مباحث ذکر یار استاد محمد شجاعی/ جلسه 9 - حیات قلب
جلسه نهم مباحث معرفتی ذکر یار از سری مباحث استاد محمد شجاعی با عنوان «حیات قلب» تقدیم حضورتان می شود...
یاد خدا انرژی قلب و ذکر، حیات قلب است. قلبی زنده است که روز به روز علاقه اش به خدا بیشتر شود.
ذکر، حیات قلب است.
هیچ چیز جز روح سالم در آخرت بدرد نمیخورد. قلبی زنده است که روز به روز علاقه اش به خدا بیشتر شود و رغبتش به غیر خدا کمتر. این علامت قلب سالم هست، اگر یک نفر سال ها هم عبادت کند هر عبادتی و خدماتی بخواهد بکند اما این اتفاق برای دلش نیفتد معلوم است آنچه که دارد جذب میکند خوراک فطرتش نمیشود. خوراک طبیعتش دارد می شود هر چند که مقدس باشد مثل مکه و کربلا رفتن، نماز شب خوندن و هیأت و جبهه رفتن و ...
از دلمردگی اگر کسی بخواهد در بیاید (دلمردگی یعنی افسردگی و غم و غصه، بیماری های مختلف حسادت، سوءظن، ناامیدی و تاریک بینی اوضاع و افراد) باید قلبش حیات داشته باشد و بعد این حیات روزبه روز بیشتر شود تا خارج شود چون خروج از بیماری ها و باطل ها تدریجی هست.
اگر از نماز، دعا و شنیدن حرف حکیمانه لذت میبری، نشان دهنده این است که قلب نمرده است. ولی حیاتش هم آن قدر کافی نیست که بتواند او را سالم بکند.
فرمایش امیرالمؤمنین (علیه السلام)، حضرت میفرماید که (فی الذِکرِ حَیاتُ القُلُوب) در ذکر، حیات قلب ها است. هر کس بیشترتر زنده تر. (اَذکُرُالله ذِکراً خالِصا) خدا را خالص یاد بکنید خلوص در یاد احتیاج به معرفت دارد.
رابطه ما با خدا عین ربط است. خدا دائماً فیض میدهد و دائماً در ما می دمد. او در ما حضور قطعی و جدی دارد. وقتی این را فهمیدی و شهود میکنی که در فقر محضی و او کمال مطلق است، آن موقع میخواهی بی نهایت را یاد کنی ذکرت خالص میشود.
مطالب مرتبط
