مدیریت عاشورایی ، نیاز جامعه حسینی

یکی از نکات مهم در میدان کربلا، مدیریت عاشورایی اباعبدالله (علیه السلام) چه در بعد نظامی و چه در جبهه های دیگر(جبهه فرهنگی که آن را جنگ نرم می نامیم) است. مدیریتی که باید سرلوحه کار جامعه اسلامی ما قرار گیرد.

از آنجا که در روز عاشورا، لشکر عمر سعد ملعون می خواستند با یک حمله و با کمترین تلفات، جنگ را به پایان برسانند، سالار شهیدان تدبیری اندیشید که اینگونه نشود. سالار شهیدان امر نمودند که در پشت خیمه ها خندقی کندند و به ياران خود فرمودند كه «خيمه ها را نزديك به هم بزنند و طناب هاي آنها را در هم داخل كنند و آنها را چنان كنند كه خود در ميان آنها قرار گيرند و با دشمنان از يك سو روبرو شوند.»[1] با این تدبیر امام حسین (علیه السلام) طبعا دشمن حساب کار حود را می کرد و می دانست با انسان هایی طرف است که گر چه عاشق شهادت هستند اما می خواهند نفرات بیشتری از ظالمان را بکشند و بعد به شهادت برسند نه اینکه بی گدار به آب بزنند.

در بعد فرهنگی(جنگ نرم) امام نیز با بصیرت الهی که داشت، در مواضع مختلف آن لشکر منحرف را موعظه می فرمود و آنها را خیرخواهی می نمود. جدای از این نکته مهم، توصیه آن حضرت به برادرش قمر بنی هاشم مبنی بر جواب دادن به شمر، علیرغم فسق او[2]، حاکی از مدیریت عاشورایی سالار شهیدان بود. خلاصه اینکه سالار شهیدان مدیریت توحیدی و عاقلانه (و نه احساسی صرف) را در نبرد کربلا به ما آموخت؛ به گونه ای که امروزه هر انسان آگاه منصفی در دنیا می داند که آن حضرت بر حق بود و تا آخرین لحظه در فکر هدایت یزیدیان بود و برای همین است که شور حسینی جهانی شده است.

مدیریت عاشورایی جامعه حسینی

برای  کشور ما که در شرایطی همچون کربلاست و در مصاف با دشمنان بسیاری است، مدیریت حسینی چه در بعد نظامی و چه فرهنگی لازم است. الحمدالله جامعه حسینی ما، به برکت خون شهیدان، بعد نظامی را خوب مدیریت کرده است. اما در جنگ نرم فرهنگی، علیرغم سیر مثیت آن در حال کلی، باید بیشتر از اینها کار کند. بدون شک اگر بصیرت الهی و بصیرتی که حضرت عباس (علیه السلام) در مواجهه با شمر فاسق داشت، در جامعه ما نهادینه نشود، ما در برخورد با دولت های فاسق و استکباری، حرف زیادی برای گفتن نخواهیم داشت و قافیه را خواهیم باخت.

خداوند توفیق مدیریت عاشورایی را به جامعه ما بیش از پیش ارزانی دارد ان شاءالله.

پیشنهادی: ویژه نامه خورشید بر نیزه/ ویژه عاشورای حسینی(علیه السلام)

پی نوشت:
1ــ شيخ مفيد؛ ارشاد؛ ج 2، ص 97.
2ــ لهوف، ترجمه بخشایشی ص113