پنج درس آموزنده سعادت بخش از امام سجاد علیه السلام
1 - مرحوم قطب الدّین راوندى در کتاب خود آورده است: امام سجاد صلوات اللّه علیه چون نماز صبح را به جا مى آورد؛ در جایگاه خود مى نشست و دعا مى خواند تا موقعى که خورشید طلوع نماید؛ و پس از طلوع خورشید، دو رکعت نماز براى سلامتى خود و افراد خانواده اش مى خواند و سپس مختصرى مى خوابید.
و چون از خواب بیدار مى شدند، دندان هاى خود را مسواک مى نمودند و بعد از آن مشغول صرف صبحانه مى گردیدند.[اعلام الورى 297؛ کشف الغمه 2/286؛ اعیان الشیعه 1/630]
بیشتر بخوانید: شهادت امــام سجــاد علیه السلام - ویژه نامه زین الصالحین
2 - مرحوم کلینى، به نقل از حضرت صادق آل محمّد علیهم السّلام حکایت فرماید:هرگاه یکى از دامادهاى امام سجاد علیه السّلام داخل منزل وى مى گردید و بر حضرتش وارد مى شد، امام سجاد علیه السّلام عباى خود را از دوش بر مى گرفت و براى او پهن مى نمود تا روى آن بنشیند.
و سپس به داماد خود مى فرمودند: خوش آمدى، که تو هم تأمین کننده هزینه هاى خانواده خود و هم، نگه دارنده ناموس خود از شرّ هواهاى نفسانى و اجانب هستى.[طبقات ابن سعد 5/156]
3 - روزى امام سجاد علیه السّلام مشغول خوندن نماز بود، که در بین نماز عباى آن حضرت از روى شانه اش افتاد و حضرت بدون کمترین توجّهى نسبت به آن، با همان حالت به نماز خود ادامه داد.
چون از نماز فارغ شد یکى از اصحاب آن حضرت جلو آمد و اظهار داشت : یاابن رسول اللّه! چرا هنگامى که عبا از روى شانه شما افتاد، بدون توجّه به آن، به نماز خود ادامه دادى!؟
امام علیه السّلام فرمودند: این چه اعتراضى است که مطرح مى کنى!؟
آیا مى دانى من در حال نماز، در مقابل چه کسى قرار داشتم ؛ و با چه کسى سخن مى گفتم؟
آیا توجّه ندارى، هر مقدارى که از نماز با خلوص و توجّه کامل به خداوند متعال باشد به همان مقدار مقبول درگاه الهى قرار مى گیرد.
آن شخص گفت : پس واى بر حال ما، که بیچاره هستیم.
و حضرت فرمودند: از لطف و رحمت پروردگار مهربان ناامید نباشید، چون خداوند متعال به وسیله نمازهاى نافله، نواقص نماز را تکمیل و جبران مى نماید.[تاریخ آل محمد 127؛ تاریخ گزیده 203]
4 - روزى شخصى حضرت سجّاد علیه السّلام را تعریف و تمجید کرد واظهار علاقه شدیدى نسبت به آن حضرت داشت.
امام علیه السّلام فرمودند: خداوندا، به تو پناه مى برم از این که مبادا دیگران مرا دوست بدارند، در حالى که تو مرا دشمن داشته باشى.
همچنین حکایت کره اند: روزى که عید عرفه بود، آن حضرت از محلّى عبور مى نمود، عدّه اى را مشاهده کرد که در حال گدائى بودند و از این و آن تقاضاى کمک مى کردند.
حضرت با حالت تعجّب به آن ها نگاهى نمود و فرمودند: واى بر شما، که در مثل چنین روزى - روز عرفه - از غیر خداوند متعال، کمک مى طلبید و چشم امید به دیگران بسته اید.[ارشاد، 2/154]
5 - مرحوم کلینى رحمة اللّه علیه در کتاب شریف کافى آورده است :
شخصى به نام سعید بن مسیّب حکایت کند: روزى به محضر مبارک امام سجاد علىّ بن الحسین علیهماالسّلام وارد شدم در حالتى که آن حضرت مشغول خواندن نماز بود، پس چون نماز خود را به پایان رساند، شخصى درب خانه را زد.
حضرت فرمودند: سائلى - گدائى - آمده است و تقاضاى کمک دارد، او را ناامید مگردانید.[اعلام الوردى 297؛ کشف اغمه 2/284؛ فصول المهمة 209؛ نور البصار142]
مطالب مرتبط
