اسارت شهید تندگویان وزیر نفت دولت رجایی توسط بعثیان عراق ( 1359 ش )

اسارت شهید تندگویان وزیر نفت دولت رجایی توسط بعثیان عراق ( 1359 هجری شمسی ) :

شهید تندگویان که به قصد تشویق و تقدیر کارکنان شجاع تاسیسات نفتی از یک راه فرعی عازم آبادان بودند، مورد تهاجم مزدوران صدام قرار گرفته و به اسارت گرفته می‌شوند که پس از تحمل سالها اسارت به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.

محمدجواد تندگویان در سال ۱۳۲۹ هجری شمسی در تهران به دنیا آمد و پس از اتمام تحصیلات متوسطه و ورود به دانشگاه نفت آبادان با درجه مهندسی نفت فارغ التحصیل شد. وی در دوران تحصیل مبارزات خود علیه رژیم پهلوی را ادامه داد و در سال ۱۳۵۲ توسط ساواک دستگیر شد و به ۱۱ ماه حبس محکوم شد. پس از پیروزی انقلاب، به مدیریت یک کارخانه در رشت رسید.

او پس از مدتی به وزارت نفت دعوت شد و به عنوان مدیر مناطق نفتخیز جنوب مشغول به کار شد. در هنگام بررسی پرونده های کارکنان صنعت نفت، شهید تندگویان (رحمه الله) به کار در وزارت نفت دعوت و به سمت عضو اصلی کمیسیون پاکسازی در آبادان برگزیده شد. چند ماه بعد سرپرست مناطق نفت خیز جنوب شد که با تلاش های بی وقفه موفق به بهره برداری، حفاری و مهار چاه ها شد، به گونه ای که علاوه بر مطبوعات داخلی، مطبوعات خارجی به توانایی او در مهار گاز یکی از چاه های مناطق نفت خیز اشاره کردند.

در همین زمان، توسط شهید رجایی به سمت وزیر نفت به مجلس پیشنهاد و با اکثریت آرا به سمت وزیر نفت منصوب شد. او دیدگاه وسیع و جامعی در صنعت نفت داشت. هدف از فروش نفت را به دست آوردن ارز مورد نیاز برای خرید کالاهای سرمایه ای و ایجاد صنایع جدید می دانست که این امر کشور را به سوی صنعتی شدن سوق می داد. قصد داشت صنعت نفت را که به صورت تافته ای جدا بافته بود به نهادی مردمی تبدیل کند و با وقوع جنگ تصمیم داشت صنعت نفت را در سراسر کشور پراکنده کند تا از آسیب پذیر بودن آن کاسته شود.

به تبدیل نفت خام به فرآورده های گران قیمت از جمله پتروشیمی می اندیشید، اولویت دولتش را به گازرسانی به مردم به ویژه مناطق محروم اختصاص داده بود. شهید تندگویان (رحمه الله) خود را فرزند انقلاب می دانست و هیچگاه خود را از مردم جدا نمی دید و برای تقویت روحیه کارکنان شرکت نفت به مناطق جنوب سفر می کرد. این کار او سبب می شد که اولاً کارکنان صنعت نفت خود را در شرایط جنگی تنها نبینند، ثانیاً تصمیمات متخذه در کمترین زمان ممکن اجرا شود.

در یکی از این بازدیدها، در حالی که ۴۰ روز بیشتر از وزارتش نگذشته بود، در نزدیکی پالایشگاه آبادان به اسارت نیروهای بعثی درآمد. رژیم بعث عراق اسارت وزیر نفت را حربه ای برای تبلیغات پیروزی های خود می دانست ولی به سرعت دریافت که تندگویان کسی نیست که حتی در اسارت تسلیم خواسته های ناصوابشان شود و روح بلندش بزرگتر از آن بود که در تسخیر مشتی دون بگنجد.

در کنفرانس «بالی»، با یک حرکت بسیار ساده هیأت اعزامی ایران، تمام حصارهای رژیم بعث یک باره در هم شکست و عکس شهید تندگویان (رحمه الله) بر روی صندلی خالی وزارت نفت ایران تمام دوربین های دنیا را به خود معطوف کرد و در کمترین زمان ممکن به اقصی نقاط جهان مخابره شد و خبر مظلومیتش را به رخ دون صفتان کشید.

جنگ پایان یافت و مردم ایران آغوش گرم خود را پذیرای احرارشان کردند، ولی در میان سفرای آزادی خبری از مجاهد بزرگ نبود. آری، «جواد» به آرزوی جاودانه اش رسیده بود، و روح بلندش به سوی پروردگارش بال گشوده بود.

پیکر این شهید بزرگوار پس از ۱۱ سال اسارت در ۲۹ آذر ۱۳۷۰ به خاک ایران منتقل شد و در کنار نخست وزیرش، در جوار شهدای هفتم تیر در بهشت زهراء (سلام الله علیها) آرام گرفت