ترتیل سوره علق – یوسف کالو

ترتیل سوره علق – یوسف کالو

ترتیل سوره علق با صدای دلنشین و ماندگار قاری قرآن یوسف کالو به مدت 1:41 به همراه متن و ترجمه آیات

نامگذاری سوره اعلی :

این سوره را سوره علق و سوره إقرأ (یا إقرأ بسم ربک) نامیده اند.[مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۱ش، ج ۲۷، ص۱۵۱.] علق که به معنای خون بسته است، از آیه دوم گرفته شده است و «إقرأ» که به معنای «بخوان» است، آغازگر سوره می باشد.[دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۶.] این سوره را «قلم» نیز نامیده اند.[مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۱ش، ج ۲۷، ص۱۵۱.]

سوره سجده دار

سوره علق جزو چهار سوره سجده دار (عَزائِم) قرآن است و آیه آخر آن سجده واجب دارد؛[دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۶.] یعنی در هنگام قرائت (با صدا)یا شنیدن این آیه، فرد باید سجده کند.[ بنی هاشمی، توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص۶۱۵-۶۱۷] این سوره ها احکام خاص خود را دارند؛ مثلا فرد نمازگزار نمی تواند یکی از این سوره ها را بعد از حمد قرائت کند. همچنین خواندن آنها در حال حیض یا جنابت ممنوع است.[قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۱۰، ص۵۳۲.]

متن سوره علق :

اقْرَ أْ بِاسْمِ رَ بِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿١﴾ خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿٢﴾ اقْرَ أْ وَرَ بُّكَ الْأَكْرَ مُ ﴿٣﴾ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿٤﴾ عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿٥﴾ كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ ﴿٦﴾ أَن رَّ آهُ اسْتَغْنَىٰ ﴿٧﴾ إِنَّ إِلَىٰ رَ بِّكَ الرُّ جْعَىٰ ﴿٨﴾ أَرَ أَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ ﴿٩﴾ عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ ﴿١٠﴾ أَرَ أَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ ﴿١١﴾ أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ ﴿١٢﴾ أَرَ أَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿١٣﴾ أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّـهَ يَرَ ىٰ ﴿١٤﴾ كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿١٥﴾ نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿١٦﴾ فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ﴿١٧﴾ سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿١٨﴾ كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِ ب ۩ ﴿١٩﴾

ترجمه سوره علق :

بخوان به نام پروردگارت كه آفريد. (۱) انسان را از عَلَق آفريد. (۲) بخوان، و پروردگار تو كريم ترين [كريمان ] است. (۳) همان كس كه به وسيله قلم آموخت. (۴) آنچه را كه انسان نمى دانست [بتدريج به او] آموخت. (۵) حقاً كه انسان سركشى مى كند، (۶) همين كه خود را بى نياز پندارد. (۷) در حقيقت، بازگشت به سوى پروردگار توست. (۸) آيا ديدى آن كس را كه باز مى داشت، (۹) بنده اى را آنگاه كه نماز مى گزارد؟ (۱۰) چه پندارى اگر او بر هدايت باشد، (۱۱) يا به پرهيزگارى وادارد [براى او بهتر نيست ]؟ (۱۲) [و باز] آيا چه پندارى [كه ] اگر او به تكذيب پردازد و روى برگرداند [چه كيفرى در پيش دارد]؟ (۱۳) مگر ندانسته كه خدا مى بيند؟ (۱۴) زنهار، اگر باز نايستد، موى پيشانى [او] را سخت بگيريم؛ (۱۵) [همان ] موى پيشانى دروغزن گناه پيشه را. (۱۶) [بگو] تا گروه خود را بخواند. (۱۷) بزودى آتشبانان را فرا خوانيم. (۱۸) زنهار! فرمانش مَبَر، و سجده كن، و خود را [به خدا] نزديك گردان. (۱۹)