تاملی در قضاوت یک سویه مثبت به مربیان خارجی

الحمدالله عملکرد ایران در جام جهانی فوتبال، عملکرد درخشانی بود. «الْحَمْدُ لِلَّهِ‏ رَبِّ الْعالَمينَ؛ سپاس و ستايش از آن خداست كه مدبر و ولى امر و پرورش دهنده جهان ‏هاست.»[1]

این عملکرد درخشان ناشی از عوامل متعددی است. از جمله مربی خوب، بازیکنان خوب، قرعه خوب و غیره. اما اگر یک عامل به نام مربی خارجی را برجسته کنیم؛ شاید چندان نظریه کاملی نباشد.
کسی منکر آن نیست که اگر یک مربی با تجربه و متخصص خارجی، در نبود مربیان داخلی کارآزموده، سکاندار تیم های داخلی باشد، در حالت کلی باعث تحول در تیم های داخلی خواهد شد. اما در این میان باید به نکاتی نیز توجه داشت:
نکته اول: نباید نکات مثبت مربیان خارجی را به رخ مربیان داخلی کشاند. باید توجه داشت که مربیان خارجی از ابتدا اینگونه نبوده که قابل دسترسی نباشند؛ بلکه پله پله بالا آمده اند و چه بسا در ابتدای راه از مربیان فعلی ما سطح پایین تری داشته اند. بهترین راه این است که مربیان داخلی را با علم روز دنیا آشنا کرد و به فرموده حضرت علی(علیه السلام) علم دیگران را به علم آنها منتقل کرد.[2] نه اینکه آنها را تحقیر کرد؛ آن هم در شرایطی که مربیان خارجی با پول چند برابر بیشتر از مربیان داخلی، بدون هیچگونه ملاحظاتی دارند کار می کنند.

نکته دوم: همگان به یاد دارند که در دوره جام جهانی قبل(2014) که همین مربی خارجی، مربی ایران بود و عملکرد ضعیفی داشت و حتی در مقابل تیم بوسنی و هرزگوین شکست خورد؛ تیمی که در مقابل ایران پیروز نشده بود.[3] بنابراین همه چیز را باید در کنار هم دید تا قضاوت شایسته و بایسته ای داشت. به عبارت دیگر، عملکرد مثبت تیم ملی در این باره را نمی توان مطلقا به مربی خارجی منسوب کرد و باید عوامل دیگر را نیز در نظر گرفت. مثلا اگر دروازه بان ایران، ضربه پنالتی را مهار نمی کرد و بازیکنان ایران به صورت جانانه و غیرتمندانه بازی نمی کردند، این عملکرد مثبت رقم نمی خورد.

همواره سعی کنیم جامع نگر باشیم و طبق مبانی اصیل دینی مان توجه داشته باشیم و نه از آنچه بدست آورده ایم مغرور و نه به آنچه از دست داده ایم نا امید شویم؛ بلکه همواره همه جوانب را در نظر بگیریم و به تعالی در همه امورات زندگی اعم از معنویت، ورزش و اقتصاد و... بیاندیشیم. إن شاءالله

پی نوشت:
1ــ سوه مبارکه فاتحه/2.
2ــ «من أعلم الناس قال من جمع علم الناس إلى‏ علمه‏؛ اعلم ترین مردم کسی است که علم مردم را به علم خود اضافه کند.»[المحاسن / ج‏1 / 230 / 16]
3ـــ کلیک کنید