معرفی انواع سبک های نقاشی - قسمت اول

معرفی انواع سبک های نقاشی - قسمت اول

در این بخش به معرفی انواع سبک های نقاشی از جمله سبک رئالیسم، امپرسیونیسم، نئوامپرسیونیسم و پُست امپرسیونیسم همراه نمونه آثار آنها می پردازیم...

سبک رئالیسم

رئال به معنای واقعی و رئالیسم به معنای واقعی گری و حقیقت گرایی، نوعی گرایش هنری است که اشیاء و موجودات را آنگونه که هستند، زشت را زشت و زیبا را زیبا ترسیم می نمایند. سبک نقاشی رئالیسم نقطه مقابل سبک رومانتیک قرار دارد. سعی هنرمند نقاش رئالیسم در این است که موضوعات منتخب را بدون کم و کاست و شیرین کاری و عوام فریبانه شدن طرح در ذهن بیننده، ترسیم کند و تخیلات غیرواقعی نیافریند و شعار ندهد. مبنای کار آنان صادقانه نگری و صادقانه اندیشیدن است.

نمونه آثار سبک رئالیسم

امپرسیونیسم

امپرسیونیسم یا دریافتگری روش هنری گروه بزرگی از نگارگران آزاداندیش و نوآور فرانسه در نیمه دوم سده نوزدهم بود که بزودی جهانگیر شد. این شیوه مبتنی است بر نشان دادن دریافت و برداشت مستقیم هنرمند از دیده های زودگذر با به کار بردن لخته رنگ های تجزیه شده و تابناک برای نمایش لرزش های نور خورشید. در این روش اصول مکتبی طراحی دقیق و سایه روشن کاری و ژرفانمایی (پرسپکتیو) فنی و ترکیب بندی متعادل و معماری گونه رعایت نمی شود.

شیوه دریافتگری به عنوان انجمنی خصوصی از سوی گروهی از هنرمندان ساکن پاریس آغاز شد و این انجمن در سال۱۸۷۴ به نمایش همگانی آثار خود پرداخت. نام این جنبش از نام یک نقاشی از کلود مونه به نام دریافتگری، طلوع خورشید (به فرانسوی: Impression, soleil levant) گرفته شده است. نام امپرسیونیسم را نقادی به نام لویی لِروی در یک نقد هجوآمیز ساخت. امپرسیونیسم همچنین نام نهضتی در موسیقی است.

در این سبک نقاشان از ضربات «شکسته» و کوتاه قلم مو آغشته به رنگ های خالص و نامخلوط به جای ترکیب های ظریف رنگ ها استفاده می کنند. مثلاً، به جای ترکیب رنگهای ابی و زرد برای تولید سبز آن ها دو رنگ آبی و زرد را مخلوط نشده بروی بوم قرار می دهند تا رنگ ها «حس» رنگ سبز را در نظر بیننده به وجود بیاورد. آنها در نقاشی صحنه های زندگی مدرن در عوض جزئیات، تأثیرات کلی واضح را نشان می دهند.

نمونه آثار سبک امپرسیونیسم :

نئوامپرسیونیسم

نئوامپرسیونیسم یا نودریافتگری جنبشی در نقاشی فرانسوی بود که هم ادامه دهندهٔ دریافتگری (امپرسیونیسم) بود و هم واکنشی در برابر آن. اصطلاح نئوامپرسیونیسم را فلکس فنئون منتقد فرانسوی در سال ۱۸۸۷ برای این جنبش وضع کرد.

این جنبش که یکی از جنبش های پسادریافتگری است مانند دریافتگری دل مشغول بازنمایی رنگ و نور بود، ولی برخلاف دریافتگری می کوشید که آن را بر مبانی علمی استوار کند. اساس نظریهٔ نودریافتگری، تفکیک گری و روش مرتبط با آن نقطه چینی بود. یعنی نقطه های مجزا با رنگ های خالص به گونه ای در نقاشی به کار برده می شوند که در صورت دیده شدن از فاصلهٔ مناسب، حداکثر شفافیت و درخشش را به دست دهند. در چنین نقاشی هایی نقطه ها هم اندازه اند و به گونه ای انتخاب می شوند که با مقیاس تابلو هماهنگی داشته باشند.

نمونه آثار سبک نئوامپرسیونیسم :

پُست امپرسیونیسم

پُست امپرسیونیسم یا پساامپرسیونیسم جنبش هنری گسترده ای بود شامل مجموعه ای از گروه ها و سبک های نقاشی ای که یا در امتداد دریافتگری یا به عنوان واکنشی در برابر آن، به وجود آمده بودند. نبی ها، ترکیب گری، مجزاگری و نودریافتگری از جمله گروه ها و سبک های این جنبش می باشند.

اصطلاح پست امپرسیونیست نخستین بار توسط راجر فرای نقاش و منتقد بریتانیایی در عنوان نمایشگاهی به کار گرفته شد که در سال های ۱۹۱۰ و ۱۹۱۱ در نگارخانه گرافتن لندن برگزار شد و راجر فرای آن را «مانه و پست امپرسیونیست ها» نامید.

پل سزان، ونسان ونگوگ و پل گوگن از برجسته ترین هنرمندان این جنبش می باشند. شیوهٔ کار سزان به گونه ای بود که او را هموارکنندهٔ راه برای حجم گری می دانند. امیل برنار، هانری روسو، تولوز لوترک، ژرژ سورا و پل سینیاک از دیگر نقاشان پسادریافتگر می باشند. این هنرمندان در فاصله زمانی ۱۸۸۰ تا ۱۹۰۵ در این جنبش فعالیت داشتند.

نمونه آثار سبک پُست امپرسیونیسم :