فرزندمان را عمرسعدی تربیت نکنیم

اگر دائم اصرار داشتيم که نمره دروس فرزندانمان بيست باشد و به قبولي او در دانشگاه فکر کرديم و آن  کارها را عمده نموديم، بايد منتظر باشيم که فرزندنمان در حادثه هاي آينده در لشکر عمرسعد قرار گيرد، عمرسعد فرزند سعدبن ابي وقاص يکي از سرداران بزرگ اسلام بود، ولي تلاش نکرد روحيه محبت به علي را در خانه خود حاکم کند، هر چند دلِ خوشي از معاويه هم نداشت.اين فكري كه فقط فرزندانمان را براي زندگي دنيايي تجهيز كنيم همان فکري است که سقيفه را پايه گذاري کرد. فكري که در سقيفه مطرح شد اين نبود كه اسلام در ميان نباشد، معتقد بود اسلام وسيله ي خوبي است براي به دست آوردن دنيا، در عين اين که گوشه ي چشمي هم به آخرت داشت، ولي فکري که در غدير مطرح شد، فکر ديگري بود. خداوند در غدير انساني معصوم را در منظر جامعه قرار داد و مردم را به او خواند. بنيانگذاران سقيفه هم دائم مي گفتند اسلام، امّا چه اسلامي؟ اسلام براي دنيا. آن ها كه بي دين نبودند، ولي اسلامشان اسلامي نبود که به ارزش هاي اصيل اسلامي وقعي بگذارند و در بستر چنين اسلامي يزيد توانست ظهور کند و حسين شهيد شود.هنر ما آن است که در متن سقيفه، فاجعه کربلا را ببينيم تا در دل برنامه هاي دولت ها غدير را پاس داريم که به سقيفه نزديک نشوند.دوستان دانشجو بعضاً مي فرمايند ما فلان رشته ي دانشگاهي را انتخاب کرديم که خدمت کنيم، ولي بايد از خود بپرسند خدمت به مردم براي ايجاد بستري معنوي يا خدمت به مردم براي بهره مندي بيشتر از دنيا. به عبارت ديگر خدمت ما بايد به دنياي مردم باشد يا به قيامت مردم؟

منبع:کتاب راز شادی امام حسین(ع) در قتلگاه