آخرالزمان در بیان پیامبر صلی الله علیه و آله

آخرالزمان در بیان پیامبر صلی الله علیه و آله

از علی علیه السلام در مورد آخرالزمان پرسیده شد: آن زمان چه زمانی است؟ پاسخ گفته شد: «زمانی است که پست فطرتان همه جا را پر می کنند؛ بزرگواران کمیاب می شوند؛ روزگاری است که پادشاهان چون درّندگان، تهیدستان، طعمه آنانند؛ راستی غارت می شود و دروغ، فراوان می گردد. مردمانشان با زبان، تظاهر به دوستی دارند؛ امّا در دل، دشمن هستند. گناه همه جا را فرا می گیرد و علنی به گناه افتخار می کنند و اسلام را چون پوستینی واژگونه می پوشند.»

روزگاری که دینتان: پول، قبله گاهتان: زنان و کاسبانتان: رباخوار می شوند

غربت چیست؟ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «اسلام غریب ظهور کرد و در آخرالزمان نیز غریب خواهد شد. چه بسیارند مسلمانان که از اسلام جز پوسته ای وارونه بر خویش ندارند.»

از علی علیه السلام پرسیده شد: آن زمان چه زمانی است؟ پاسخ گفته شد: «زمانی است که پست فطرتان همه جا را پر می کنند؛ بزرگواران کمیاب می شوند؛ روزگاری است که پادشاهان چون درّندگان، تهیدستان، طعمه آنانند؛ راستی غارت می شود و دروغ، فراوان می گردد. مردمانشان با زبان، تظاهر به دوستی دارند؛ امّا در دل، دشمن هستند. گناه همه جا را فرا می گیرد و علنی به گناه افتخار می کنند و اسلام را چون پوستینی واژگونه می پوشند.»[نهج البلاغه. خ 108]

احادیث بی شماری از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در جلد 22 «بحارالانوار»، صفحه 453 و «کنزالاعمال» درباره روزگار غربت اسلام در آخرالزمان از شیعه و اهل سنّت نقل شده که در اینجا به برخی از آنها اشاره می کنیم:

شخصیّت های بزرگ، حیله گر خوانده می شوند.

«روزگاری خواهد آمد که دین خدا تکّه تکّه خواهد شد. سنّت من در نزد آنان بدعت و بدعت در نزد آنان سنّت باشد، شخصیّت های بزرگ در نزد آنها حیله گر خوانده می شوند و اشخاص حیله گر در نزد مردم، با شخصیّت و وزین خوانده شوند.

مؤمن در نزد آنان حقیر و بی مقدار می شود و فاسق به پیش آنها محترم و ارجمند باشد، کودکانشان پلید و گستاخ و بی ادب و زنانشان بی باک و بی شرم و بی حیا شوند، پناه بردن به آنها خواری و اعتماد به آنان ذلّت و درخواست چیزی از آنها نمودن، جامه درویشی به تن کردن و مایه بیچارگی و ننگ است.

در آن هنگام خداوند، آنان را از باران به هنگام، محروم سازد و در وقت نامناسب، بر آنها ببارد.»

اگر در جمع آنها باشی به تو دروغ گویند.

«زمانی بر مردم بیاید که چهره هایشان، چهره های آدمیان ولی دل هایشان، دل های شیاطین باشد، به سان گرگان درّنده، خونریز باشند. از منکرات اجتناب نکنند، پیوسته به کارهای ناپسند خویش ادامه دهند، اگر در جمع آنها باشی به تو دروغ گویند و اگر خبری برایشان بازگویی تو را دروغ گویی شناسند و چون از آنها غایب باشی، غیبتت کنند. افراد بد، بر آنان مسلّط شود که آنان را به انواع عذاب معذّب دارند، نیکانشان دعا کنند ولی اجابت نشود.»

شکم هاشان خدایان آنها و زنانشان قبله گاهشان و پولشان دینشان

در جایی دیگر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «زمانی بر مردم بیاید که شکم هاشان، خدایان آنها شود و زنانشان، قبله گاهشان و پولشان، دینشان شود و کالاهای دنیوی را مایه شرف، اعتبار و ارزش خویش دانند.

از ایمان جز نامی و از اسلام جز آثاری و از قرآن جز درس نماند. ساختمان های مسجدهایشان آباد باشد؛ ولی دل هایشان از جهت هدایت خدا خراب شود.

در آن روزگار است که خداوند، آنها را به چهار بلا مبتلا سازد. نخست: تجاوز به ناموسشان؛ دوم: هتک حرمت از ناحیه زورمندان و ثروتمندانشان؛ سوم: خشکسالی؛ چهارم: ظلم و ستم از جانب زمامداران و قاضیان.

اصحاب از سخنان آن حضرت سخت به شگفت آمدند و گفتند: یا رسول الله! مگر آنها بت پرست هستند؟ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «آری، هر پول و درهمی به نزد آنها بتی است که در حدّ پرستش به آن تعلّق خاطر دارند.

آن چنان از علما بگریزند که گوسفند از گرگ گریزد.»

از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم در منابع شیعه و اهل تسنّن روایت شده است که در جایی دیگر فرمود:

«روزگاری بیاید که مردمشان آن چنان از علما بگریزند که گوسفند از گرگ گریزد. در آن هنگام، خداوند آنها را به سه بلا دچار سازد: نخست آنکه برکت از مالشان بگیرد؛ دوم: ستمگران را بر آنها مسلّط سازد و سوم آنکه بی ایمان از دنیا بروند.»

یکی از اصحاب از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم پرسید: یا رسول الله! دین مردمشان چگونه خواهد بود؟

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «زمانی بر مردم بیاید که هر کس دین خویش را به سختی حفظ کند. دینداری شان به سان کسی ماند که آتش در دست خود نگه دارد.»

از قرآن جز رسم الخطّی و از اسلام جز نامی برای مسلمانان نماند.

در جایی دیگر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «زمانی برسد که از قرآن، جز رسم الخطّی و از اسلام، جز نامی برای مسلمانان نماند، آنچنان که گروهی در جهان به دین خدا خوانده شوند در حالی که همین گروه از هر کسی از اسلام دورتر باشند. مسجدهاشان از حیث ساختمان، آباد ولی از نظر هدایت، خراب باشد.

در میان مردمانشان قرآن و اهل آن در اقلّیت باشند. مؤمنانشان در میان مردم باشند؛ ولی در میان آنها نباشند، با مردم باشند؛ ولی به راستی با مردم نباشند، زیرا هدایت با ضلالت همراه نیست گرچه در کنار یکدیگر باشند.»[بحارالانوار، ج 52، ص190]

به اندک نانی پیش هر کسی کرنش کنند

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در اواخر عمر خود اصحاب را جمع کردند و فرمودند: «زمانی بر مردم بیاید که اخلاق انسانی از آنان رخت بربندد؛ چنانکه اگر نام یکی را بشنوی به از آن بود که آن را ببینی یا اگر او را ببینی به از آن است که او را بیازمایی. چون او را بیازمایی، حالاتی زشت و ناروا در او مشاهده کنی.

دینشان پول و قبله گاهشان زنانشان شود. برای رسیدن به اندک نانی پیش هر کسی کرنش کنند نه خود را در پناه اسلام دانند و نه به کیش نصرانی زندگی کنند. بازرگانان و کاسبانشان رباخوار و فریبکار و زنانشان خود را برای نامحرمان بیارایند. در آن هنگام اشرارشان بر آنها چیره گردند و هرچه دعا کنند به اجابت نرسد.»[بحارالانوار، ج 77، ص369]

آن چنان به قوانین اسلامی بی اعتنا شوند که ...

«روزگاری خواهد آمد که مردمانشان به پراکندگی مصمّم باشند و از هماهنگی و اتّفاق نظر و اتّحاد به دور شوند. آن چنان به قوانین اسلامی بی اعتنا بشوند که گویی آنان خود پیشوای قرآن بودند نه قرآن پیشوای آنها. از حق جز نامی نزد آنها نمانده باشد و از قرآن جز خط و ورقی نشناسند. بسا یکی در درس قرآن و تفسیر وارد شود، هنوز جا خوش نکرده از دین خارج شود و چون در آخرالزمان دینتان دستخوش افکار گوناگون و روایات جدید شود، کمتر کسی از شماست که دینش را حفظ کند.»

هنگامی که معیشت جز با گناه تأمین نگردد

یکی از اصحاب از رسول خاتم صلی الله علیه و آله و سلم پرسید، دین خدا چگونه خواهد شد؟

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «زمانی بر مردم بیاید که هیچ دیندار، دینش برایش سالم نماند جز اینکه از قلّه کوهی بگریزد یا از سوراخی به سوراخ دیگر پناه برد چون روباه که با بچّه هایش چنین کند و این آخرالزمان باشد.»[کنزالاعمال، ح 31008]

هنگامی که معیشت جز با گناه تأمین نگردد

چون این وضع پیش آید عزب بودن و تجرّد حلال شود، در آن روزگار است که مرد به دست پدر و مادرش تباه و گمراه شود و اگر پدر و مادر نداشته باشد به دست زن و فرزندش و اگر زن و فرزند نداشته باشد، چه بسا هلاکت و تباهی اش به دست خویشان و همسایگانش باشد، که او را به تهیدستی و فقر سرزنش کنند و بترسانند و تکالیفی بر او نهند که وی از عهده آن بر نیاید تا گاهی که او به پرتگاه های هلاکت سقوط کند.

در آخرالزمان فریب کارانی بیایند که حدیث هایی نو و روایت هایی جدید از دین بر شما بخوانند

و نیز از خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده است که فرمود: «در آخرالزمان دغل بازان و فریب کارانی بیایند که حدیث هایی نو و روایت هایی جدید از دین بر شما بخوانند، آن چنان که نه شما و نه پدرانتان چنین حدیث هایی نشنیده باشید. پس دوری گزینید از آنها. مبادا به دام تزویر و فریبشان بیفتید.»[کنزالاعمال، حدیث 290324]

از علیّ بن ابی طالب علیهما السلام درباره آخرالزمان پرسیده شد: آیا در آن زمان مؤمنانی وجود دارند؟ فرمود: «آری.» باز پرسیده شد: آیا از ایمان آنان بر اثر فتنه ها چیزی کاسته می شود؟ فرمود: «نه، مگر آن مقدار که قطرات باران از سنگ خارا بکاهد؛ امّا آنان در رنج به سر برند.»

امیرالمؤنین علیه السلام فرمود: «زمانی بر مردم بیاید که مقرّب نباشد جز به سخن چینی و جالب شمرده نشود جز به فاجر بودن و تحقیر نشوند جز افراد با انصاف، در آن زمان دستگیری مستمندان زیان به شمار آید و صله رحم لطف و بزرگواری به شمار آید.»[نهج البلاغه، ح 102]

امام سجّاد علیه السلام فرمود: «چون خداوند می دانست در آخرالزمان اهل فکر دقیق النّظر خواهند آمد، از این جهت قل هو الله احد و آیاتی از سوره حدید را نازل کرد.»[بحارالانوار، ج 60، ص 18]

بر شما باد که همچون بادیه نشینان و زنان دینداری کنید

امام صادق علیه السلام فرمود: «چون قائم ما قیام کند خداوند آن چنان نیرویی به چشم و گوش پیروانش داده که به پیک و پیام آور نیازی نداشته باشند و به هر کجای جهان که باشند امام خود را ببینند و سخنش را بشنوند.»[بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۴۵]

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «این دین مدام برپا خواهد ماند و گروهی از مسلمانان از آن دفاع کنند و در کنار آن بجنگند تا قیامت بر پا شود.» و فرمود: «در هر عصر و زمانی گروهی از امّتم مدافع احکام خدا باشند و از مخالفان باکی نداشته باشند.»[کنزالاعمال، ح 34499 و34500]

در جای دیگری فرمودند: «چون در آخرالزمان دینتان دستخوش افکار گوناگون گردد، بر شما باد که همچون بادیه نشینان و زنان دینداری کنید که به دل هایشان دیندارند و دین آنها از آلایش به افکار مصون ماند.»[بحارالانوار، ج 52، ص111]