اعتماد به نفس را بیشتر بشناسیم
اعتماد به نفس و همچنین با راههای ایجاد آن تا حدودی در مباحث گذشته آشنا شدیم؛ در این نوشتار مباحث بیشتری را خواهید خواند: (دسترسی با عناوین)
روانشناسان از خلال دهها سال مطالعات روانشناسی به این نتیجه دست یافتند که اعتماد به نفس با درس گرفتن از اشتباهات و تکیه بر نقاط قوت شکل می گیرد
قانون طلایی روانشناسی برای پیشرفت در زندگی، «اعتماد به نفس» است.
اعتمـاد به نفس پائین
اعتماد به نفس چیزی فراتر از یک مؤلفه یا خصیصه شخصیت در وجود آدمی است. اعتماد به نفس نوع ارتباط ما را با اشخاص و دنیای پیرامون شکل می دهد. کودکان و حتی همه ی آنهایی که اعتماد به نفس ندارند، از معاشرت با دیگران پرهیز می کنند و گمان دارند در این زمینه دچار ضرر و زیان خواهند شد. وقتی هم معاشرتی دست دهد جرأت و اعتمادی ندارند تا استقلال رأی و نظر خود را حفظ کنند، روحیه متزلزل شان آنها را وادار به تبعیت و تسلیم در برابر دیگران خواهند کرد، امری که معلوم نیست همیشه به سود آنان باشد.
این افراد دوست ندارند در میان جمع حاضر شوند از آن جهت که مبادا نقاط ضعف شان علنی گردد و بی اهمیتی شان بر ملا و آشکار گردد. به دیگران بی اعتمادند و به صداقت و صفای هیچکس اعتماد ندارند. از مورد سئوال قرار گرفتن می گریزند، مزاحم والدینند، در همه کارها به آنان مراجعه می کنند، استقلال رأی و رفتار ندارند؛ می خواهند دیگران شروع کنند و آنها دنباله رو باشند، جرأتشان مرده و پیشروی شان ملاحظه کارانه و کند است.
ارتباط با دیگران
اعتماد به نفس یعنی اینکه شما احساسات، عقاید و افکار خود را باور داشته باشید و بتوانید بدون نگرانی از عدم موفقیت یا تحقیر و سرزنش دیگران، آنها را بیان کنید یا به مرحله اجرا درآورید.
از آنجا که ما انسانها، موجوداتی اجتماعی هستیم، برقراری ارتباط نیازی ضروری در زندگی ما به شمار می رود ؛ اما گاه پاره ای از اندیشه های نادرست که در جان ما ریشه دواتده و اعتماد به نفس ما را پایین آورده است، مانع ورود فعالانه ی ما به عرصه ی اجتماع می گردد. به عنوان مثال اگر شما فکر می کنید که تنها درصورتی ارزشمندید که هیچ اشتباهی نداشته باید و هیچکسی را ناراحت نکرده باشید، خواه ناخواه از بیم آن که مورد انتقاد دیگران قرار بگیرید، از درگیر شدن با مسائل اجتماعی پرهیز خواهید کرد.
هیچ یک از ما نمی باید خود را صرفاً در ارتباط با دیگران تعریف کند. کسانی که فقط وقتی دیگران از آنان تمجید کنند، نسبت به خود احساس مثبت پیدا می کنند و در غیر این صورت دچار غم و یأس می شوند، بی تردید اعتماد به نفس قابل قبولی ندارند. در این افراد حتی نشانه های برجسته ی اعتماد به نفس از جمله: روابط اجتماعی گسترده، پر حرفی، توان خیره شدن در چشمان مخاطب، بلند کردن صدا و مواردی از این دست نیز تنها پرده هایی برای پوشاندن نقاط ضعف، هستند. این گروه همیشه باحالتی حق به جانب، دیگران را بی فرهنگ، ضعیف و کم ارزش قلمداد می کنند. کمبود اعتماد به نفس، علاوه بر مشکلاتی که در روابط اجتماعی ما فراهم می آورد، به بسیاری از آسیب های شخصی، روانی وعصبی، از جمله: اظطراب، افسردگی و... نیز دامن می زند.
انتظارات واقعگرایانه
اعتماد به نفس دیدگاهی است که به فرد اجازه میدهد تا از خود تصویری مثبت و واقعی داشته باشند. افراد با اعتماد به نفس به تواناییهایشان اعتماد میکنند، بطور کلی حس میکنند که بر زندگیشان کنترل دارند، و باور دارند که در یک طیف منطقی قادر به انجام کارهایی که میخواهند و برنامه ریزی میکنند هستند. داشتن اعتماد به نفس به این معنی نیست که فرد قادر به انجام همه کاری هست. افراد با اعتماد به نفس انتظارات واقع گرایانه دارند. حتی وقتی که بعضی از انتظارات واقع گرایانه دارند. حتی وقتی که بعضی از انتظاراتشان برآورده نمیشود دیدگاه مثبتشان را حفظ میکنند و خودشان را قبول دارند.
اعتماد به توانایی ها
آنهایی که اعتماد به نفس کمتری دارند برای اینکه در مورد خودشان احساس خوبی داشته باشند به مقدار زیادی به تایید دیگران وابسته هستند. آنها معمولا از ریسک کردن اجتناب میکنند بخاطر اینکه از شکست میترسند. معمولا انتظار موفق شدن ندارند. معمولا خودشان را دست کم میگیرند و اگر تشویق یا تحسین بشوند آنرا کوچک جلوه میدهند یا رد میکنند. بر خلاف این افراد آدمهای با اعتماد به نفس ریسک رد شدن از طرف دیگران را قبول میکنند بخاطر اینکه به تواناییهای خودشان اعتماد دارند. آنها خودشان را می پذیرند و این حس را ندارند که باید خودشان را وفق بدهند تا پذیرفته شوند. اعتماد به نفس، نحوه نگرش شما به خودتان است. اعتماد به نفس پذیرش نقاط قوت و ضعف خود است. خود را آنطور که هستید، بپذیرید.
مطالب مرتبط
