عجب و غرور / استاد مسعود عالی

عجب و غرور / استاد مسعود عالی

تو اصول کافی چیزی هست که خیلی عجیبه خداوند متعال میفرماید بعضی از بندگان من خیلی در راه من سعی و تلاش دارن ...

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : إنّ مِن عِبادِيَ المؤمنينَ لَمَن يَجتَهِدُ في عِبادَتِي فَيَقُومُ مِن رُقادِهِ و لَذيذِ وِسادِهِ فَيَتَهَجَّدُ لي اللَّياليَ، فَيُتعِبُ نفسَهُ في عبادَتِي فَأضرِبُهُ بالنُّعاسِ اللَّيلةَ و اللَّيلَتَينِ نَظَرا مِنّي له و إبقاءً علَيهِ، فَيَنامُ حتّى يُصبِحَ فَيَقومُ و هُو ماقِتٌ لنفسِهِ، زارٍ علَيها، و لو اُخَلِّي بينَهُ و بينَ ما يُرِيدُ مِن عِبادَتِي لَدَخَلَهُ العُجبُ مِن ذلكَ فَيُصَيِّرُهُ العُجبُ إلى الفِتنَةِ بأعمالِهِ، فَيَأتِيهِ مِن ذلكَ ما فيهِ هَلاكُهُ لِعُجبِهِ بِأعمالِهِ و رِضاهُ عن نفسِهِ حتّى يَظُنَّ أنّهُ قد فاقَ العابِدينَ و جازَ في عِبادَتِهِ حَدَّ التَّقصيرِ، فَيَتَباعَدُ مِنّي عندَ ذلكَ، و هو يَظُنُّ أنّهُ يَتَقَرَّبُ إلَيَّ ! .[الكافي : 2/60/4 .]

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ فرمود : گاه باشد كه يكى از بندگان مؤمن من در عبادت من مى كوشد و از بستر خود برمى خيزد و بالين خوش را رها مى سازد و شبها به عبادت من مى پردازد و خود را در راه بندگى من، به رنج مى افكند ، اما من از روى لطف و محبّتِ به او و براى حفظ [ سلامتى معنوى ]، و يكى دو شب، چرت را بر وى مسلّط مى كنم و او مى خوابد و صبح برمى خيزد و نمازش را مى خواند در حالى كه از نفْس خود در خشم است و آن را سرزنش مى كند . اگر رهايش كنم تا همچنان به عبادت من ادامه دهد دچار خودپسندى مى شود و خودپسندى موجب مى شود تا به كارهايش مغرور گردد و از همين جا، آنچه مايه هلاكت اوست به وى در رسد؛ زيرا به اعمال خويش مغرور مى گردد و چندان از خود راضى مى شود كه گمان مى برد از همه عبادت پيشگان برتر است، و در عبادتش مرز تقصير (كوتاهى) را پشت سر گذاشته است . در اين هنگام از من دور مى گردد، در حالى كه خيال مى كند به من نزديك مى شود .