اسراف در استعدادها در بیان شیخ جعفر ناصری

اسراف در استعدادها در بیان شیخ جعفر ناصری

اسراف در استعدادها همان کاری است که  فرعون با کارهای خودش به سرمایه های فطری افراد لطمه زد، توجه داشته باشیم که این کار ممکن است در کارهای فرهنگی و نهادهای فرهنگی و تبلیغی و حتی گروه ها و تشکل های مردمی که اساس تربیت را درک نکرده اند مثل کار فرعون تکرار شود که با توجه به عدم دریافت صحیح هدف و درک تربیتی؛ سرمایه های فطری افراد را فدای فرعونیت خود کنند.

برای درک بهتر این معانی با ما همراه باشید تا ببینیم استاد محترم حاج شیخ جعفر ناصری در این رابطه چه توضیحاتی فرموده اند...

اسراف در استعدادها

ما چقدر در طول تاریخ اسراف کرده ایم! یعنی چه؟ اگر شخصیت فرعون را در قرآن نگاه کنید، مکرر خدای متعال در تعریف شخصیت او، او را از مسرفین محاسبه و قلمداد می کند. چرا؟ بخاطر اینکه فضای آماده توحیدی را آنچنان با حساب و کتاب از دست مردم گرفت و فضای کفر را آنچنان به مردم تزریق کرد که تا نسل ها مردم مجبور به تفاله خوری شدند. دور افتادند و استعدادهایشان هدر رفت و ضایع شد. مسیرهای توحیدی که باید می رفتند از بین رفت.

هیچ اسراف کاری مثل فرعون به سرمایه های فطری افراد لطمه نزد. در کنار دم و دستگاه خدای متعال، یک دم و دستگاهی برای خودش، برای نفسانیت خودش تعریف کرد و استعدادهای مردم را از بین برد.

ما نیز اگر روی معارف قرآن و اهلبیت علیهم السلام کار نکنیم به همین اسراف مبتلا شده ایم.

اگر کار نکنیم، تا مدت های طولانی استعدادهای ما و نسل های بعد به جای اینکه معارف ناب دریافت کنند اطلاعات بدلی بزک کرده دیگران آنها را مشغول می کند، در نتیجه نسل بعدی مال ما نیست. 

جوان هفده ساله، اگر حداقل توجیه شد که معارف دینی می تواند او را آرام کند، می تواند جهت صحیح به او بدهد، مسیرش متفاوت می شود. شما فکر می کنید جلساتی که به عنوان پارتی می گذارند، حرکات موزونی می کنند یک درصد، پنج درصد -خود همین باید کارشناسی بشود- به اینها نشاط کاذب می دهد. اینها مادامی است که به محرمات دیگر مبتلا نشوند، آلودگی های دیگر مانند مواد پیدا نکنند، اگر فقط همان حرکات موزون باشد، این مدل به اینها یک نشاط کاذب می دهد. این نشاط کجاست و منشأ آن چیست؟

 ما چقدر جوان را توجیه کرده ایم که اینها به درد نمی خورد؟ چرا به درد نمی خورد؟ چرا بیماری را تشدید می کند؟ آیا میداند این امور نه تنها او را درمان نمی کند بلکه فردا نیازش را به چیزهای دیگر بیشتر می کند؟ چون برای او حد و حدودش تبیین نشده، او سرگردان می ماند و نسل بعد از دست ما خواهد رفت.