درباره فحش و دشنام گویی – مجموعه احادیث درباره فحش دادن

درباره فحش و دشنام گویی – مجموعه احادیث درباره فحش دادن

درباره فحش و دشنام گویی مجموعه احادیث منتخبی از معصومین علیهم السلام از نرم افزار جامع الاحادیث نور فرآوری شده اند. از سری گناهان زبان که بهتر است بدانیم.

حدیث 1 درباره فحش - امام علی علیه السلام:

مَن سَمِعَ بِفاحِشَةٍ فابداها کانَ کَمَن أتاها؛ آنکه سخن زشتی بشنود و بازگویش کند مانند کسی است که آن را گفته.[1]

حدیث 2 درباره فحش - امام علی علیه السلام:

ثَمَرَةُ التَّواضُعِ الَمحَبّةُ، ثَمَرَةُ الكِبرِ المَسَبَّةُ؛ ثمره فروتنى دوستى است، ثمره تكبّر ناسزا (شنيدن) است.[2]

حدیث 3 درباره فحش - امام كاظم سلام الله علیه:

 مَا تَسَابَّ اثْنَانِ إِلَّا انْحَطَّ الْأَعْلَى إِلَى مَرْتَبَةِ الْأَسْفَل‏؛ هيچ‏گاه دو تن به هم دشنام ندادند جز آن كه بالاتر به مرتبه فروتر سقوط كرد.[3]

حدیث 4 درباره فحش - امام علی علیه السلام:

مَن عابَ عِيبَ، و مَن شَتَمَ اُجيبَ، و مَن غَرَسَ أشجارَ التُّقى اجتَنى ثِمارَ المُنى؛ هر كه عيبجويى كند، عيبجويى شود و هر كه ناسزا گويد، پاسخ (ناسزا) شنود و هر كه درختهاى تقوا بنشاند، ميوه هاى آرزوها را بچيند.[4]

حدیث 5 درباره فحش - پيامبر اکرم، حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم:

لا تَسُبُّوا الناسَ فَتَكتَسِبُوا العَداوةَ بَينَهُم؛ به مردم ناسزا مگوييد كه با اين كار در ميان آنها دشمن پيدا مى كنيد.[5]

حدیث 6 درباره فحش - امام صادق عليه السلام:

الفُحشُ و البَذاءُ و السَّلاطَةُ مِن النِّفاقِ؛ دشنامگویی و بد زبانی و دريدگى از (نشانه هاى) نفاق است.[6]

حدیث 7 درباره فحش - پيامبر اکرم، حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم:

سَبَّابُ الْمُؤْمِنِ كَالْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَكَة؛ ناسزاگویی به مؤمن همچون كسى است كه در آستانه هلاكت باشد.[7]

حدیث 8 درباره فحش - امام باقر عليه السلام:

إِنَّ اللّه  عَز َّوَ جَلَّ يُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلا رَفَثٍ؛ خداوند عزوجل دوست دارد كسى را كه در ميان جمع شوخى كند به شرط آن كه ناسزا نگويد.[8]

حدیث 9 درباره فحش - پيامبر اکرم، حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم:

 لَا تَسُبُّوا الرِّيَاحَ فَإِنَّهَا مَأْمُورَةٌ وَ لَا تَسُبُّوا الْجِبَالَ وَ لَا السَّاعَاتِ وَ لَا الْأَيَّامَ وَ لَا اللَّيَالِيَ فَتَأْثَمُوا وَ تَرْجِعَ عَلَيْكُمْ؛ به بادها ناسزا مگوييد كه آنها (از جانب خداوند) مأمورند و كوهها و لحظه ها و روزها و شبها را ناسزا نگوييد كه گنهكار مى شويد و به خودتان بر مى گردد.[9]

حدیث 10 درباره فحش - پيامبر اکرم، حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم:

 إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجَنَّةَ عَلَى كُلِّ فَحَّاشٍ بَذِي‏ءٍ قَلِيلِ الْحَيَاءِ- لَا يُبَالِي مَا قَالَ وَ لَا مَا قِيلَ لَه‏؛ خداوند بهشت را بر هر فحّاش بد زبان بى شرمى كه باكى ندارد چه گويد و چه شنود، حرام كرده است.[10]

حدیث 11 درباره فحش - پيامبر اکرم، حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم:

سِبَابُ الْمُؤْمِنِ فُسُوقٌ قِتَالُ الْمُؤْمِنِ كُفْرٌ أَكْلُ لَحْمِهِ مِنْ مَعْصِيَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حُرْمَةُ مَالِهِ كَحُرْمَةِ دَمِهِ؛ ناسزاگفتن به مؤمن فسق است و جنگيدن با او كفر و خوردن گوشت او (غيبت كردن از وى) معصيت خداست و حرمت مالش مثل حرمت خونش است.[11]

حدیث 12 درباره فحش - پيامبر اکرم، حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم:

لا تَسُبُّوا الناسَ فَـتَـكتَسِبُوا العَداوَةَ بَينَهُم؛ به مردم ناسزا نگوييد، كه با اين كار در ميان آنها دشمن پيدا مى كنيد.[12]

حدیث 13 درباره فحش  - پيامبر اکرم، حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم:

 إنّ مِن شَرِّ عِبادِ اللَّهِ مَن تُكرَهُ مُجالَسَتُهُ لِفُحشِهِ؛ بدترين بندگان خدا كسى است كه از ترس فحش او، هم‏نشينى با او را خوش ندارند.[13]

حدیث 14 درباره فحش - امام علی علیه السلام:

مَهْلاً يا قَنبرُ! دَعْ شاتِمَكَ مُهانا تُرْضِ الرَّحمنَ و تُسخِطِ الشَّيطانَ و تُعاقِبْ عَدُوَّكَ، فَوَ الذي فَلَقَ الحَبَّةَ و بَرَأ النَّسَمَةَ ما أرضَى المؤمنُ رَبَّهُ بِمِثلِ الحِلْمِ، و لا أسخَطَ الشَّيطانَ بِمِثلِ الصَّمتِ، و لا عُوقِبَ الأحمَقُ بمِثلِ السُّكوتِ عَنهُ؛ خطاب به قنبر- كه مى خواست به كسى كه بدو ناسزا گفته بود، ناسزا گويد - : آرام باش قنبر ! دشنامگوى خود را خوار و سرشكسته بگذار تا خداى رحمان را خشنود و شيطان را ناخشنود كرده و دشمنت را كيفر داده باشى. قسم به خدايى كه دانه را شكافت و خلايق را بيافريد، مؤمن پروردگار خود را با چيزى همانند بردبارى و گذشت خشنود نكرد و شيطان را با حربه اى چون خاموشى به خشم نياورد و احمق را چيزى مانند سكوت در مقابل او كيفر نداد.[14]