وقتی خدای متعال بعضی از اهل جهنّم را در فشار و شدّت قرار می دهد، به ایشان می فرماید:
أَ لَمْ تَکُنْ آیاتی تُتْلى عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ بِها تُکَذِّبُون؛[ سوره مؤمنون، آیه ۱۰۵]
آیا آیات من بر شما تلاوت نشد؟ و شما آن آیات را تکذیب نکردید؟
بعضی گرفتاری هایی که خودمان برای خودمان ایجاد کرده ایم، همین حالا به صورت حرارت جهنّم است. مصداق اتمّ آیات الهی این است که انبیا می آمدند و کتب آسمانی را برای مردم می خواندند و آنها تکذیب می کردند. خداوند متعال، آیات الهی را همیشه برای ما ارائه می دهد. اگر اینطور نباشد – به قول امروزی ها – پویایی دین خدا از بین می رود که بگوییم در یک زمان، آیه ای از یک کتاب آسمانی آمده و مثلا مختص به اصحاب لوط یا نوح علیهما السلام بوده است؛ در حالی که اگر به دقت نگاه کنیم، می بینیم که آیات الهی و آنچه که ما را به آنها دعوت می کند مانند خیر، توحید و رشد، این ها همیشه در کار ما هم هست؛ منتهی ما خودمان این ها را رد می کنیم. ما درگیری های زیادی پیدا می کنیم بین انتخاب حق و نفس و به راحتی نفس را انتخاب می کنیم. در ریز و درشت مسائل زندگی ما، ارائه آیات حق تعالی هست؛ منتهی ما غالباً بهره چندانی نمی بریم و به این آیات، راه نمی دهیم. خدای متعال با این‌ها چنین احتجاج می کند که: «أَ لَمْ تَکُنْ آیاتی تُتْلى عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ بِها تُکَذِّبُون» و آنها می‌گویند:
رَبَّنا غَلَبَتْ عَلَیْنا شِقْوَتُنا وَ کُنَّا قَوْماً ضالِّین؛[ سوره مؤمنون، آیه ۱۰۶]
بار الها [به ما رحم کن که] شقاوت ما بر ما غلبه کرد و کار ما به گمراهى کشید.
این شقاوت دارای مراتب است و در وجود همه افراد به نحوی هست.
----------------
منبع: بنیاد هاد
مطالب مرتبط
