در زلال کلام امام باقر علیه السلام

هر که از کمک کردن به برادر مسلمانش و برآوردن نیازهای او کوتاهی کند، ناگزیر می شود به کسی کمک کند که ناسپاسی می کند و به او جفا می ورزد.

اندازه دوستی را در دل برادرت به میزان محبتی بشناس که در دلت به او داری.

خدای عز و جل سلام کردن را دوست دارد.

خدای تبارک و تعالی شخصی را دوست دارد که در میان جمعیت، بی آنکه هرزه گویی کند یا ناسزاگو باشد، شوخ طبعی کند و در هنگام تنهایی، متفکر باشد و با عبرت ها خلوت گزیند.

خدای عزو جل از میان بندگان مؤمنش، هر بنده بسیار دعا کننده را دوست دارد.

هیچ یک از حاجت های خود را کوچک مشمارید؛ زیرا محبوب ترین مؤمنان نزد خدای متعالی، کسی است که بیشتر از همه از او درخواست می کند.

خداوند عزو جل فرمود: ای فرزند آدم! از آنچه بر تو حرام کرده ام دوری کن تا از پارساترین مردم باشی.

خداوند کار نیک را بر مردم دنیا سنگین ساخته است؛ چنان که در ترازوهای روز قیامت آنان سنگین است. نیز خدای عزو جل بدی را بر مردم دنیا سبک ساخته است؛ چنان که در ترازوهای روز قیامت ایشان سبک است.

امام باقر علیه السلام به مردی که از آن حضرت اندرزی خواست، فرمود: «تو را به تقوای خدا سفارش می کنم. نیز از شوخی بپرهیز؛ زیرا شوخی هیبت مرد و آبروی او را می برد. همچنین بر تو باد دعا کردن برای برادرانت در غیاب آنها؛ زیرا این کار روزی را سرازیر می کند».

فروتنی این است که به نشستن در پایین مجلس رضایت دهی و به هر که برخوردی، سلام کنی و مجادله را رها سازی؛ اگرچه حق با تو باشد.

ای مردم! شما در این سرای دنیا آماج تیرهای مرگ هستید و هیچ یک از شما هرگز روز تازه ای از عمر خود را در پیش نگیرد، مگر با سپری شدن یک روز دیگر از عمرش.

کسی که خداوند برای او واعظی درونی قرار ندهد، پندهای مردم هرگز در او سودمند نمی افتد.

در حکمت آل داوود آمده است: ای فرزند آدم! چگونه از هدایت سخن می گویی؛ حال آنکه خودت از هلاکت به خود نمی آیی؟

امام باقر علیه السلام در سفارش خود به سعدالخیر می فرماید: «تو را به تقوای خدا سفارش می کنم؛ زیرا باعث رستن از نابودی و سود بردن در آخرت است».

هر امتی هر گاه کتاب (آسمانی خود) را پشت سر انداختند، خداوند علم آن را از آنان گرفت و دشمنشان را زمانی بر آنان مسلط ساخت که خودشان به ولایت او تن دادند.

در کتاب علی بن الحسین علیه السلام یافتیم که بدانید که دوستان خدا... زمانی دوستان خدا هستند که فرایض الهی را به جا آورند و به سنت های رسول خدا چنگ زنند و از حرام های خدا پرهیز کنند و به زرق و برق جهان گذرا بی اعتنایی ورزند.

بهترین سرمایه، اعتماد به خداست و چشم طمع بر کندن از آنچه مردم دارند.

جنبندگان زمین، ماهی های دریاها و هر کوچک و بزرگی در زمین خدا و آسمان او، برای معلم خوبی ها استغفار می کنند.

کسی که آبروی مردم را نبرد، خدای بزرگ او را از عذاب روز قیامت حفظ می کند و کسی که خشم خود را از مردم باز دارد، خدا در قیامت از گناهان او چشم پوشی خواهد کرد.

سلاح انسان های پست، کلام زشت است.

---------------------------------------------
منبــــــــــع : گلبرگ - دی 1384، شماره 70 - سومین ماه بقیع (شهادت امام محمدباقر علیه السلام)