اثرات مخرب تکنولوژی بر تکلم کودکان

اثرات مخرب تکنولوژی بر تکلم کودکان

تکنولوژی بخش جدایی  ناپذیر از زندگی روزمره شده است که نه تنها مهم است، بلکه تقریبا غیر ممکن است بدون آن زندگی کنیم. حتی افرادی که ادعا می کنند به ندرت از تکنولوژی استفاده می کنند، معمولا یک تلفن همراه و تلویزیون دارند. تحقیات نشان می دهند که فن آوری ممکن است عامل اصلی در افزایش اختلالات کم توجهی، رفتار اعتیاد آور و اختلالات خواب باشد.

تاثیر تکنولوژی بر کودکان

اگر زمانی را در اطراف کودکان کوچک سپری کرده اید، می دانید که چگونه به سرعت رفتار، زبان و نشانه های اجتماعی را برداشت می کنند. طبق بیان بسیاری از کارشناسان و چنانچه در این بخش خواهید خواند کودکان در 5 سال اول زندگی حدود 80٪ از زندگی را خواهند دانست.
کودکان بین سن نوزادی و 5 سالگی مانند اسفنج هستند، هر صدا، کلمه و تصویری را که در معرض آن قرار می گیرند هر چند ناخودآگاه آن را پردازش می کنند پس اهمیت این دوران را باید بیش از پیش درک و در نظر بگیرید.

وقتی تکنولوژی مستقیما بر تکلم و قدرت بیان کودکان تاثیر می گذارد

استفاده متداول از تلویزیون، تبلت و دیگر دستگاه های رسانه ای، تحریف واقعیت برای کودکان را ایجاد می کنند، و نمی دانند چطور واقعیت را از افسانه طبقه بندی کنند وقتی که دنیای دو بعدی را روی صفحه، نمایش می دهد بسیار درخشان تر و بلندتر از دنیای عادی آنهاست، برای آنها دشوار است که نحوه هم زیستی دو نفر را درک کنند.

مطالعه جدید نشان می دهد که ابزارهای تکنولوژیکی 70٪ افزایش در مشکلات گفتاری کودکان طی 6 سال گذشته ایجاد کرده اند. مشکل اصلی این است که ما فن آوری را بعنوان یک اعتیاد نمی بینیم. مثلا، هرگز فکر نمی کنید که یک ماده مخدر سخت به کودک می دهید. پس چرا در مورد زمانی که آنها را چند دقیقه مقابل کامپیوتر برای رسیدگی به کارهای دیگر قرار می دهیم، فکر نمی کنیم؟ شاید فکر می کنید تماشای تلویزیون یا بازی کردن بازی های ویدئویی در مقایسه با سایر فعالیت های دیگر بی ضرر است، درست است؟ اگر اینطور فکر می کنید، همانطور که بیشتر مردم فکر می کنند، تجدید نظر کنید.

تاثیر تکنولوژی بر کودکان مانند مصرف مواد مخدر

اجازه دادن به کودکان و قرار گرفتن در معرض ابزار فنی ممکن است معادل اجازه دادن آنها برای خوردن داروهای سخت باشد. اگر چه می تواند تاثیر مشابهی بر مغز آنها داشته باشد به همین دلیل است: وقتی مغز تحریک می شود، پوسته جلویی با دوپامین پر می شود، که یک هورمون احساس خوب است و در طی شهوت، مصرف مواد مخدر، و ورزش ایجاد می شود.

این امر زمانی درست است که کودکان با کامپیوتر، تلفن های هوشمند و یا دستگاه های الکترونیکی دیگر بازی می کنند. لذت و پاداش در مراکز مغز آنها روشن است، به همین دلیل است که کودک اغلب وقتی در یک بازی ویدئویی یا نمایش تلویزیونی جذب می شوند، نگاهی خالی به چشمان آنها می اندازد. انگار دنیای اطراف آنها دیگر وجود ندارد.

مشکل واقعی وقتی بروز می کند که شما سیستم لذت را بردارید مغز به هم می ریزد، این شبیه چیزی است که وقتی یک دارو را از یک فرد معتاد می گیرید رخ می دهد. این کار باعث ایجاد رعب و وحشت می شود و اینجاست که مشکلات رفتاری اغلب بوجود می آیند.

مغز در حال توسعه آنهابرای ارضای مستمر، فوری و آنی مورد استفاده قرار گرفته است و زمانی که چیزی که باعث بالا رفتن سطح دوپامین می شود، قادر به تطبیق با زندگی روزمره نخواهند شد بنابراین مشکلاتی مانند خشونت، اختلال کم توجهی بیش فعالی، اختلال شناختی، موانع احساسی، و ناتوانی در روابط اجتماعی بطور معمول رایج می شود.

با توجه به مطالعه جدید ژاپنی ها که 276 کودک بین 5 تا 18 سالگی را بررسی کردند، کودکانی که هر روز بین صفر تا 4 ساعت تلویزیون تماشا می کنند، بر ساختار مغزشان تاثیرمی گذارد. تماشای بیش از حد تلویزیون می تواند بر ساختار مغز کودک تاثیر بگذارد.

به بیان نویسندگان مطالعه دانشگاه توهوکو، اسکن مغزی نشان داده کودکانی که بیش ترین ساعات را در مقابل تلویزیون گذرانده اند، مقادیر بیشتری از مواد خاکستری در مناطق اطراف قشر مغز داشته اند و این حجم افزایش یافته با اطلاعات شفاهی کمتری مرتبط بوده است یعنی هرچقدر این میزان بیشتر بوده توانایی بیان شفاهی در کودکان و قدرت تکلم کمتر بوده است.

اما از طرفی در این دوران، جایی که تقریبا غیرممکن است یک کودک را از تماس بیش از حد تکنولوژی محافظت کنیم، به یاد داشته باشید که فن آوری نقش حیاتی در جامعه امروز ایفا می کند و نباید کاملا نادیده گرفته شود.

محدود کردن تماس کودکان با وسایل فنی، نظارت بر استفاده از این ابزارها و فراهم کردن سرگرمی بر پایه فن آوری و قدردانی کردن ازآنها برای فعالیت های خارج از خانه و رویدادهای اجتماعی می تواند باعث شود آنهااستفاده از تکنولوژی را محدود کنند ولی مثل هرچیز مفیدی که تعادل در آن لازم است تکنولوژی هم از این قاعده مستثنی نیست و باید در استفاده از آن حد و حدود بخصوص برای کودکان رعایت شود.