زیارت جامعه ائمه المومنین علیهم السلام (متن، ترجمه و صوت)
سومین مطلبی که در ملحقات بیان می شود، زيارت جامعه أئمة المؤمنين است كه هر امامى را در هر وقت از شهور و ايام به آن زيارت مى توان كرد و اين زيارت را سيد بن طاوس در مصباح الزائر از ائمه عليهم السلام روايت كرده با مقدماتى از دعاء و نماز در وقت رفتن به سفر زيارت پس فرموده چون خواستى غسل زيارت كنى بگو در وقتى كه غسل مى كنى
زیارت جامعه ائمه المومنین علیهم السلام
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ
شروع مى كنم به نام خدا و به ذات خدا و در راه خدا و بر ملت و آيين رسول خدا
اللَّهُمَّ اغْسِلْ عَنِّي دَرَنَ الذُّنُوبِ وَ وَسَخَ الْعُيُوبِ وَ طَهِّرْنِي بِمَاءِ التَّوْبَةِ
پروردگارا تو پليدى گناهان و چركينى عيوب و معاصى را از من دور ساز و مرا به آب توبه از معصيت پاكيزه گردان
وَ أَلْبِسْنِي رِدَاءَ الْعِصْمَةِ وَ أَيِّدْنِي بِلُطْفٍ مِنْكَ يُوَفِّقُنِي لِصَالِحِ الْأَعْمَالِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ
و لباس عصمت بر من بپوشان و به لطف و كرم خاص خود مرا مؤيد بدار و بر نيكوكارى موفقم گردان كه اى خدا تو صاحب فضل و رحمت بىنهايت و بزرگ هستى
پس هرگاه نزديك در حرم مطهر شدى بگو
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَفَّقَنِي لِقَصْدِ وَلِيِّهِ وَ زِيَارَةِ حُجَّتِهِ وَ أَوْرَدَنِي حَرَمَهُ
ستايش مخصوص خداست كه مرا براى قصد آستان ولى خود موفق داشت و به زيارت حجت خود توفيق داد و به حرم شريفش وارد گردانيد
وَ لَمْ يَبْخَسْنِي حَظِّي مِنْ زِيَارَةِ قَبْرِهِ وَ النُّزُولِ بِعَقْوَةِ مُغَيَّبِهِ وَ سَاحَةِ تُرْبَتِهِ
و مرا از زيارت قبر مطهرش و نزول به عتبه سنيهاش و ساحت مقدس آستانش بهره كامل عطا فرمود
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَسِمْنِي بِحِرْمَانِ مَا أَمَّلْتُهُ وَ لاَ صَرَفَ عَنِّي مَا رَجَوْتُهُ
ستايش خداى را كه به آنچه آرزو و اميد به حضرتش داشتم مرا نامزد حرمان نساخت و از اميدى كه به درگاه كرمش داشتم نااميدم برنگردانيد
وَ لاَ قَطَعَ رَجَائِي فِيمَا تَوَقَّعْتُهُ بَلْ أَلْبَسَنِي عَافِيَتَهُ وَ أَفَادَنِي نِعْمَتَهُ وَ آتَانِي كَرَامَتَهُ
و از انتظارى كه به او داشتم منقطع و محرومم نكرد بلكه بر من لباس عافيتش بپوشانيد و افاضه نعمت و اعطاء كرامت فرمود
پس هرگاه وارد حرم شدى بايست برابر ضريح مقدس و بگو
السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَئِمَّةَ الْمُؤْمِنِينَ وَ سَادَةَ الْمُتَّقِينَ وَ كُبَرَاءَ الصِّدِّيقِينَ وَ أُمَرَاءَ الصَّالِحِينَ
سلام و تحيت بر شما پيشوايان اهل ايمان و بزرگان اهل تقوى و صدق و حقيقت و اميران بندگان شايسته خدا
وَ قَادَةَ الْمُحْسِنِينَ وَ أَعْلاَمَ الْمُهْتَدِينَ وَ أَنْوَارَ الْعَارِفِينَ وَ وَرَثَةَ الْأَنْبِيَاءِ وَ صَفْوَةَ الْأَوْصِيَاءِ
و قايد نيكوكاران عالم و علمدار طالبان هدايت و نوربخش دلهاى اهل معرفت و وارث علوم انبياء و خاص و خالص اوصياء
وَ شُمُوسَ الْأَتْقِيَاءِ وَ بُدُورَ الْخُلَفَاءِ وَ عِبَادَ الرَّحْمَنِ وَ شُرَكَاءَ الْقُرْآنِ
و خورشيد رخشان آسمان اتقياء و پرهيزكاران و ماه تابان خلفاى رسولان بندگان خاص خداى رحمان و شريك علوم وحى قرآن
وَ مَنْهَجَ الْإِيمَانِ وَ مَعَادِنَ الْحَقَائِقِ وَ شُفَعَاءَ الْخَلاَئِقِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ
و رهنماى اهل ايمان و معدن و منبع حقايق و شفيعان خلق عالم سلام و تحيت و رحمت و بركات خدا بر شما باد
أَشْهَدُ أَنَّكُمْ أَبْوَابُ اللَّهِ وَ مَفَاتِيحُ رَحْمَتِهِ وَ مَقَالِيدُ مَغْفِرَتِهِ
گواهى مى دهم كه شما درهاى معرفت خدا و كليد رحمتهاى خدا و وسيله مغفرت و آمرزش خدا هستيد
وَ سَحَائِبُ رِضْوَانِهِ وَ مَصَابِيحُ جِنَانِهِ وَ حَمَلَةُ فُرْقَانِهِ وَ خَزَنَةُ عِلْمِهِ وَ حَفَظَةُ سِرِّهِ وَ مَهْبِطُ وَحْيِهِ
شما ابر گوهر بار رضا و خشنودى خدا و چراغهاى بهشت و حمله علم فرقان خدا و گنجينه علم حق و نگهدار سر الهى و محل وحى خدا
وَ عِنْدَكُمْ أَمَانَاتُ النُّبُوَّةِ وَ وَدَائِعُ الرِّسَالَةِ أَنْتُمْ أُمَنَاءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ وَ عِبَادُهُ
و امانتهاى نبوت و ودايع اسرار رسالت شماييد امين دربار عز ربوبيت و محبان حقيقى و بندگان خاص و دوستان خالص حضرت احديت
وَ أَصْفِيَاؤُهُ وَ أَنْصَارُ تَوْحِيدِهِ وَ أَرْكَانُ تَمْجِيدِهِ وَ دُعَاتُهُ إِلَى كُتُبِهِ وَ حَرَسَةُ خَلاَئِقِهِ وَ حَفَظَةُ وَدَائِعِهِ
و ياران و خاصان مقام توحيد و اركان حريم مجد و عظمت و داعيان احديت شما بزرگوارانيد كه خلق را به طريق كتاب خدا مىخوانيد و شما نگهبان خلقيد و حافظ ودايع رسولان الهى
لاَ يَسْبِقُكُمْ ثَنَاءُ الْمَلاَئِكَةِ فِي الْإِخْلاَصِ وَ الْخُشُوعِ وَ لاَ يُضَادُّكُمْ ذُو ابْتِهَالٍ وَ خُضُوعٍ
فرشتگان مقرب حق در اخلاص ثناى الهى و خشوع بر شما هرگز سبقت نگيرند و هيچ صاحب تضرع و خضوع بدرگاه حق با شما مقابل نتواند شد
أَنَّى وَ لَكُمُ الْقُلُوبُ الَّتِي تَوَلَّى اللَّهُ رِيَاضَتَهَا بِالْخَوْفِ وَ الرَّجَاءِ وَ جَعَلَهَا أَوْعِيَةً لِلشُّكْرِ وَ الثَّنَاءِ
كجا تواند و حال آنكه متصدى تربيت و تزكيه دلهاى پاك شما به خوف و رجاء خود حضرت ربوبيت است و آن دلهاى پاك را خدا محل شكر و سپاس و حمد و ثناى خود گردانيد
وَ آمَنَهَا مِنْ عَوَارِضِ الْغَفْلَةِ وَ صَفَّاهَا مِنْ سُوءِ (شَوَاغِلِ) الْفَتْرَةِ بَلْ يَتَقَرَّبُ أَهْلُ السَّمَاءِ بِحُبِّكُمْ
و ايمن از عروض غفلت و فراموشى ساخت و از مشاغل ناپسند فتور و نسيان پاكيزه و مصفا كرد بلكه اهل آسمان به دوستى شما خاندان به حضرت حق تقرب مى جويند
وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِكُمْ وَ تَوَاتُرِ الْبُكَاءِ عَلَى مُصَابِكُمْ وَ الاِسْتِغْفَارِ لِشِيعَتِكُمْ وَ مُحِبِّيكُمْ
و از دشمنان شما بيزارى مى طلبند و بر مصايب شما پيوسته مى گريند و براىشيعيان و دوستان شما اهل بيت طلب مغفرت مى كنند
فَأَنَا أُشْهِدُ اللَّهَ خَالِقِي وَ أُشْهِدُ مَلاَئِكَتَهُ وَ أَنْبِيَاءَهُ
پس من خداى آفرينندهام را گواه مى گيرم و فرشتگان و پيغمبران خدا
وَ أُشْهِدُكُمْ يَا مَوَالِيَّ أَنِّي مُؤْمِنٌ بِوِلاَيَتِكُمْ (بِوَلاَيَتِكُمْ) مُعْتَقِدٌ لِإِمَامَتِكُمْ مُقِرٌّ بِخِلاَفَتِكُمْ عَارِفٌ بِمَنْزِلَتِكُمْ مُوقِنٌ بِعِصْمَتِكُمْ
و شما را اى امامان من كه من به ولايت و امامت و خلافت شما ايمان و اعتقاد دارم و مقر و معترفم و عارفم به منزلت رفيع شما و يقين كامل به مقام عصمت و طهارت شما
خَاضِعٌ لِوِلاَيَتِكُمْ (لِوَلاَيَتِكُمْ) مُتَقَرِّبٌ إِلَى اللَّهِ بِحُبِّكُمْ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِكُمْ
در مقابل سلطنت الهيه شما خاضع و مطيعم و به درگاه خدا به محبت شما خاندان و بيزارى از دشمنانتان تقرب مى جويم
عَالِمٌ بِأَنَّ اللَّهَ قَدْ طَهَّرَكُمْ مِنَ الْفَوَاحِشِ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ
و مى دانم كه خدا شما را از هر زشتى ظاهر و باطن
وَ مِنْ كُلِّ رِيبَةٍ وَ نَجَاسَةٍ وَ دَنِيَّةٍ وَ رَجَاسَةٍ
و از هر شائبه و ريب و پليدى و پست همتى و آلودگى شما اهل بيت را پاك و منزه گردانيده
وَ مَنَحَكُمْ رَايَةَ الْحَقِّ الَّتِي مَنْ تَقَدَّمَهَا ضَلَّ وَ مَنْ تَأَخَّرَ عَنْهَا زَلَّ وَ فَرَضَ طَاعَتَكُمْ عَلَى كُلِّ أَسْوَدَ وَ أَبْيَضَ
و پرچم حق را به شما عطا كرد همان پرچمى كه هر كه بر او تقدم جويد گمراه شده و هر كه از آن باز پس ماند لغزش نموده و نيز حضرت احديت اطاعت شما را بر سياه و سفيد واجب و لازم گردانيده
وَ أَشْهَدُ أَنَّكُمْ قَدْ وَفَيْتُمْ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ ذِمَّتِهِ وَ بِكُلِّ مَا اشْتَرَطَ (اشْتَرَطَهُ) عَلَيْكُمْ فِي كِتَابِهِ
و من گواهى دهم كه شما كاملا به عهد و پيمان خدا وفا كرديد و به هر چه در كتابش بر شما شرط كرد به حد كامل انجام داديد
وَ دَعَوْتُمْ إِلَى سَبِيلِهِ وَ أَنْفَذْتُمْ طَاقَتَكُمْ فِي مَرْضَاتِهِ وَ حَمَلْتُمُ الْخَلاَئِقَ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ وَ مَسَالِكِ الرِّسَالَةِ
و خلق را به راه او دعوت كرديد و به تمام طاقت خود در راه رضاى او كوشش كرديد و خلايق را در شاهراه شرع نبوت و طريقه رسالت به راه آورديد
وَ سِرْتُمْ فِيهِ بِسِيرَةِ الْأَنْبِيَاءِ وَ مَذَاهِبِ الْأَوْصِيَاءِ فَلَمْ يُطَعْ لَكُمْ أَمْرٌ وَ لَمْ تُصْغَ إِلَيْكُمْ أُذُنٌ
و در اين كار شما به سيرت انبياء و طريقه اوصياء انبياء رفتار كرديد اما امت فرمان شما را اطاعت نكردند و به سخنان حق شما ابدا گوش فرا ندادند
فَصَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَى أَرْوَاحِكُمْ وَ أَجْسَادِكُمْ
بارى درود بر روانهاى پاك شما و جسم شريفتان باد
پس خود را به قبر منور مى چسبانى و مى گويى
بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا حُجَّةَ اللَّهِ لَقَدْ أُرْضِعْتَ بِثَدْيِ الْإِيمَانِ وَ فُطِمْتَ بِنُورِ الْإِسْلاَمِ وَ غُذِّيتَ بِبَرْدِ الْيَقِينِ
پدر و مادرم فداى شما اى حجت خدا تو همانا از پستان ايمان شير خورده و به نور مشعشع حقيقت اسلام از شير گرفته شدى و به غذاى برد اليقين تغذيه نمودى
وَ أُلْبِسْتَ حُلَلَ الْعِصْمَةِ وَ اصْطُفِيتَ وَ وُرِّثْتَ عِلْمَ الْكِتَابِ وَ لُقِّنْتَ فَصْلَ الْخِطَابِ
و لباس حله هاى عصمت و طهارت در پوشيدى و برگزيده شدىو علم كتاب آسمانى را به ارث يافتى و به فصل الخطاب ملهم شدى
وَ أُوضِحَ بِمَكَانِكَ مَعَارِفُ التَّنْزِيلِ وَ غَوَامِضُ التَّأْوِيلِ وَ سُلِّمَتْ إِلَيْكَ رَايَةُ الْحَقِّ وَ كُلِّفْتَ هِدَايَةَ الْخَلْقِ
و بواسطه مقام علم تو معارف عاليه تنزيل و مشكلات حقايق تأويل قرآن بر امت واضح و روشن گرديد و بيرق حق و حقيقت به شما تسليم گرديد و به هدايت خلق مكلف شديد
وَ نُبِذَ إِلَيْكَ عَهْدُ الْإِمَامَةِ وَ أُلْزِمْتَ حِفْظَ الشَّرِيعَةِ
و عهد امامت و خلافت الهيه به تو رسيد و حفظ شريعت بر تو به امر حق فرض گرديد
وَ أَشْهَدُ يَا مَوْلاَيَ أَنَّكَ وَفَيْتَ بِشَرَائِطِ الْوَصِيَّةِ وَ قَضَيْتَ مَا لَزِمَكَ مِنْ حَدِّ الطَّاعَةِ وَ نَهَضْتَ بِأَعْبَاءِ الْإِمَامَةِ
و باز گواهى مى دهم كه تو اى مولاى من به شرايط وصيت پيغمبر خدا كاملا وفا كردى و حد طاعت الهى هر چه بر تو فرض و لازم بود همه را انجام دادى و به وظايف مقام امامت قيام كردى
وَ احْتَذَيْتَ مِثَالَ النُّبُوَّةِ فِي الصَّبْرِ وَ الاِجْتِهَادِ وَ النَّصِيحَةِ لِلْعِبَادِ
و در صبر و اجتهاد و كوشش در نصيحت و ارشاد بندگان خدا
وَ كَظْمِ الْغَيْظِ وَ الْعَفْوِ عَنِ النَّاسِ وَ عَزَمْتَ عَلَى الْعَدْلِ فِي الْبَرِيَّةِ وَ النَّصَفَةِ فِي الْقَضِيَّةِ
و فرو بردن خشم و غضب و عفو و بخشش از اعمال زشت مردم كاملا طبق مقام نبوت رفتار كردى و بر عدل و داد ميان خلق تصميم گرفتى و در قضاياى عالم حكم به انصاف فرمودى
وَ وَكَّدْتَ الْحُجَجَ عَلَى الْأُمَّةِ بِالدَّلاَئِلِ الصَّادِقَةِ وَ الشَّرِيعَةِ النَّاطِقَةِ
و با حجتهاى مؤكد محكم و دلايل حقه و لسان شريعت ناطق بر امت اتمام حجت كردى
وَ دَعَوْتَ إِلَى اللَّهِ بِالْحِكْمَةِ الْبَالِغَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ
و خلق را بسوى خدا به حكمت كامل و موعظه و اندرز نيكو دعوت فرمودى
فَمَنَعْتَ مِنْ تَقْوِيمِ الزَّيْغِ وَ سَدِّ الثُّلَمِ وَ إِصْلاَحِ الْفَاسِدِ وَ كَسْرِ الْمُعَانِدِ
اما از دست ظلم دشمن ممنوع از راست كردن كجى ها و سد كردن رخنه ها
وَ إِحْيَاءِ السُّنَنِ وَ إِمَاتَةِ الْبِدَعِ حَتَّى فَارَقْتَ الدُّنْيَا وَ أَنْتَ شَهِيدٌ
و احياى سنتهاى الهى و محو و نابود كردن بدعتها ممنوع گشتى تا هنگامى كه از دار دنيا رحلت فرمودى در حالى كه شهيد راه خدا شدى
وَ لَقِيتَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أَنْتَ حَمِيدٌ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ تَتَرَادَفُ وَ تَزِيدُ
و رسول خدا صلى الله عليه و آله را ملاقات كردى و نزد خدا بنده پسنديده بودى درود خدا پيوسته و با افزايش دائمى بر روان تو باد
بعد برو بطرف پايين پاى مبارك و بگو
يَا سَادَتِي يَا آلَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّي بِكُمْ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ جَلَّ وَ عَلاَ
اى آقايان من اى آل رسول خدا من بوسيله شما به درگاه خداى بزرگ بلند مرتبه تقرب مى جويم
بِالْخِلاَفِ عَلَى الَّذِينَ غَدَرُوا بِكُمْ وَ نَكَثُوا بَيْعَتَكُمْ وَ جَحَدُوا وِلاَيَتَكُمْ وَ أَنْكَرُوا مَنْزِلَتَكُمْ
و بواسطه مخالفت با دشمنان شما كه مكر و غدر با شما كردندو بيعت امامت شما را شكستند و مقام ولايت و عالى منزلت شما را انكار كردند
وَ خَلَعُوا رِبْقَةَ طَاعَتِكُمْ وَ هَجَرُوا أَسْبَابَ مَوَدَّتِكُمْ وَ تَقَرَّبُوا إِلَى فَرَاعِنَتِهِمْ بِالْبَرَاءَةِ مِنْكُمْ وَ الْإِعْرَاضِ عَنْكُمْ
و علاقه اطاعت شما را از خود بركندند و از محبت شما با تمام اسباب دورى كردند و به فراعنه شما خاندان تقرب و از شما بيزارى جستند و اعراض كردند
وَ مَنَعُوكُمْ مِنْ إِقَامَةِ الْحُدُودِ وَ اسْتِيصَالِ الْجُحُودِ وَ شَعْبِ الصَّدْعِ وَ لَمِّ الشَّعَثِ وَ سَدِّ الْخَلَلِ
و از اقامه حدود الهى و استيصال و ريشه كن ساختن منكران دين حق و رفع تفرقه و تشعب و جمع آورى مسلمين از تفرقه و خلاف و اصلاح و براست آوردن كجي ها
وَ تَثْقِيفِ الْأَوَدِ وَ إِمْضَاءِ الْأَحْكَامِ وَ تَهْذِيبِ الْإِسْلاَمِ وَ قَمْعِ الْآثَامِ
و اتمام نواقص امور امت و اجراء احكام خدا و تهذيب و آراستن قوانين شرع و قلع و قمع گناهان شما را منع كردند
وَ أَرْهَجُوا عَلَيْكُمْ نَقْعَ الْحُرُوبِ وَ الْفِتَنِ وَ أَنْحَوْا عَلَيْكُمْ سُيُوفَ الْأَحْقَاِد وَ هَتَكُوا مِنْكُمُ السُّتُورَ
و دايم بر ديده شما گرد و غبار ميدان جنگ و فتنه و فساد برانگيختند و شمشيرهاى حقد و كينه را بر عليه شما از غلاف كشيدند و پرده هاى حرمت و جلالت شما را بردريدند
وَ ابْتَاعُوا بِخُمْسِكُمُ الْخُمُورَ وَ صَرَفُوا صَدَقَاتِ الْمَسَاكِينِ إِلَى الْمُضْحِكِينَ وَ السَّاخِرِينَ
و به نقد خمس شما آل رسول شرابها خريدند و خوردند و حق صدقات مسكينان و فقيران را به مسخره چيان دادند
وَ ذَلِكَ بِمَا طَرَّقَتْ لَهُمُ الْفَسَقَةُ الْغُوَاةُ وَ الْحَسَدَةُ الْبُغَاةُ أَهْلُ النَّكْثِ وَ الْغَدْرِ وَ الْخِلاَفِ وَ الْمَكْرِ
و اين قدرت را دشمنان شما از آن يافتند كه مردم فاسق و گمراه و حسودان ظالم و اهل مكر و خلاف قوم بى وفاى حيلتگر
وَ الْقُلُوبِ الْمُنْتِنَةِ مِنْ قَذَرِ الشِّرْكِ وَ الْأَجْسَادِ الْمُشْحَنَةِ مِنْ دَرَنِ الْكُفْرِ
دلهاى ناپاك پر عفونت و پليدى و شرك و تنهاى مملو از كثافت و كفر
الَّذِينَ أَضَبُّوا عَلَى النِّفَاقِ وَ أَكَبُّوا عَلَى عَلاَئِقِ الشِّقَاقِ فَلَمَّا مَضَى الْمُصْطَفَى صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
آنان كه بر خوى نفاق استوار بودند و بر علايق و اسباب تفرقه و شقاق اسلام سخت فرو رفته و به رو درافتادند پس هنگامى كه حضرت محمد صلى الله عليه و آله از جهان درگذشت
اخْتَطَفُوا الْغِرَّةَ وَ انْتَهَزُوا الْفُرْصَةَ وَ انْتَهَكُوا الْحُرْمَةَ
فرصت را غنيمت شمردند و عزت و خلافت و سلطنت را در ربودند و از حرمت اهل بيت پرده درى كردند
وَ غَادَرُوهُ عَلَى فِرَاشِ الْوَفَاةِ وَ أَسْرَعُوا لِنَقْضِ الْبَيْعَةِ وَ مُخَالَفَةِ الْمَوَاثِيقِ الْمُؤَكَّدَةِ
و در حالى كه جسد رسول (صلی الله علیه وآله) بر بستر وفات بود مهلت نداده مكر و حيلت انگيختند و بيعت را شكستند و آن عهد محكم و پيمانهاى اكيد پيغمبر را نقض كردند
وَ خِيَانَةِ الْأَمَانَةِ الْمَعْرُوضَةِ عَلَى الْجِبَالِ الرَّاسِيَةِ وَ أَبَتْ أَنْ تَحْمِلَهَا
و امانت را كه بر كوه هاى سخت عرضه داشتندو از حملش آنها ابا و امتناع نمودند
وَ حَمَلَهَا الْإِنْسَانُ الظَّلُومُ الْجَهُولُ ذُو الشِّقَاقِ وَ الْعِزَّةِ بِالْآثَامِ الْمُولِمَةِ وَ الْأَنَفَةِ عَنِ الاِنْقِيَادِ لِحَمِيدِ الْعَاقِبَةِ
و انسان حمل آن بار امانت كرد كه ظلوم و جهول بود در آن امانت خيانت كردند كه همه آنها اهل شقاق و نفاق و تفرقه بودند به گناهان مؤلم تكبر و نخوت و مباهات داشتند به جاى آنكه اطاعت و انقياد براى حسن عاقبت خود كنند
فَحُشِرَ سِفْلَةُ الْأَعْرَابِ وَ بَقَايَا الْأَحْزَابِ إِلَى دَارِ النُّبُوَّةِ وَ الرِّسَالَةِ وَ مَهْبِطِ الْوَحْيِ
پس مردم پست سفله طبيعت اعراب و بقاياى جنگ احزاب كفار را به در خانه نبوت و رسالت و محل هبوط وحى
وَ الْمَلاَئِكَةِ وَ مُسْتَقَرِّ سُلْطَانِ الْوِلاَيَةِ وَ مَعْدِنِ الْوَصِيَّةِ وَ الْخِلاَفَةِ وَ الْإِمَامَةِ
و فرشتگان و بارگاه سلطان ولايت و معدن وصيت امامت و خلافت رسول (صلی الله علیه وآله) برانگيختند
حَتَّى نَقَضُوا عَهْدَ الْمُصْطَفَى فِي أَخِيهِ عَلَمِ الْهُدَى
تا آنكه عهد محمد مصطفى (صلی الله علیه وآله) را در خلافت برادرش (على «ع» ) كه پرچم هدايت امت
وَ الْمُبَيِّنِ طَرِيقَ النَّجَاةِ مِنْ طُرُقِ الرَّدَى وَ جَرَحُوا كَبِدَ خَيْرِ الْوَرَى فِي ظُلْمِ ابْنَتِهِ وَ اضْطِهَادِ حَبِيبَتِهِ
و مبين راه نجات از طرق فاسد باطل بود آن عهد را شكستند و جگر بهترين خلق را از ظلم و بيداد جور و جفاى بسيار كه بر فاطمه
وَ اهْتِضَامِ عَزِيزَتِهِ بَضْعَةِ لَحْمِهِ وَ فِلْذَةِ كَبِدِهِ وَ خَذَلُوا بَعْلَهَا وَ صَغَّرُوا قَدْرَهُ
پاره تن و جگر گوشه او وارد آوردند سخت مجروح كردند و شوهر او تنها و بىكس گذاشتند و قدر و منزلتش را خوار شمردند
وَ اسْتَحَلُّوا مَحَارِمَهُ وَ قَطَعُوا رَحِمَهُ وَ أَنْكَرُوا أُخُوَّتَهُ وَ هَجَرُوا مَوَدَّتَهُ وَ نَقَضُوا طَاعَتَهُ وَ جَحَدُوا وِلاَيَتَهُ
و هتك احتراماتش را مباح و قطع رحمتش كردند و برادريش را با پيغمبر (صلی الله علیه وآله) انكار نمودند و دوستيش را ترك گفتند و عهد طاعتش را شكستند و خلافت و ولايتش را منكر شدند
وَ أَطْمَعُوا (أَطْعَمُوا) الْعَبِيدَ فِي خِلاَفَتِهِ وَ قَادُوهُ إِلَى بَيْعَتِهِمْ مُصْلِتَةً سُيُوفَهَا مُقْذِعَةً (مُشْرِعَةً) أَسِنَّتَهَا
و حتى بندگان او طمع در مقام شاهى و خليفة اللهى او كردند و او را بسوى بيعت خودشان به زور شمشير و سرنيزه كشيدند
وَ هُوَ سَاخِطُ الْقَلْبِ هَائِجُ الْغَضَبِ شَدِيدُ الصَّبْرِ كَاظِمُ الْغَيْظِ
در حالى كه او به دل خشمگين و سخت بر آنها غضبناك بود اما از صبر و فرو بردن خشم چاره نداشت
يَدْعُونَهُ إِلَى بَيْعَتِهِمُ الَّتِي عَمَّ شُومُهَا الْإِسْلاَمَ وَ زَرَعَتْ فِي قُلُوبِ أَهْلِهَا الْآثَامَ
آنها آن حضرت را به عهد بيعت خود خواندند آن بيعتى كه شومى آن عالم اسلام را فرا گرفت و تخم گناهان در دلهاى مسلمانان بكشت
وَ عَقَّتْ (وَ عَنَّفَتْ) سَلْمَانَهَا وَ طَرَدَتْ مِقْدَادَهَا وَ نَفَتْ جُنْدُبَهَا وَ فَتَقَتْ بَطْنَ عَمَّارِهَا
بيعتى كه سلمان و مقداد و اباذر را از آن امتناع بود و درون عمار ياسر را از غم بشكافت
وَ حَرَّفَتِ الْقُرْآنَ وَ بَدَّلَتِ الْأَحْكَامَ وَ غَيَّرَتِ الْمَقَامَ وَ أَبَاحَتِ الْخُمُسَ لِلطُّلَقَاءِ
و قرآن را آن بيعت از طريق تربيت امت منحرف كرد و احكام الهى را تغيير و تبديل دادو مقام خلافت را بغير اهل سپرد و خمس پيغمبر و آل او به طلقاء رسيد
وَ سَلَّطَتْ أَوْلاَدَ اللُّعَنَاءِ عَلَى الْفُرُوجِ وَ الدِّمَاءِ وَ خَلَّطَتِ الْحَلاَلَ بِالْحَرَامِ
و اولاد آنان كه به زبان رسول (صلی الله علیه وآله) لعن شدند بر عرض و خون مسلمانان حكمفرما ساخت و حلال و حرام را در هم آميخت
وَ اسْتَخَفَّتْ بِالْإِيمَانِ وَ الْإِسْلاَمِ وَ هَدَمَتِ الْكَعْبَةَ وَ أَغَارَتْ عَلَى دَارِ الْهِجْرَةِ يَوْمَ الْحَرَّةِ
و ايمان و اسلام را خوار و خفيف ساخت و كعبه را ويران كرد و مدينه را كه شهر هجرت بود روز حره به غارت داد
وَ أَبْرَزَتْ بَنَاتِ الْمُهَاجِرِينَ وَ الْأَنْصَارِ لِلنَّكَالِ وَ السَّوْرَةِ (وَ السَّوْءَةِ) وَ أَلْبَسَتْهُنَّ ثَوْبَ الْعَارِ وَ الْفَضِيحَةِ
و دختران مهاجر و انصار پيغمبر (صلی الله علیه وآله) را براى عقوبت و ظلم و بيداد از پرده استتار بدر كشيدند و بر آنان لباس عار و افتضاح پوشانيدند
وَ رَخَّصَتْ لِأَهْلِ الشُّبْهَةِ فِي قَتْلِ أَهْلِ بَيْتِ الصَّفْوَةِ وَ إِبَادَةِ نَسْلِهِ وَ اسْتِيصَالِ شَأْفَتِهِ
و اهل شبهه و نفاق را بر قتل اهل بيت برگزيده حق و هلاك آن نسل پاك عالى و استيصال محترمان
وَ سَبْيِ حَرَمِهِ وَ قَتْلِ أَنْصَارِهِ وَ كَسْرِ مِنْبَرِهِ وَ قَلْبِ مَفْخَرِهِ وَ إِخْفَاءِ دِينِهِ وَ قَطْعِ ذِكْرِهِ
و سبى حرم و اسيرى اهل بيت و كشتن انصار او و شكستن منبر آن حضرت و شكستن قلب مفاخر او و اخفاء و محو دين مقدس آن بزرگوار و قطع اثر و نام مباركش برخاستند
يَا مَوَالِيَّ فَلَوْ عَايَنَكُمُ الْمُصْطَفَى وَ سِهَامُ الْأُمَّةِ مُغْرَقَةٌ فِي أَكْبَادِكُمْ وَ رِمَاحُهُمْ مُشْرَعَةٌ فِي نُحُورِكُمْ
اى ائمه هدى آقايان من اگر رسول اكرم حضرت مصطفى (صلی الله علیه وآله) حال شما را مشاهده مى كرد در آن هنگام كه تيرهاى امت ظالم غرق در خون پاك جگرهاى مجروح شما بود و نيزههايشان آب از گلوى شريف شما می نوشيد
وَ سُيُوفُهَا مُولَغَةٌ (مُولَعَةٌ) فِي دِمَائِكُمْ يَشْفِي أَبْنَاءُ الْعَوَاهِرِ غَلِيلَ الْفِسْقِ مِنْ وَرَعِكُمْ
و شمشيرهايشان حريص بريختن خون پاك شما بود و فرزندان زنا شفاى عطش فسق و فجورشان و خشم كفر و نفاقشان را از خونهاى پاك با ورع و ايمان شما مى دادند
وَ غَيْظَ الْكُفْرِ مِنْ إِيمَانِكُمْ وَ أَنْتُمْ بَيْنَ صَرِيعٍ فِي الْمِحْرَابِ قَدْ فَلَقَ السَّيْفُ هَامَتَهُ
و شما اهل بيت رسول (صلی الله علیه وآله) بعضى در محراب عبادت به تيغ دشمن مى غلطيديد در حالى كه شمشير فرق مباركش را شكافته
وَ شَهِيدٍ فَوْقَ الْجَنَازَةِ قَدْ شُكَّتْ أَكْفَانُهُ بِالسِّهَامِ (شُبِّكَتْ بِالسِّهَامِ أَكْفَانُهُ)
و برخى شهيد بالاى جنازه كفنش از تيرهاى دشمن سوراخ سوراخ گشته
وَ قَتِيلٍ بِالْعَرَاءِ قَدْ رُفِعَ فَوْقَ الْقَنَاةِ رَأْسُهُ وَ مُكَبَّلٍ فِي السِّجْنِ قَدْ رُضَّتْ بِالْحَدِيدِ أَعْضَاؤُهُ
و برخى قتيل به عراء كربلا در حالى كه سرش بعد از شهادت به بالاى نى مى رفت و برخى بسته به زنجير در قيد زندان حلقه هاى زنجير اعضاى بدنش را نرم ساخته
وَ مَسْمُومٍ قَدْ قُطِّعَتْ (قُطِعَتْ) بِجُرَعِ السَّمِّ أَمْعَاؤُهُ وَ شَمْلُكُمْ (شَمَلَكُمْ) عَبَادِيدُ تُفْنِيهِمُ الْعَبِيدُ وَ أَبْنَاءُ الْعَبِيدِ
و برخى از زهر ستم امت امعاء و اندرونش قطعه قطعه مى گشت و حال آنكه شمل مخالفان شما آزادگان عالم بنده و بنده زادگانى بودند كه حتى بندگان پست آنان رانابود مى كردند
فَهَلِ الْمِحَنُ يَا سَادَتِي إِلاَّ الَّتِي لَزِمَتْكُمْ وَ الْمَصَائِبُ إِلاَّ الَّتِي عَمَّتْكُمْ وَ الْفَجَائِعُ إِلاَّ الَّتِي خَصَّتْكُمْ
پس اى امامان من اى آقايانم آيا بر شما خاندان رسول تمام مصايبى كه وارد شده غير از آن مصيبت وارد بر شما در عالم محنت و مصيبتى وجود دارد آيا فجايع و ظلم و بيدادى غير آنكه از اين امت بشما بزرگواران اختصاص يافت در عالم هست
وَ الْقَوَارِعُ إِلاَّ الَّتِي طَرَقَتْكُمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِكُمْ وَ أَجْسَادِكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ
و حادثه ناگوار سختى جز آنچه بر شما فرا رسيد در جهان هست؟ درود و رحمت خدا و بركاتش بر ارواح پاك و اجسام شريف شما باد
بعد قبر منور را ببوس و بگو
بِأَبِي أَنْتُمْ وَ أُمِّي يَا آلَ الْمُصْطَفَى إِنَّا لاَ نَمْلِكُ إِلاَّ أَنْ نَطُوفَ حَوْلَ مَشَاهِدِكُمْ
اى آل مصطفى پدر و مادرم فداى شما باد ما مالك چيزى نيستيم جز آنكه با اخلاص و محبت گرد مشاهد مشرفه و حرم مطهر شما طواف كنيم
وَ نُعَزِّيَ فِيهَا أَرْوَاحَكُمْ عَلَى هَذِهِ الْمَصَائِبِ الْعَظِيمَةِ الْحَالَّةِ بِفِنَائِكُمْ وَ الرَّزَايَا الْجَلِيلَةِ النَّازِلَةِ بِسَاحَتِكُمُ
و در آنجا به روح پاك شما تسليت گوييم بر مصايب و آلام عظيم كه به درگاه شما وارد شد و رنج و محن سخت كه از امت ظالم به ساحت مقدس شما رسيد
الَّتِي أَثْبَتَتْ فِي قُلُوبِ شِيعَتِكُمُ الْقُرُوحَ وَ أَوْرَثَتْ أَكْبَادَهُمُ الْجُرُوحَ وَ زَرَعَتْ فِي صُدُورِهِمُ الْغُصَصَ
چنان مصيبتهايى كه دلهاى شيعيان شما را پر خون و جگرهايشان را مجروح ساخت و نهال غم و اندوه در سينه هايشان بنشاند
فَنَحْنُ نُشْهِدُ اللَّهَ أَنَّا قَدْ شَارَكْنَا أَوْلِيَاءَكُمْ وَ أَنْصَارَكُمُ الْمُتَقَدِّمِينَ فِي إِرَاقَةِ دِمَاءِ النَّاكِثِينَ وَ الْقَاسِطِينَ وَ الْمَارِقِينَ
بدين روى ما شيعيان خدا را گواه مى گيريم كه با ياران و دوستداران گذشته شما شريك هستيم در ريختن خون آنان كه عهد بيعت و خلافت شما را شكستند و آنان كه به ظلم و بيداد بر شما و سركشى از فرمان شما پرداختند
وَ قَتَلَةِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ سَيِّدِ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَوْمَ كَرْبَلاَءَ
و قاتلانى كه در سرزمين كربلاء ابى عبد الله (علیه السلام) سيد جوانان اهل بهشت را شهيد كردند
بِالنِّيَّاتِ وَ الْقُلُوبِ وَ التَّأَسُّفِ عَلَى فَوْتِ تِلْكَ الْمَوَاقِفِ الَّتِي حَضَرُوا لِنُصْرَتِكُمْ
اما با ياران شما از روى عقيده قلبى و ايمان خالص شريك خواهيم بود و تأسف و حسرت بر فوت شدن و در نيافتن آن زمان و آن موقفهايى كه ياران و دوستانتان حاضر بودند
وَ عَلَيْكُمْ مِنَّا السَّلاَمُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ
و سلام ما شيعيان و رحمت و بركات الهى بر شما اهل بيت باد
بعد قبر شريف را بين خود و قبله قرار بده و بگو
اللَّهُمَّ يَا ذَا الْقُدْرَةِ الَّتِي صَدَرَ عَنْهَا الْعَالَمُ مُكَوَّناً مَبْرُوءاً عَلَيْهَا مَفْطُوراً تَحْتَ ظِلِّ الْعَظَمَةِ
اى خدا اى صاحب قدرتى كه از آن قدرت عالم ايجاد تكوين يافت در آن قدرت پديد آمد و زير سايه عظمت مفطور شد
فَنَطَقَتْ شَوَاهِدُ صُنْعِكَ فِيهِ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ مُكَوِّنُهُ وَ بَارِئُهُ وَ فَاطِرُهُ
و شواهد و علامات صنع تو در آن ناطق است كه تويى خداى عالم و جز تو ابدا خدايى نيست تو تكوين كننده و آفريننده و فطرت بخشنده به اهل عالمى
ابْتَدَعْتَهُ لاَ مِنْ شَيْءٍ وَ لاَ عَلَى شَيْءٍ وَ لاَ فِي شَيْءٍ وَ لاَ لِوَحْشَةٍ دَخَلَتْ عَلَيْكَ إِذْ لاَ غَيْرُكَ
هر چيز را تو در عوالم هستى ابداع فرمودى بى آنكه محتاج باشد از ماده بوجود آيد يا بر روى چيزى قرار يا در مكانى استقرار گيرد از وحدت و فردانيت و تنهايى خود وحشت نداشتى كه عالم را براى استيناس خود خلق كرده
وَ لاَ حَاجَةٍ بَدَتْ لَكَ فِي تَكْوِينِهِ وَ لاَ لاِسْتِعَانَةٍ مِنْكَ عَلَى الْخَلْقِ (مَا تَخْلُقُ) بَعْدَهُ
و به خلقت محتاج باشى يا به استعانت و كمك خلق بعدا نيازمند باشى
بَلْ أَنْشَأْتَهُ لِيَكُونَ دَلِيلاً عَلَيْكَ بِأَنَّكَ بَائِنٌ مِنَ الصُّنْعِ فَلاَ يُطِيقُ الْمُنْصِفُ لِعَقْلِهِ إِنْكَارَكَ وَ الْمَوْسُومُ بِصِحَّةِ الْمَعْرِفَةِ جُحُودَكَ
بلكه براى آن عالم را آفريدى كه دليل مباينت از مصنوعات باشند پس عقل هيچ منصف منكر تو نشود و فهم هيچ شخص با معرفت صحيح فكرت انكار تو نتواند كرد
أَسْأَلُكَ بِشَرَفِ الْإِخْلاَصِ فِي تَوْحِيدِكَ وَ حُرْمَةِ التَّعَلُّقِ بِكِتَابِكَ وَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ
از تو اى خدا درخواست مى كنم به حق شرافت اخلاص توحيدت و به حرمت علاقهمندان به كتاب آسمانيت و به حق اهل بيت پيغمبرت
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى آدَمَ بَدِيعِ فِطْرَتِكَ وَ بِكْرِ حُجَّتِكَ وَ لِسَانِ قُدْرَتِكَ وَ الْخَلِيفَةِ فِي بَسِيطَتِكَ
كه درود فرستى بر آدم صفى آفريده بديع و حجت بىمانند و لسان بيان قدرت و خليفه تو در بسيط زمين
وَ عَلَى مُحَمَّدٍ الْخَالِصِ مِنْ صَفْوَتِكَ وَ الْفَاحِصِ عَنْ مَعْرِفَتِكَ وَ الْغَائِصِ الْمَأْمُونِ عَلَى مَكْنُونِ سَرِيرَتِكَ بِمَا أَوْلَيْتَهُ مِنْ نِعْمَتِكَ بِمَعُونَتِكَ
و نيز درود و رحمت فرستى بر حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) بنده خاص خالص از برگزيدگانت و بالغ بحد كمال امكان از مقام معرفتت و شناور درياى حكمت و امين بر مكنونات و اسرار غيب هويتت بواسطه نعمت و عطاى بزرگى كه تو به حضرتش به عون خود عنايت فرمودى
وَ عَلَى مَنْ بَيْنَهُمَا مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الْمُكَرَّمِينَ وَ الْأَوْصِيَاءِ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ أَنْ تَهَبَنِي لِإِمَامِي هَذَا
و هم درود بر تمام پيمبران و مكرمان و مقربان و اوصياى رسولان و اهل ايمان كه ما بين آدم و خاتم بودند و بر اين امام كه من به زيارتش مشغولم هم موهبت و عنايت فرمايى
پس پهلوى روى خود را بر ضريح مبارك بگذار و بگو:
اللَّهُمَّ بِمَحَلِّ هَذَا السَّيِّدِ مِنْ طَاعَتِكَ وَ بِمَنْزِلَتِهِ عِنْدَكَ لاَ تُمِتْنِي فُجَاءَةً وَ لاَ تَحْرِمْنِي تَوْبَةً
اى خدا به مقام و مرتبه اين آقا در طاعت و به منزلت او نزد حضرتت كه مرا به مرگ ناگهانى نميران و از توبه كامل محرومم مگردان
وَ ارْزُقْنِي الْوَرَعَ عَنْ مَحَارِمِكَ دِيناً وَ دُنْيَا وَ اشْغَلْنِي بِالْآخِرَةِ عَنْ طَلَبِ الْأُولَى
و در دنيا و دين از آنچه حرام فرمودى مرا پرهيز و ورع عطا فرما و به جاى طلب دنيا هميشه به كار آخرتم مشغول دار
وَ وَفِّقْنِي لِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى وَ جَنِّبْنِي اتِّبَاعَ الْهَوَى وَ الاِغْتِرَارَ بِالْأَبَاطِيلِ وَ الْمُنَى
و بر آنچه تو دوستدارى و مى پسندى مرا توفيق ده و از پيروى هواى نفس و غرور به كارهاى باطل و آرزوهاى دور و دراز دنياى فانى دورم ساز
اللَّهُمَّ اجْعَلِ السَّدَادَ فِي قَوْلِي وَ الصَّوَابَ فِي فِعْلِي وَ الصِّدْقَ وَ الْوَفَاءَ فِي ضَمَانِي وَ وَعْدِي
اى خدا تو در گفتارم راستى و حقيقت و در كردارم درستى و صواب و در وعده و ميثاقم صدق و وفا قرار ده
وَ الْحِفْظَ وَ الْإِينَاسَ مَقْرُونَيْنِ بِعَهْدِي وَ وَعْدِي وَ الْبِرَّ وَ الْإِحْسَانَ مِنْ شَأْنِي وَ خُلُقِي
و حفظ و توجه و مراقبت در عهد و ميثاقم و نيكويى و احسان از شئون و اخلاقم مقرر گردان
وَ اجْعَلِ السَّلاَمَةَ لِي شَامِلَةً وَ الْعَافِيَةَ بِي مُحِيطَةً مُلْتَفَّةً وَ لَطِيفَ صُنْعِكَ وَ عَوْنِكَ مَصْرُوفاً إِلَيَ
و سلامت و آسايشى كه شامل تمام شؤنم گردد و عافيتى كه به جميع جوانب وجودم احاطه كند و از هر جهت فرا گيرد مرا عنايت فرما
وَ حُسْنَ تَوْفِيقِكَ وَ يُسْرِكَ مَوْفُوراً عَلَيَّ وَ أَحْيِنِي يَا رَبِّ سَعِيداً وَ تَوَفَّنِي شَهِيداً
و صنع و يارى و نصرتت را و حسن توفيق خويش و سهل و آسان گرفتنت و نعم وافرت را بر من كرم فرما و اى پروردگار مرا سعيد زنده بدار و شهيد بميران
وَ طَهِّرْنِي لِلْمَوْتِ وَ مَا بَعْدَهُ اللَّهُمَّ وَ اجْعَلِ الصِّحَّةَ وَ النُّورَ فِي سَمْعِي وَ بَصَرِي
و مرا براى هنگام مرگ و بعد از مرگ پاك و پاكيزه بگردان اى خدا صحت و سلامت و نورانيت در گوش و چشمم قرار ده
وَ الْجِدَةَ وَ الْخَيْرَ فِي طُرُقِي وَ الْهُدَى وَ الْبَصِيرَةَ فِي دِينِي وَ مَذْهَبِي وَ الْمِيزَانَ أَبَداً نَصْبَ عَيْنِي
و جديت و خيرخواهى در راه و روشم و هدايت و بصيرت در امر دينم و مذهبم مقرر بدار و ميزان شرع را هميشه نصب العينم گردان
وَ الذِّكْرَ وَ الْمَوْعِظَةَ شِعَارِي وَ دِثَارِي وَ الْفِكْرَةَ وَ الْعِبْرَةَ أُنْسِي وَ عِمَادِي
و متذكر بودن و موعظه و اندرز را شعارم ساز و فكرت و عبرت گرفتن را انس و اساس كارم قرار ده
وَ مَكِّنِ الْيَقِينَ فِي قَلْبِي وَ اجْعَلْهُ أَوْثَقَ الْأَشْيَاءِ فِي نَفْسِي وَ اغْلِبْهُ عَلَى رَأْيِي وَ عَزْمِي
و يقين را در قلبم ثابت و مستقر فرما و آن يقين به خدا را موثق و مطمئنترين چيزها در روان من قرار ده و آن يقين را بر رأى و عزمم غالب و حاكم ساز
وَ اجْعَلِ الْإِرْشَادَ فِي عَمَلِي وَ التَّسْلِيمَ لِأَمْرِكَ مِهَادِي وَ سَنَدِي
و درستى در عمل و تسليم فرمان امرت را مهد آسايش و نقطه اتكاء من مقرر فرما
وَ الرِّضَا بِقَضَائِكَ وَ قَدَرِكَ أَقْصَى عَزْمِي وَ نِهَايَتِي وَ أَبْعَدَ هَمِّي وَ غَايَتِي
و رضا و خشنودى به قضا و قدرت را بلندترين عزم و منتهاى آرزويم و عاليترين همتم قرار ده
حَتَّى لاَ أَتَّقِيَ أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ بِدِينِي وَ لاَ أَطْلُبَ بِهِ غَيْرَ آخِرَتِي وَ لاَ أَسْتَدْعِيَ مِنْهُ إِطْرَائِي وَ مَدْحِي
تا در كار دينم ابدأ از احدى نترسمو به دين جز عالم آخرت هيچ نطلبم و از آن دين ستايش و مدح مردم را نخواهم
وَ اجْعَلْ خَيْرَ الْعَوَاقِبِ عَاقِبَتِي وَ خَيْرَ الْمَصَايِرِ مَصِيرِي وَ أَنْعَمَ الْعَيْشِ عَيْشِي
و اى خدا عاقبتم را بهترين عواقب و بازگشتم را در آخرت به بهترين منازل و روزگارم را خوشترين روزگار مقرر ساز
وَ أَفْضَلَ الْهُدَى هُدَايَ وَ أَوْفَرَ الْحُظُوظِ حَظِّي وَ أَجْزَلَ الْأَقْسَامِ قِسْمِي وَ نَصِيبِي
و هدايتم نيكوتر هدايت و حظ و بهرهام را وافرترين بهرهها و نصيب و قسمتم را بزرگترين نصيب از رحمتت قرار ده
وَ كُنْ لِي يَا رَبِّ مِنْ كُلِّ سُوءٍ وَلِيّاً وَ إِلَى كُلِّ خَيْرٍ دَلِيلاً وَ قَائِداً وَ مِنْ كُلِّ بَاغٍ وَ حَسُودٍ ظَهِيراً وَ مَانِعاً
و اى خداى من مرا از هر بدى و زشتى نگهدار باش و به هر خير و نيكى رهبرى كن و بدان جانب كشان و بر جور و بيداد هر ظالم و حسود ياريم كن و از من منع فرما
اللَّهُمَّ بِكَ اعْتِدَادِي وَ عِصْمَتِي وَ ثِقَتِي وَ تَوْفِيقِي وَ حَوْلِي وَ قُوَّتِي وَ لَكَ مَحْيَايَ وَ مَمَاتِي
اى خدا همه تهيه و مايه اميدم و حفظم و وثوق و اطمينانم و توفيق و توانايى و قدرتم همه به ذات يكتاى توست و حيات و ممات من براى تو
وَ فِي قَبْضَتِكَ سُكُونِي وَ حَرَكَتِي وَ إِنَّ بِعُرْوَتِكَ الْوُثْقَى اسْتِمْسَاكِي وَ وُصْلَتِي
و جنبش و آرامشم در قبضه قدرت توست پيوند و تمسك و دست آويزم رشته محكم از كتاب توست
وَ عَلَيْكَ فِي الْأُمُورِ كُلِّهَا اعْتِمَادِي وَ تَوَكُّلِي وَ مِنْ عَذَابِ جَهَنَّمَ وَ مَسِّ سَقَرَ نَجَاتِي وَ خَلاَصِي
و در تمام امور اعتماد و توكلم به حضرتت و از عذاب جهنم و آتش دوزخ تويى نجات بخش من
وَ فِي دَارِ أَمْنِكَ وَ كَرَامَتِكَ مَثْوَايَ وَ مُنْقَلَبِي وَ عَلَى أَيْدِي سَادَتِي وَ مَوَالِيَّ آلِ الْمُصْطَفَى فَوْزِي وَ فَرَجِي
و در دار امن و بهشت كرامتت تو منزل و مأواى من هستى و به دست آقايان و اميران من اهل بيت مصطفى (صلی الله علیه وآله) فيروزى و گشايش كار من است
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمَاتِ
پروردگارا درود فرست بر محمد (صلی الله علیه وآله) و آل محمد (علیهم السلام) و مردان و زنان اهل ايمان و مسلمانان را ببخش و بيامرز
وَ اغْفِرْ لِي وَ لِوَالِدَيَّ وَ مَا وَلَدَا وَ أَهْلِ بَيْتِي وَ جِيرَانِي وَ لِكُلِّ مَنْ قَلَّدَنِي يَداً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ
و مرا و پدر و مادرم را و فرزندانم را و اهل بيتم و همسايگانم و هر كه را به گردن من حقى است و علاقه اى از مرد و زن اهل ايمان همه را اى خدا ببخش و بيامرز
إِنَّكَ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ (وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ)
كه همانا تويى صاحب فضل و رحمت نامتناهى.
مطالب مرتبط
