شرح فرازهای دعای روز ششم ماه رمضان
شرح فرازهای دعای روز ششم ماه رمضان
شرح فرازهای دعای روز ششم ماه رمضان از سری مجموعه راه بهشت شامل مفاهیم مهم تربیتی چون انواع صبر و حکایتی از علامه طباطبایی رحمه الله تقدیم حضورتان می گردد...
بیشتر بخوانید:
دعاهای تصویری روزانه ماه مبارک رمضان
ویژه نامه پیام ادعیه روزانه ماه مبارک رمضان
شرح دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان توسط مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی(ره) + صوت
دعای روز ششم ماه مبارک رمضان :
اللَّهُمَّ لاَ تَخْذُلْنِی فِیهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِیَتِکَ وَ لاَ تَضْرِبْنِی بِسِیَاطِ نَقِمَتِکَ وَ زَحْزِحْنِی فِیهِ مِنْ مُوجِبَاتِ سَخَطِکَ بِمَنِّکَ وَ أَیَادِیکَ یَا مُنْتَهَی رَغْبَةِ الرَّاغِبِین؛ ای خدا، مرا در این روز به واسطه ارتکاب عصیانت، خوار مساز و به ضرب تازیانه قهرت، کیفر مکن و از موجبات خشم و غضبت دور گردان، به حق احسان و نعمت های تو به خلق، ای منتهای آرزوی مشتاقان.
اللَّهُمَّ لاَ تَخْذُلْنِی فِیهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِیَتِکَ؛
انواع صبر :
فقرات این ادعیه سی روزه ماه رمضان برخی جنبه اثباتی و برخی سلبی دارد؛ بعضی توجه به معاصی و بعضی توجه به طاعات دارد، دعای امروز، توجه به جنبه معصیت و سلبی دارد؛ پس انواع صبر را از خدا درخواست می کنیم تا در این ماه مخذول و رها نشویم، و متعرض معصیت نگردیم شوم و اهل گناه نشویم.
مهمترین صبر، صبر بر ترک معصیت است. سپس صبر بر مصیبت و بعد صبر بر طاعت. کسانی که به جایی و مقامی می رسند. از صبر است وگرنه تنها از ذکر و ورد لفظی، انسان به جایی نمی رسد، ذکرهای قلبی و توجه خالص دل هم، بدون صبر ممکن نیست. گفتن ذکر و ورد که سخت نیست تا کسی با صلوات فرستادن و استغفار نمودن به جایی برسد. اگر اشخاص صبر بر ترک معصیت نداشته باشند، ذکر و ورد آنها تکاملی نمی آورد.
حکایتی عبرت انگیز :
علامه طباطبایی (رحمه الله) نقل کردند در تبریز، دو نفر از علما که هر کدام دارای موقعیت و مقامی بودند نسبت به هم رقابت داشتند. شبی یکی از آن دو به فکر فرو رفت و با خودش گفت: من خیلی کار کردم، ولی برای مردم. روضه خوانی، بیان مسأله شرعی و .... «السلام علیک یا ابا عبدالله» را بدون ریا می گویند و مثل ابر بهاری گریه می کنند.
ولی برخی افراد اینگونه نیستند چه بسا هدف این است که کاری کنیم تا مردم زیاد اشک بریزند. با خودش فکر کرد که یک قدری هم به خودم برسم یعنی فقط به مردم هشدار می دهیم، پس خودمان چی؟ مثل این که ما از عالم دیگر آمدهایم و فقط إشراف بر مردم داریم. در آن موقع به ذهنش رسید نزد کسی که اهل معنی بود رفت و به او گفت تو مرا خوب می شناسی، امشب آمده ام پیش شما که برنامه ای به من بدهید تا آدم شوم. او به آن عالم گفت: واقعاً می خواهی آدم شوی؟ این کار خیلی سخت است!
عالم به او گفت: من تصمیم خودم را گرفته ام.
گفت: از فردا صبح یک زنبیل بر می داری و تا 40 روز زباله های کوچه، خیابان و پوست میوه جات ریخته شده را جمع می کنی و به بیرون شهر می بری و در محلی حیواناتی که در بیابان هستند می ریزی تا آنها را بخورند.
آن عالم خیلی تعجب کرد که این دیگر چه برنامه ای است! فکر می کرد لابد برنامه تداوم فلان زیارت، فلان ذکر و مانند اینها را می دهد، به هر حال تصمیم به انجام آن عمل گرفت.
در شهر، همه آن عالم را می شناختند، برای او دشوار بود که چنین برنامه ای را انجام دهد، او پیش از طلوع آفتاب برای این که کسی او را شناسایی نکند، عبا را بر سر می کشید، زنبیل بر می داشت و می رفت، زباله های شهر را جمع می کرد. تا 40 روز این کار را ادامه داد و بعد پیش آن شخص رفت. وقتی او را دید خندید و گفت: عجب! تو فکر کردی که من از تو خواستم تا رزق و روزی حیوانات را برسانی!؟ خدا که خود روزی آنها را می داد. من خواستم تو آدم شوی، خواستم تو خودت را بشکنی نه اینکه عبا را به سرت بکشی تا کسی تو را نشناسد. از فردا دیگر عبا را بر سرت نمی کشی و دستت را از عبا بیرون می آوری و در ساعت شلوغ و پررفت و آمد خیابانها، آشغال ها را جمع می کنی.
این کار برای آن عالم خیلی سخت بود. با این حال طبق خواسته آن شخص، فردا صبح زنبیل را به دست گرفت و مشغول جمع آوری زباله های کوچه و خیابان شد. مردم هم وقتی او را می دیدند. با خودشان می گفتند که شاید این عالم دیوانه شده باشد در این حال رقیبش را دید که به همراه مریدها و شاگردانش می آید و اتفاقاً زباله ای هم جلوی پای او افتاده است و ... بالأخره تصمیم خودش را گرفت و رفت جلو و خم شد که آن را بردارد، ناگاه انشراح کل عالم و باز شدن دید برزخی، برای او رخ داد و حقایق تمام عالم را دید.
وَ لاَ تَضْرِبْنِی بِسِیَاطِ نَقِمَتِکَ؛ خدایا، به من توفیق ترک معاصی را عنایت کن تا به خاطر گناهانم با شلاق عذاب و نقمت، مورد تنبیه قرار نگیرم.
وَ زَحْزِحْنِی فِیهِ مِنْ مُوجِبَاتِ سَخَطِکَ؛ خدایا، مرا در این ماه، از هر چیزی که موجب غضب تو می شود دور کن، خدایا من در ترک معصیت به کمک تو نیاز دارم « إِلَهِی بِکَ عَلَیْکَ إِلَّا أَلْحَقْتَنِی بِمَحَلِّ أَهْلِ طَاعَتِکَ وَ الْمَثْوَی الصَّالِحِ مِنْ مَرْضَاتِکَ فَإِنِّی لَا أَقْدِرُ [أملک] لِنَفْسِی دَفْعاً وَ لَا أَمْلِکُ لَهَا نَفْعا»[1]
بِمَنِّکَ وَ أَیَادِیکَ یَا مُنْتَهَی رَغْبَةِ الرَّاغِبِین؛ خدایا، متوسل می شوم به مقام امتنان و قدرت تو، ای کسی که نهایت آرزوی میل کنندگان هستی.
انسان چیزهایی را می طلبد، اما نهایت این خواسته ها چیست؟ گاهی انسان دنبال قدرت است و می خواهد ریاست پیدا کند اعم از ریاست علمی و ظاهری، اما زمانی که به هر یک رسید، حرص او تمام نمی شود، نهایت درخواست ما کمال مطلق است، کمال مطلق ذات حضرت احدیت است، لذا برای همین است که نهایت آرزوی آرزو کنندگان اوست ،«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُون»[2] همه حرکت ها به سوی اوست و «إِلَیْهِ الْمَصیرُ»[3].
پی نوشت:
1. إقبال الأعمال (ط - القدیمة)، ج2، ص: 687.
2. سوره بقره، آیه 156.
3. سوره غافر، آیه 3.
مطالب مرتبط و پیشنهادی :
ماه مبارک رمضان - ویژه نامه ضیافت الله
ویژه نامه احکام روزه و روزه داری
مجموعه استیکر ماه رمضان (ایام و مناسبتها)
ویژه نامه نشانی از آسمان - ویژه ماه مبارک رمضان
ویژه ماه مبارک رمضان - ویژه نامه چندرسانه ای ماه ترین ماه
افزودن دیدگاه جدید