث استاد محمد شجاعی با عنوان «مداومت بر ذکر» تقدیم حضورتان می شود...
حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: (اَلذِکرُ نُورٌ وَ الرُشدٌ اَلنِسیانُ ظُلمَتٌ وَ فَقدٌ)؛ ذکر هم نور است و هم رشد. هر چی یاد حقیقی کنید به شخصیتان اضافه میشود. رشد جنینی شما در رحم دنیا تضمین میشود.
آن جاهایی که یک دفعه همه چیز جلویتان تیره و تار می شود و غصه به سراغتان می آید و همه چیز ارزش خود را از دست می دهد، مال این است که غذا نخوردی.(چون اگر قوت به تو میرسید قوت شما چی بود؟ ذکر، هم نور بود به تو میرسید و هم تو هم حیات و قدرت) و کوتاهی کردیم. لذا باید زود خود را به یک مرکز ذکر یا عامل ذکر رساند.
اگر عُرضه داری در خودت خودت ایجاد کن. گاهی وقت ها خود را به یک حلقه ذکر میرسانی.
رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: بوستانی از بوستان های بهشت هست مجالس ذکر.
پس مواظب باشیم که ما اگر که یاد و حق تعالی فراموش شود به عنوان هدف اصلیمان به عنوان معنای زندگیمان ما دچار فقدان میشویم.
نسیان= فراموش کردن خدا برا انسان فقدان می آورد؛ یعنی شما می بینید که لیسانس گرفت، بعد می بینی که ضعیف تری شخصیتت، موقعی که دیپلم داشتی باز وضعت بهتر بود بعد می روی فوق لیسانس میگیری باز میبینی اضطراب و پژمردگیت بیشتر شد. به آن مشغول میشوی دیگر فرصت برای غذا خوردن حقیقی نداری. تمرکز نداری که بتوانی یک ارتباط با کیفیت با خدا برقرار کنی همین شهوت های حسی، خیالی وهمی و حتی شهوت های عقلی انسان را کدر میکند. آرامش مربوط به دل است نه به مغز نیست. شاگرد اول است ولی میبینی پژمرده یا عصبی است چون بنده خدا روح ندارد چرا؟ همین شهوت عقلی هم او را از غذایش انداخته است دیگر فرصت نکرده غذا بخوره. همه اش یک چیزی به مغزش رسیده اطلاعات زیاد کرده ولی روح دیگر ندارد.
اگر حق تعالی فراموش شود به عنوان هدف اصلیمان و به عنوان انگیزه حیات و حرکت و رشد و ارتباط و انتخاب ما، دچار فقدان می شویم. چون فراموشی خدا مساوی با فقدان است.
مطالب مرتبط
